French
DeutschJan Wojciech Piekarski – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Ambasador PRL w Pakistanie | |
| Okres | od 27 września 1984 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dyrektor Protokołu Dyplomatycznego MSZ | |
| Okres | od 1994 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Ambasador RP w Belgii | |
| Okres | od 18 listopada 1997 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Ambasador RP w Izraelu | |
| Okres | od 18 listopada 2003 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
             | |
Jan Wojciech Piekarski (ur. 1941 w Radomiu) – polski dyplomata i wykładowca, ambasador RP w Belgii i Luksemburgu (1998–2002) i Izraelu (2003–2006) oraz ambasador PRL w Pakistanie (1984–1989), ambasador ad personam, sekretarz Komitetu Zakładowego PZPR w MSZ w 1983[1].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończył IV Liceum Ogólnokształcące im. Tytusa Chałubińskiego w Radomiu[2][3], po czym kształcił się na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego oraz w Studium Afrykanistycznym UW. W 1984 został absolwentem Podyplomowego Studium Służby Zagranicznej w Polskim Instytucie Spraw Międzynarodowych.
Po studiach był zatrudniony w Towarzystwie „Polonia” oraz Centralnej Radzie Związków Zawodowych. W latach 1966–1967 wchodził w skład Międzynarodowej Komisji Nadzoru i Kontroli w Laosie. W 1974 podjął pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych – w drugiej połowie lat 70. pełnił obowiązki I sekretarza ambasady PRL w Iranie, a od 1984 do 1989 sprawował funkcję ambasadora w Pakistanie.
W latach 1976–1989 był zarejestrowanym tajnym współpracownikiem wywiadu wojskowego PRL. Jego sprawę prowadził Zarząd II Sztabu Generalnego WP. Działał pod pseudonimem „Saim”[4].
W latach 1989–1991 był odpowiedzialny za ponowne nawiązanie stosunków z Izraelem, pomoc przy transferze Żydów z ZSRR do Izraela oraz przygotowanie pierwszej wizyty Lecha Wałęsy w Izraelu. W latach 1991–1994 na prośbę władz USA kierował sekcją, która reprezentowała interesy amerykańskie w Iraku, za co uzyskał Złoty Medal Departamentu Stanu. Po powrocie do kraju stał na czele Protokołu Dyplomatycznego MSZ (1994–1997). W 1998 objął funkcję ambasadora RP w Belgii i Luksemburgu (do 2002), po czym przez krótki okres kierował Departamentem Azji i Pacyfiku MSZ. Był wykładowcą w Krajowej Szkole Administracji Publicznej oraz Szkole Głównej Handlowej w Warszawie. W latach 2003–2006 był ambasadorem RP w Izraelu. Jest autorem książki „Niezbędnik dyplomatyczny i protokolarny”[5] oraz współautorem (wraz z C. Ikanowiczem) podręcznika „Protokół dyplomatyczny i dobre obyczaje”[6][7].
Wybrane odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Złoty Krzyż Zasługi (1973)
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1997)[8]
- Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
- Srebrne Odznaczenie im. Janka Krasickiego
- Złota Odznaka Zrzeszenia Studentów Polskich
- Złoty Medal Departamentu Stanu USA za wybitne zasługi (1994)
- Komandor Legii Honorowej Republiki Francuskiej (1996)
- Krzyż z Gwiazdą Orderu Królestwa Norwegii (1996)
- Krzyż Wielki z Gwiazdą Orderu Zasługi Republiki Włoskiej (1997)
- Krzyż z Gwiazdą Orderu Feniksa Republiki Greckiej (1997)
- Krzyż Wielki Oficerski Orderu Zasługi Republiki Portugalskiej (1997)
- Kawaler Ukraińskiego Orderu Jarosława Mądrego (1997)
- Krzyż Komandorski Orderu Wielkiego Księcia Gedymina (1997)[9]
- Krzyż Wielki z Gwiazdą Belgijskiego Orderu Leopolda II (1999)
- Krzyż Wielki z Gwiazdą Belgijskiego Orderu Leopolda I (2002)
- Order Wschodzącego Słońca Cesarza Japonii (2002)[2]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Paweł Ceranka, Podstawowa Organizacja Partyjna PZPR w Ministerstwie Spraw Zagranicznych 1949–1989, w: Pamięć i Sprawiedliwość, 27, 2016, s. 306.
- ↑ a b Ambasador ad personam. fundacjachalubinszczakow.pl, 21 lipca 2015. [dostęp 2016-05-18].
- ↑ Krzysztof Domagała: Jubileusz najstarszej szkoły w mieście. cozadzien.pl, 20 września 2015. [dostęp 2016-05-18].
- ↑ Częsty komentator TVN24 agentem wojskowego wywiadu PRL. niezalezna.pl, 18 maja 2016. [dostęp 2018-02-02].
- ↑ Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2011 ISBN 978-83-7611-846-8
- ↑ Warszawa: Oficyna Wydawnicza SGH, 2009 ISBN 978-83-7378-465-9
- ↑ Piekarski, Jan Wojciech [online], Katalog Biblioteki Narodowej [dostęp 2016-05-18].
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 23 października 1997 r. o nadaniu orderów (M.P. z 1998 r. nr 6, poz. 97).
- ↑ Apdovanotų asmenų duomenų bazė [online], Apdovanotų asmenų duomenų bazė | Lietuvos Respublikos Prezidentas [dostęp 2020-10-22] (lit.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Kto jest kim w Polsce 1989, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, str. 1010
- Postacie: Jan Wojciech Piekarski, „Rzeczpospolita” z 15 maja 2003
- Biuletyn Komisji Spraw Zagranicznych Sejmu RP nr 2094/IV z dn. 23 lipca 2007
- Robert Walenciak: Czystka w polskim MSZ. tygodnikprzeglad.pl, 15 stycznia 2006. [dostęp 2016-05-18].