Ihor Nadiejin – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ihor Nadiejin
Pełne imię i nazwisko

Ihor Ołeksandrowycz Nadiejin

Data i miejsce urodzenia

3 marca 1948
Tuła

Data śmierci

25 grudnia 2014

Wzrost

180 cm

Pozycja

pomocnik/napastnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1966–1967 Mietałłurg Tuła ? (?)
1968–1977 Mołdowa/Nistru Kiszyniów 307 (70)
1978–1979 Spartak Moskwa 0 (0)
1980–1981 Kołos Nikopol 61 (12)
1980–1982 Dnipro Dniepropetrowsk 24 (2)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1983 Kołos Nikopol (asystent)
1984 Kołos Nikopol (dyrektor)
1987–1988 Dnipro Dniepropetrowsk (asystent)
1988–1992 Metałurh Zaporoże
1993 Krywbas Krzywy Róg
1994–1997 Torpedo Zaporoże
1998–1999 Constructorul Kiszyniów
2000–2002 Torpedo Zaporoże
2002 Krywbas Krzywy Róg
2002–2004 Metałurh Zaporoże (dyr.sportowy)
2002 Metałurh Zaporoże
2002–2003 Metałurh-2 Zaporoże
2004–2005 Helios Charków
2007–2008 Helios Charków
  1. ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Ihor Ołeksandrowycz Nadiejin, ukr. Ігор Олександрович Надєїн, ros. Игорь Александрович Надеин, Igor Aleksandrowicz Nadiein (ur. 3 marca 1948 w Tule, Rosyjska FSRR, zm. 25 grudnia 2014) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji pomocnika, a wcześniej napastnika, trener piłkarski.

Kariera piłkarska[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

W 1966 rozpoczął karierę piłkarską w rodzinnym Mietałłurgu Tuła. Na koniec przyszłego roku, młody zawodnik przeszedł do stolicy Mołdawskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej, gdzie spędził znaczną część (10 lat) jego piłkarskiej kariery w klubie Mołdowa Kiszyniów, który później zmienił nazwę na Nistru. W 1978 roku został zaproszony do Spartaka Moskwa, który był w tamtym czasie obok Dynama Kijów jednym z grandów radzieckiej piłki nożnej. Jednak w Moskwie nie udało się zagrać w pierwszej drużynie ze względu na przeniesione wcześniej kontuzje oraz konieczność ukończenia studiów w Państwowym Instytucie Pedagogicznym w Kiszyniowie. Dopiero w 1980 roku powrócił do gry w Kołosie Nikopol. W pierwszej lidze mistrzostw ZSRR w 1980 i 1981 zespół zajmował piąte miejsce! W 1980 po pierwszej rundzie sztab szkoleniowy i piłkarze Kołosa, w tym Nadiejin, zostali oddelegowani w Dnipro Dniepropetrowsk, aby uratować obwodowy klub przed spadkiem z Wyższej ligi radzieckiej. Nikopolcy pomogli Dniepru: w drugiej rundzie mistrzostw ZSRR sezonu 1981 zespół zajął końcową 8 lokatę, a w 1982 roku Nadiejin został uhonorowany tytułem Mistrza Sportu za wyjście Dnipra w półfinał Pucharu ZSRR. Po sezonie 1982 roku 34-letni piłkarz zdecydował się zakończyć karierę piłkarską[1].

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery piłkarską rozpoczął pracę szkoleniową. W 1983 pomagał Jewhenowi Kuczerewskiemu trenować Kołos Nikopol. Od 1984 do 1986 roku studiował w Wyższej Szkole Trenerskiej w Moskwie. W 1987 roku również pomagał Kuczerewskiemu trenować tym razem Dnipro Dniepropetrowsk, szkolił drużynę rezerwową Dnipra, która zdobyła złote medale mistrzostw ZSRR. W 1988 Nadiejin przyjął "tonący" w pierwszej lidze radzieckiej Metałurh Zaporoże. Potem jeszcze wiele razy będzie musiał odgrywać rolę "trenera-ratownika". Metałurh utrzymał się w pierwszej lidze, a po sezonie-89 zdobył awans do Wyższej Ligi ZSRR, gdzie sprawnie reprezentował Zaporoże w ciągu ostatnich dwóch mistrzostw ZSRR, a następnie w pierwszych mistrzostwach Ukrainy.

Potem Nadiejin uratował przed spadkiem z ukraińskiej Wyższej Ligi Krywbas Krzywy Róg, w ciągu kolejnych dwóch lat z sukcesem prowadził Torpedo Zaporoże. Ponadto, przez jeden sezon kierował klubem Constructorul Kiszyniów, który zajął 2. miejsce w lidze mołdawskiej oraz zdobył Puchar kraju i udział w rozgrywkach Pucharu UEFA. I znowu, przez dwa lata - trener Torpeda Zaporoże. W 2002 roku ponownie przez pół roku zarządzał Krywbasem Krzywy Róg, aby uratować przed spadkiem z Wyższej Ligi. A z końcem tego samego roku 2002 do maja 2004 r. pracował w Metałurhu Zaporoże na różnych stanowiskach - głównego trenera pierwszej i drugiej drużyny[2] oraz dyrektora sportowego. Latem 2004 objął stanowisko głównego trenera w Heliosie Charków. W lipcu 2007 ponownie wrócił do pracy w Heliosie Charków[3].

Zmarł 25 grudnia 2014[4][5].

Sukcesy i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy klubowe[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy trenerskie[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ ФК "Гелиос" - официальный сайт. Яркий дебют! Продолжение большого пути?
  2. ↑ Олег Таран - в отставке!
  3. ↑ Футбол: Надеин вернулся в «Гелиос» · Вечерний Харьков
  4. ↑ Умер Игорь Надеин. football.ua, 2014-12-25. [dostęp 2014-12-31]. (ros.).
  5. ↑ Відомий український тренер помер на 67-му році життя. gazeta.ua, 2014-12-25. [dostęp 2014-12-31]. (ukr.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Kariera trenerska
Trenerzy Metałurha Zaporoże
  1. ↑ a b c d e f g h i j k l tymczasowo
Trenerzy Krywbasu Krzywy Róg
  1. ↑ a b c d e f g tymczasowo
Trenerzy Torpeda Zaporoże
  1. ↑ a b c d e tymczasowo
Trenerzy FC Tiraspol
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ihor_Nadiejin&oldid=72512566”