Jan Kieniewicz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jan Kieniewicz
Ilustracja
Państwo działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

7 sierpnia 1938
Warszawa

Data śmierci

27 maja 2024

Profesor nauk humanistycznych
Specjalność: historia krajów pozaeuropejskich, historia kultury
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

1966
Uniwersytet Warszawski

Habilitacja

1974
Uniwersytet Warszawski

Profesura

1983

Nauczyciel akademicki
Uniwersytet

Uniwersytet Warszawski

Ambasador RP w Hiszpanii
Okres spraw.

1990–1994

Poprzednik

Marian Renke

Następca

Władysław Klaczyński

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Krzyż Wielki Orderu Izabeli Katolickiej (Hiszpania)
Grób Jana Kieniewicza na cmentarzu Bródnowskim

Jan Oskar Kieniewicz (ur. 7 sierpnia 1938 w Warszawie[1], zm. 27 maja 2024[2]) – polski historyk, nauczyciel akademicki i dyplomata, profesor nauk humanistycznych, ambasador RP w Hiszpanii (1990–1994).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1960 ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Warszawskim. Na tej samej uczelni doktoryzował się w 1966, a w 1974 uzyskał stopień doktora habilitowanego. W 1983 otrzymał tytuł profesora w zakresie nauk humanistycznych.

Od 1960 był pracownikiem UW, na którym w 1999 doszedł do stanowiska profesora zwyczajnego[3]. Był związany z Wydziałem Historycznym tej uczelni[4]. Pełnił funkcję kierownika Katedry Iberystyki (1975–1981) i wicedyrektora Instytutu Historycznego UW (1981–1988). Od 1990 do 1994 sprawował urząd ambasadora RP w Hiszpanii. W latach 1996–2008 był wicedyrektorem Instytutu Badań Interdyscyplinarnych Artes Liberales. Po przejściu na emeryturę pozostał wykładowcą na Wydziale „Artes Liberales” Uniwersytetu Warszawskiego[3].

W pracy naukowej zajmował się dziejami Indii i ekspansji poprzedzającej kolonizację, historią Hiszpanii czasów nowożytnych i najnowszych, historią Polski i Europy. Był członkiem Collegium Invisibile[5] oraz jury Nagrody Klio.

Był członkiem m.in. NSZZ „Solidarność” (1980–1990), Sociedad de Estudios Internacionales(inne języki), Polskiego Stowarzyszenia Hispanistów(inne języki), Polskiego Towarzystwa Historycznego[3].

Był synem profesora Stefana Kieniewicza, a także bratem kartografa i księdza Antoniego Kieniewicza. Mieszkał na Zaciszu w Warszawie[3]. Został pochowany na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 13A/5/5)[6].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Portugalczycy w Azji: XV–XX wiek (1976)
  • Od Bengalu do Bangladeszu (1976)
  • Historia Indii (1980)
  • Od ekspansji do dominacji. Próba teorii kolonializmu (1986)
  • Spotkania Wschodu (1999)
  • Historia Polski (1986, współautor z Jerzym Holzerem i Michałem Tymowskim)
  • Historia Europy (1998, współautor)
  • Wprowadzenie do historii cywilizacji Wschodu i Zachodu (2003)
  • Cmentarz Bródnowski (2007, redakcja i opracowanie naukowe)
  • Wyraz na ustach zapomniany (2013)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Lubomir Mackiewicz, Anna Żołna (red.), Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny, wyd. 3, Warszawa: Interpress, 1993.
  2. Agata Młynarska w żałobie. Nie żyje bliska jej osoba. „Uczył jak być człowiekiem” [online], Plejada.pl, 28 maja 2024 [dostęp 2024-05-28] (pol.).
  3. a b c d e Prof. dr hab. Jan Kieniewicz: Curriculum vitae, ibi.uw.edu.pl [zarchiwizowane 2022-05-27].
  4. Prof. dr hab. Jan Oskar Kieniewicz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2024-06-02].
  5. Lista tutorów Collegium Invisibile, ci.edu.pl [zarchiwizowane 2012-07-22].
  6. Cmentarz Bródzieński w Warszawie [online], grobonet.com [dostęp 2024-06-02].
  7. Real Decreto 1822/1994, de 2 de septiembre, por el que se concede la Gran Cruz de la Orden de Isabel la Católica a don Jan Kieniewicz, ex Embajador de la República de Polonia en España [online], boe.es, 14 września 1994 [dostęp 2024-06-02].
  8. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 26 września 2005 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2005 r. nr 73, poz. 1001).
  9. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 30 października 2013 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2014 r. poz. 967).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]