Henryk II Podiebradowicz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Henryk II Podiebradowicz
	; Herb księstwa ziębickiego
	Książę ziębicki
Okres	od 1536; do 1542
Poprzednik	Karol I Podiebradowicz
Następca	Fryderyk II Legnicki
	Książę oleśnicki
Okres	od 1536; do 1542
Koronacja	Karol I Podiebradowicz
Poprzednik	Fryderyk II Legnicki
	Książę bierutowski
Okres	od 1536; do 1548
Poprzednik	Karol I Podiebradowicz
Następca	Henryk III Podiebradowicz
	Dane biograficzne
Dynastia	Podiebradowie
Data urodzenia	29 marca 1507
Data i miejsce śmierci	2 sierpnia 1548 ; Bierutów
Ojciec	Karol I Podiebradowicz
Matka	Anna Żagańska
Rodzeństwo	Joachim Podiebradowicz, Jan Podiebradowicz, Jerzy II Podiebradowicz
Małżeństwo	Małgorzata z Pernsteinu (córka Jana III z Pernsteinu); od 1529; do 1529 (?)
Małżeństwo	Małgorzata von Mecklenburg-Schwerin (córka Henryka V Zgodnego); od 1537; do 1559
Dzieci	Henryk III Podiebradowicz, Karol (1543), Jerzy (1544–1556), Karol II Podiebradowicz, Anna (1539–1568), Salomena (1540–1567), Katarzyna (1548–1579)

Henryk II Podiebradowicz, czeski: Jindřich II Minstrbersko-Olešnický lub Jindřich II z Poděbrad, niem.: Heinrich II. von Münsterberg-Oels lub Heinrich II. von Podiebrad (ur. 29 marca 1507, zm. 2 sierpnia 1548 w Bierutowie) – książę ziębicki i oleśnicki w latach 1536–1542, książę bierutowski od 1542 roku, tytularny hrabia kłodzki z dynastii Podiebradów.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Henryk II urodził się w 1507 roku jako trzeci syn Karola I Podiebradowicza, księcia oleśnicko-ziębickiego i jego żony Anny, córki Jana II Szalonego, księcia żagańskiego. Podobnie jak starszy brat, Joachim był wychowywany przez Johanna Hessa, kanonika nyskiego, który potem stał się jednym z ważniejszych reformatorów religijnych na Śląsku^[1].

Po śmierci Karola I w 1536 roku, Karol II przejął wspólne rządy razem z braćmi Joachimem, Janem i Jerzym II w księstwach ziębickim i oleśnickim. Jedną z ich pierwszych decyzji było nadanie 25 czerwca tego samego roku praw miejskich Srebrnej Górze, co związane było z rozwojem górnictwa w tej sudeckiej osadzie^[2].

W tym samym czasie Karol II, podobnie jak Joachim przeszedł na wiarę luterańską, której był gorącym zwolennikiem jeszcze za życia ojca. W związku z tym w 1537 roku wypędził z Ziębic księży katolickich, powołując w ich miejsce luterańskiego pastora^[3].

W 1542 roku bracia Podiebradowicze z powodu rosnącego zadłużenia, zastawili księstwo ziębickie Fryderykowi II, władcy brzesko-legnickiemu za 70 tysięcy florenów. Jednocześnie dokonali podziału ojcowizny. Karol II otrzymał Bierutów z okolicą, który stały się samodzielnym księstwem^[4]. W ciągu swoich sześciu lat rządów udało mu się wznieść południowe skrzydło zamku w Bierutowie^[5]. Zmarł w 1548 roku i został pochowany w miejscowym kościele parafialnym.

Potomstwo[edytuj | edytuj kod]

Pierwszą żoną Henryka II była Małgorzata z Pernsteinu, córka Jana III z Pernsteinu, możnowładcy czeskiego i hrabiego kłodzkiego, z którą wziął ślub w 1529 roku. Zmarła ona kilka miesięcy później. W 1537 roku książę zawarł drugi związek małżeński z Małgorzatą z Meklemburgii-Schwerinu (1515–1559), córką księcia Meklemburgii Henryka V Zgodnego. Z małżeństwa tego para doczekała się siedmioro dzieci^[6]:

Henryk III (1542–1587), książę ziębicki i bierutowski
Karol (1543)
Jerzy (1544–1556)
Karol II (1545–1617), książę oleśnicki, ojciec m.in. Henryka Wacława, dziadek Elżbiety Marii, ostatniej z rodu
Anna (1539–1568)
Salomena (1540–1567), żona Jerzego von Thurn und Valsassina
Katarzyna (1548–1579), żona Jiříego Berki z Dubé.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Poděbradové. Rod českomoravských pánů, kladských hrabat a slezských knížat, pod red. O. Felcmana, R. Fukala, Praha 2008, s. 177.
↑ T. Przerwa, Dzieje Srebrnej Góry, Nowa Ruda-Wrocław 1998, s. 6.
↑ R. Fukala, Münstrberkové, [w:] „Biografický slovník Slezska a severní Moravy”, pod red. Lumíra Dokoupila, t. 11, Ostrava 1998, s. 101.
↑ A. i A. Galasowie, Dzieje Śląska w datach, Wrocław 2001, s. 342.
↑ Poděbradové. Rod českomoravských pánů, kladských hrabat a slezských knížat, op. cit., s. 178.
↑ Informacje w genealogii Podiebradowiczów [on-line] [dostęp 2011-11-07].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

S. Głogowski, Genealogia Podiebradów, Muzeum w Gliwicach, Gliwice 1997.
H. Weczerka, Manual of historic sites. Silesia, Stuttgart 1977, s. 19, 322, 506, 602–603..

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Genealogia Podiebradowiczów

[1] Poděbradové. Rod českomoravských pánů, kladských hrabat a slezských knížat, pod red. O. Felcmana, R. Fukala, Praha 2008, s. 177.

[2] T. Przerwa, Dzieje Srebrnej Góry, Nowa Ruda-Wrocław 1998, s. 6.

[3] R. Fukala, Münstrberkové, [w:] „Biografický slovník Slezska a severní Moravy”, pod red. Lumíra Dokoupila, t. 11, Ostrava 1998, s. 101.

[4] A. i A. Galasowie, Dzieje Śląska w datach, Wrocław 2001, s. 342.

[5] Poděbradové. Rod českomoravských pánů, kladských hrabat a slezských knížat, op. cit., s. 178.

[6] Informacje w genealogii Podiebradowiczów [on-line] [dostęp 2011-11-07].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

Herb księstwa ziębickiego
Książę ziębicki
Okres	od 1536 do 1542
Poprzednik	Karol I Podiebradowicz
Następca	Fryderyk II Legnicki
Książę oleśnicki
Okres	od 1536 do 1542
Koronacja	Karol I Podiebradowicz
Poprzednik	Fryderyk II Legnicki
Książę bierutowski
Okres	od 1536 do 1548
Poprzednik	Karol I Podiebradowicz
Następca	Henryk III Podiebradowicz
Dane biograficzne
Dynastia	Podiebradowie
Data urodzenia	29 marca 1507
Data i miejsce śmierci	2 sierpnia 1548 Bierutów

Ojciec	Karol I Podiebradowicz
Matka	Anna Żagańska
Rodzeństwo	Joachim Podiebradowicz, Jan Podiebradowicz, Jerzy II Podiebradowicz

Małżeństwo	Małgorzata z Pernsteinu (córka Jana III z Pernsteinu) od 1529 do 1529 (?)

Małżeństwo	Małgorzata von Mecklenburg-Schwerin (córka Henryka V Zgodnego) od 1537 do 1559
Dzieci	Henryk III Podiebradowicz, Karol (1543), Jerzy (1544–1556), Karol II Podiebradowicz, Anna (1539–1568), Salomena (1540–1567), Katarzyna (1548–1579)