Harsiese I – Wikipedia, wolna encyklopedia

Harsiese I
	władca starożytnego Egiptu
	Dane biograficzne
Dynastia	XXII dynastia
Ojciec	Szeszonk II
Matka	Nestanebtaszeru

Harsiese I – władca starożytnego Egiptu, zaliczany do XXII dynastii libijskiej^[1], panował prawdopodobnie około 865 roku p.n.e.^[1]

Był synem wielkiego kapłana Amona Szeszonka, późniejszego Szeszonka II i Nestanebtaszeru.

Prawdopodobnie w latach 874-860 p.n.e. sprawował funkcję kapłana Amona lub wielkiego kapłana Amona w Tebach. W tym czasie władzę królewską sprawował Osorkon II, którego stolica było Tanis. Osorkon II wyraził zgodę na objęcie droga sukcesji stanowiska Wielkiego Kapłana Amona przez syna Szeszonka II – właśnie Harsiese I.

W czwartym roku panowania Osorkona w Tanis, Harsiese ogłosił się królem w Tebaidzie, przyjmując królewską tytulaturę. Panował prawdopodobnie do 850 roku p.n.e. przez kilkanaście lat łącząc władzę kapłańską i królewską. Władzę kapłańską objął po nim jego syn, którego istnienie poświadczyły znaleziska wyposażenia grobowego z Koptos. Istnieją hipotezy mówiące, że Harsiese nigdy nie osiągnął godności wielkiego kapłana Amona, lecz był tylko jednym z grona kapłanów i funkcję tę sprawował już od końca panowania Takelota I, w czasach gdy Wielkimi Kapłanami Amona byli bracia Takelota: Juwelot i Smendes.