Johnny Buff – Wikipedia, wolna encyklopedia

Johnny Buff
John Lesky
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

12 czerwca 1888
Perth Amboy

Data i miejsce śmierci

14 stycznia 1955
East Orange

Obywatelstwo

Stany Zjednoczone

Wzrost

160 cm

Styl walki

praworęczny

Kategoria wagowa

musza, kogucia

Bilans walk zawodowych
Liczba walk

100

Zwycięstwa

31

Przez nokauty

14

Porażki

12

Remisy

3

Johnny Buff, właśc. John Lesky (ur. 12 czerwca 1888[a] w Perth Amboy, zm. 14 stycznia 1955 w East Orange[1]) – amerykański bokser, były zawodowy mistrz świata kategorii koguciej.

Był drugim zawodowym mistrzem świata w boksie polskiego pochodzenia po Stanleyu Ketchelu.

Jako młody człowiek służył w United States Navy. Pierwszą walkę zawodową stoczył w grudniu 1917. Gdy Stany Zjednoczone przyłączyły się do udziały w I wojnie światowej, ponownie zaciągnął się do marynarki wojennej. Służył na pancerniku USS „Wyoming”[2]. Od września 1918 był aktywnym bokserem, walczył przeważnie w formule no decision, czyli zwycięzcę ogłaszano tylko w razie zakończenia walki przed czasem. W 1919 stoczył 35 walk, w tym remisową zdaniem prasy z ówczesnym mistrzem świata w wadze koguciej Pete'em Hermanem. W 1920 walczył 15 razy; wśród jego przeciwników byli tak znani pięściarze, jak Memphis Pal Moore i Abe Goldstein. Zdaniem prasy z pierwszym z nich przegrał, a z drugim zremisował.

31 marca 1921 w Nowym Jorku po pokonaniu Abe Goldsteina przez techniczny nokaut w 2. rundzie Buff został mistrzem Stanów Zjednoczonych w wadze muszej. W obronie tego tytułu pokonał w kwietniu tego roku Young Zulu Kida. W sierpniu 1921 wygrał na punkty z byłym mistrzem świata wagi koguciej Charlesem Ledoux.

23 września 1921 Madison Square Garden w Nowym Jorku Johnny Buff zdobył tytuł mistrza świata w kategorii koguciej pokonując na punkty Pete'a Hermana[3]. W obronie nowo zdobytego tytułu pokonał 10 listopada w Nowym Jorku Jackiego Sharkeya na punkty[4], a 15 grudnia tego roku w Milwaukee stoczył pojedynek no decision z Memphis Palem Moore'em, zdaniem prasy przegrany[5].

Stracił tytuł mistrza świata wagi koguciej 10 lipca 1922 w Nowym Jorku, gdy były mistrz świata Joe Lynch pokonał go przez techniczny nokaut w 14. rundzie[6]. W następnej walce utracił również tytuł mistrza USA w wadze muszej po przegranej przez techniczny nokaut w 11. rundzie z Filipińczykiem Pancho Villą 14 września 1922 w Nowym Jorku. Kontynuował ze zmiennym szczęściem karierę bokserską do 1926, ale nigdy już nie walczył o tytuł mistrza świata.

Po zakończeniu kariery ponownie służył w US Navy, tym razem na pancerniku USS „California”. Jego wnukami są konferansjerzy bokserscy i MMA Michael Buffer i Bruce Buffer[2].

Został wybrany w 1969 do New Jersey Boxing Hall of Fame[2].

  1. Portal boxrec.com wskazuje inną datę urodzenia Buffa – 21 listopada 1891.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Johnny Buff (John Lesky) [online], The Cyber Boxing Zone Encyclopedia [dostęp 2015-07-19] (ang.).
  2. a b c Johnny Buff [online], New Jersey Boxing Hall of Fame [dostęp 2015-07-19] (ang.).
  3. Barry J. Hugman, 1921-09-23 Johnny Buff w pts 15 Pete Herman, Madison Square Garden, Manhattan, NYC, New York, USA - WORLD [online], boxrec.com [dostęp 2015-07-19] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-04] (ang.).
  4. Barry J. Hugman, 1921-11-10 Johnny Buff w pts 15 Jackie Sharkey, Madison Square Garden, Manhattan, NYC, New York, USA - WORLD [online], boxrec.com [dostęp 2015-07-19] (ang.).
  5. Barry J. Hugman, 1921-12-15 Johnny Buff nd-l pts 10 Memphis Pal Moore, National AC, Milwaukee, Wisconsin, USA - WORLD [online], boxrec.com [dostęp 2015-07-19] (ang.).
  6. Barry J. Hugman, 1922-07-10 Joe Lynch w rtd 14 (15) Johnny Buff, The Velodrome, Bronx, NYC, New York, USA - WORLD [online], boxrec.com [dostęp 2015-07-19] (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]