French
DeutschHal Newhouser – Wikipedia, wolna encyklopedia
 | |||||||
| miotacz | |||||||
| Pełne imię i nazwisko | Harold Newhouser | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 20 maja 1921 | ||||||
| Data i miejsce śmierci | 10 listopada 1998 | ||||||
| Odbijał | lewą | ||||||
| Rzucał | lewą | ||||||
| Debiut | 29 września 1939 | ||||||
| Ostatni występ | 3 maja 1955 | ||||||
| Statystyki | |||||||
| Win–loss record | 207–150 | ||||||
| ERA | 3,06 | ||||||
| Strikeouty | 1796 | ||||||
| Kariera klubowa | |||||||
| |||||||
 Baseball Hall of Fame | |||||||
| Rok wprowadzenia | 1992 | ||||||
| Metoda elekcji | Veterans Committee | ||||||
Harold Newhouser (ur. 20 maja 1921, zm. 10 listopada 1998) – amerykański baseballista, który występował na pozycji miotacza przez 17 sezonów w Major League Baseball.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W lecie 1938 roku w wieku 17 lat podpisał kontrakt z Detroit Tigers, który zaoferował mu 500 dolarów[1]. W sezonie 1939 rozegrał 34 mecze w zespołach niższych lig i zadebiutował w MLB w meczu przeciwko Cleveland Indians[2][3][4]. Rok później w World Series, w których Tigers ulegli Cincinnati Reds, nie zagrał w żadnym meczu[1]. W 1942 po raz pierwszy w karierze wystąpił w Meczu Gwiazd[3].
W sezonie 1944 zaliczył najwięcej w lidze zwycięstw (29), zwyciężył w klasyfikacji strikeouts (187) i został wybrany MVP American League[1][3]. W 1945 był najlepszy w klasyfikacji ERA ze wskaźnikiem 1,81, rozegrał najwięcej pełnych meczów (29) i najwięcej inningów (313⅓) i po raz drugi z rzędu zwyciężył w klasyfikacji strikeoutów (212), ponadto wybrano go ponownie najbardziej wartościowym zawodnikiem[1][3]. Jest do dziś jedynym miotaczem w historii Major League, który zdobył tę nagrodę dwa razy z rzędu[5]. W World Series 1945 roku rozegrał 3 mecze (2–1 W–L, 6,10 ERA, 22 SO, 2 CG), a Tigers pokonali Chicago Cubs w siedmiu meczach[6].
W sezonie 1946 mając ponownie najlepszy ERA (1,94) i najwięcej zwycięstw (26) w American League, zajął drugie miejsce w głosowaniu do nagrody MVP za Tedem Williamsem z Boston Red Sox[3][7]. W kwietniu 1954 przeszedł do Cleveland Indians jako wolny agent, zaś rok później 3 maja 1955, wystąpił po raz ostatni[8].
Po zakończeniu kariery był między innymi skautem w Baltimore Orioles, Cleveland Indians, Detroit Tigers i Houston Astros[1]. W 1992 został wybrany do Galerii Sław Baseballu[9]. Pod koniec lat dziewięćdziesiątych miał rozedmę płuc i kłopoty z sercem[1]. Zmarł 10 listopada 1998 roku w wieku 77 lat[1].
Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]
| Nagroda/wyróżnienie | Lata | Źródło |
| 2× MVP American League | 1944, 1945 | [1] |
| 7× All-Star | 1942, 1943, 1944, 1945, 1946, 1947, 1948 | [3] |
| Zwycięzca w World Series | 1945 | [6] |
| Triple Crown | 1945 | [10] |
| Baseball Hall of Fame | od 1992 | [9] |
| # 16 zastrzeżony przez Tigers | 1997 | [5] |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h Hal Newhouser Biography. jockbio.com. [dostęp 2012-11-03]. (ang.).
- ↑ Hal Newhouser Minor Statistics. baseball-reference.com. [dostęp 2012-11-03]. (ang.).
- ↑ a b c d e f Hal Newhouser Statistics. baseball-reference.com. [dostęp 2012-11-03]. (ang.).
- ↑ Indians - Tigers Box Score. baseball-reference.com. [dostęp 2012-11-03]. (ang.).
- ↑ a b Tigers Retired Numbers. tigers.com. [dostęp 2012-11-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (6 października 2013)]. (ang.).
- ↑ a b 1945 World Series. baseball-reference.com. [dostęp 2012-11-03]. (ang.).
- ↑ 1946 AL MVP Voting. baseball-reference.com. [dostęp 2012-11-03]. (ang.).
- ↑ Hal Newhouser Transactions. baseball-reference.com. [dostęp 2012-11-03]. (ang.).
- ↑ a b Newhouser, Hal. baseballhall.org. [dostęp 2012-11-03]. (ang.).
- ↑ Detroit Tigers Compendium. baseballevolution.com. [dostęp 2012-11-03]. (ang.).