French
DeutschHugo Nys – Wikipedia, wolna encyklopedia
_(36143096496).jpg) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 16 lutego 1991 |
| Wzrost | 185 cm |
| Gra | praworęczny, jednoręczny bekhend |
| Status profesjonalny | 2010 |
| Zakończenie kariery | aktywny |
| Trener | Mariusz Fyrstenberg, Kevin Blandy, Guillaume Couillard |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje | 0 |
| Najwyżej w rankingu | 327 (29 lipca 2019) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje | 7 |
| Najwyżej w rankingu | 12 (12 czerwca 2023) |
| Australian Open | F (2023) |
| Roland Garros | QF (2021) |
| Wimbledon | 3R (2017, 2023) |
| US Open | QF (2022) |
Hugo Nys (ur. 16 lutego 1991 w Évian-les-Bains) – monakijski tenisista, do roku 2019 reprezentujący Francję.
Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]
Najwyżej sklasyfikowany był na 327. miejscu w singlu (29 lipca 2019) oraz na 12. pozycji w deblu (12 czerwca 2023).
W grze podwójnej wygrał sześć tytułów o randze ATP Tour z dwunastu rozegranych finałów.
W 2014 roku zadebiutował w imprezie Wielkiego Szlema podczas deblowego turnieju Rolanda Garrosa. Jego partnerem był wówczas Fabrice Martin. Para odpadła w pierwszej rundzie po porażce z duetem Andre Begemann–Robin Haase.
Finały w turniejach ATP Tour[edytuj | edytuj kod]
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra podwójna (7–6)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 11 lutego 2018 | Montpellier | Twarda (hala) |  Ben McLachlan |  Ken Skupski Neal Skupski | 6:7(2), 4:6 |
| Zwycięzca | 1. | 4 sierpnia 2019 | Los Cabos | Twarda |  Romain Arneodo | Dominic Inglot Austin Krajicek | 7:5, 5:7, 16–14 |
| Zwycięzca | 2. | 2 maja 2021 | Estoril | Ceglana |  Tim Pütz | Luke Bambridge Dominic Inglot | 7:5, 3:6, 10–3 |
| Zwycięzca | 3. | 23 maja 2021 | Lyon | Ceglana | Tim Pütz |  Pierre-Hugues Herbert Nicolas Mahut | 6:4, 5:7, 10–8 |
| Finalista | 2. | 26 września 2021 | Metz | Twarda (hala) | Arthur Rinderknech |  Hubert Hurkacz Jan Zieliński | 5:7, 3:6 |
| Finalista | 3. | 31 października 2021 | Petersburg | Twarda (hala) |  Andriej Gołubiew | Jamie Murray Bruno Soares | 3:6, 4:6 |
| Finalista | 4. | 27 sierpnia 2022 | Winston-Salem | Twarda | Jan Zieliński |  Matthew Ebden Jamie Murray | 4:6, 2:6 |
| Zwycięzca | 4. | 25 września 2022 | Metz | Twarda (hala) | Jan Zieliński | Lloyd Glasspool Harri Heliövaara | 7:6(5), 6:4 |
| Finalista | 5. | 28 stycznia 2023 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Jan Zieliński | Rinky Hijikata Jason Kubler | 4:6, 6:7(4) |
| Zwycięzca | 5. | 21 maja 2023 | Rzym | Ceglana | Jan Zieliński |  Robin Haase Botic van de Zandschulp | 7:5, 6:1 |
| Finalista | 6. | 29 października 2023 | Bazylea | Twarda (hala) | Jan Zieliński |  Santiago González Édouard Roger-Vasselin | 7:6(8), 6:7(3), 1–10 |
| Zwycięzca | 6. | 11 listopada 2023 | Metz | Twarda (hala) | Jan Zieliński | Constantin Frantzen Hendrik Jebens | 6:4, 6:4 |
| Zwycięzca | 7. | 3 marca 2024 | Acapulco | Twarda | Jan Zieliński | Santiago González Neal Skupski | 6:3, 6:2 |
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2017-09-21] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2017-09-21] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2017-09-21] (ang.).