French
DeutschJoe DiMaggio – Wikipedia, wolna encyklopedia
 | |||||
| zapolowy | |||||
| Pełne imię i nazwisko | Joseph Paul DiMaggio | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Pseudonim | Joltin Joe, The Yankee Clipper | ||||
| Data i miejsce urodzenia | 25 listopada 1914 | ||||
| Data i miejsce śmierci | 8 marca 1999 | ||||
| Odbijał | prawą | ||||
| Rzucał | prawą | ||||
| Debiut | 3 maja 1936 | ||||
| Ostatni występ | 30 września 1951 | ||||
| Statystyki | |||||
| Średnia uderzeń | 0,325 | ||||
| Home runy | 361 | ||||
| Uderzenia | 2214 | ||||
| RBI | 1537 | ||||
| Kariera klubowa | |||||
| |||||
 Baseball Hall of Fame | |||||
| Rok wprowadzenia | 1955 | ||||
| Głosów | 88,8% (3. głosowanie) | ||||
| Metoda elekcji | |||||
| Strona internetowa | |||||
Joseph Paul DiMaggio[a] (ur. 25 listopada 1914, zm. 8 marca 1999) – amerykański baseballista, zawodnik zespołu New York Yankees.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był ósmym z dziewięciu dzieci sycylijskich emigrantów, którzy osiedlili się w Stanach Zjednoczonych[1]. Jego ojciec Zio Pepe był rybakiem[1].
Zawodową karierę rozpoczął w 1932 w zespole niższej ligi San Francisco Seals. W pierwszym sezonie występował na pozycji łącznika, w trzech kolejnych na pozycji zapolowego[2]. W Major League Baseball zadebiutował 3 maja 1936 w drużynie New York Yankees. W debiutanckim sezonie zdobył 29 home runów, a jego średnia uderzeń wyniosła 0,323; w tym samym sezonie i trzech kolejnych Yankees wygrali World Series[3]. W 1939 DiMaggio został wybrany MVP American League. Dwa lata później ustanowił rekord 56 kolejnych meczów, w którym przynajmniej raz zaliczył uderzenie i po raz drugi został wybrany najbardziej wartościowym zawodnikiem[3].
Kariera DiMaggio została przerwana na trzy lata podczas II wojny światowej, na której służył w Siłach Powietrznych Armii Stanów Zjednoczonych[1]. Do zawodowego baseballu powrócił w 1946, rok później został po raz trzeci wybrany MVP. Przed zakończeniem kariery w 1951 z drużyną New York Yankees zwyciężył w World Series jeszcze sześć razy[3].
Wpływ na popkulturę[edytuj | edytuj kod]
W noweli Ernesta Hemingwaya Stary człowiek i morze był wspominany przez głównego bohatera Santiago jako „wielki DiMaggio”[4].
Jego nazwisko jest wymienione w piosenkach: „Vogue” Madonny[5], „Mrs. Robinson” duetu Simon & Garfunkel[6], „We Didn’t Start the Fire” Billy’ego Joela, „Joe DiMaggio's Glove” zespołu Asia i „A Sight for Sore Eyes” Toma Waitsa[7].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
W 1939 ożenił się z aktorką Dorothy Arnold, która po czterech latach małżeństwa zażądała rozwodu, oskarżając męża o okrutne traktowanie[8]. Mieli syna Joe juniora[9]. Od 14 stycznia do 27 października 1954 był drugim mężem aktorki Marilyn Monroe[10][11], która w trakcie rozprawy rozwodowej oskarżała go o przemoc psychiczną i fizyczną[12].
Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]
| Nagroda/wyróżnienie | Lata | Źródło |
| 3× MVP American League | 1939, 1941, 1947 | [13] |
| 13× All-Star | 1936, 1937, 1938, 1939, 1940, 1941, 1942, 1946, 1947, 1948, 1949, 1950, 1951 | [14] |
| 9× zwycięzca w World Series | 1936, 1937, 1938, 1939, 1941, 1947, 1949, 1950, 1951 | [15] |
| Major League Baseball All-Century Team | [16] | |
| Baseball Hall of Fame | od 1955 | [17] |
| # 5 zastrzeżony przez Yankees | 1952 | [18] |
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ W języku włoskim Giuseppe Paolo Di Maggio Jr
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Anthony Summers, Bogini. Tajemnice życia i śmierci Marilyn Monroe, Grażyna Jagielska, Henryk Ziętek (tłum.), wyd. 2, Wydawnictwo Znak, 2022, s. 108, ISBN 978-83-240-8664-1.
- ↑ Joe DiMaggio. milb.com. [dostęp 2012-08-27]. (ang.).
- ↑ a b c Joe DiMaggio Biography. biography.com. [dostęp 2012-08-27]. (ang.).
- ↑ Hemingway's Prize-Winning Works Reflected Preoccupation With Life and Death. nytimes.com. [dostęp 2016-06-24]. (ang.).
- ↑ Madonna Lyrics - Vogue. azlyrics.com. [dostęp 2012-08-27]. (ang.).
- ↑ Paul Simon Lyrics - Mrs. Robinson. azlyrics.com. [dostęp 2012-08-27]. (ang.).
- ↑ Tom Waits Lyrics - A Sight For Sore Eyes. oldielyrics.com. [dostęp 2012-08-27]. (ang.).
- ↑ Anthony Summers, Bogini. Tajemnice życia i śmierci Marilyn Monroe, Grażyna Jagielska, Henryk Ziętek (tłum.), wyd. 2, Wydawnictwo Znak, 2022, s. 109, ISBN 978-83-240-8664-1.
- ↑ Anthony Summers, Bogini. Tajemnice życia i śmierci Marilyn Monroe, Grażyna Jagielska, Henryk Ziętek (tłum.), wyd. 2, Wydawnictwo Znak, 2022, s. 120, ISBN 978-83-240-8664-1.
- ↑ Marilyn Monroe marries Joe DiMaggio. history.com. [dostęp 2012-08-27]. (ang.).
- ↑ Anthony Summers, Bogini. Tajemnice życia i śmierci Marilyn Monroe, Grażyna Jagielska, Henryk Ziętek (tłum.), wyd. 2, Wydawnictwo Znak, 2022, s. 148, 170, ISBN 978-83-240-8664-1.
- ↑ Anthony Summers, Bogini. Tajemnice życia i śmierci Marilyn Monroe, Grażyna Jagielska, Henryk Ziętek (tłum.), wyd. 2, Wydawnictwo Znak, 2022, s. 163–165, ISBN 978-83-240-8664-1.
- ↑ Most Valuable Player MVP Awards & Cy Young Awards Winners. baseball-reference.com. [dostęp 2012-08-26]. (ang.).
- ↑ Joe DiMaggio Statistics. baseball-reference.com. [dostęp 2013-07-20]. (ang.).
- ↑ Baseball-Reference Playoff and World Series Index. baseball-reference.com. [dostęp 2012-08-27]. (ang.).
- ↑ All Century Team. baseball-almanac.com. [dostęp 2012-08-27]. (ang.).
- ↑ DiMaggio, Joe. baseballhall.org. [dostęp 2013-07-20]. (ang.).
- ↑ Yankees Retired Numbers. yankees.com. [dostęp 2012-08-27]. (ang.).