Filofrosyne (księżyc) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Planeta | |
---|---|
Odkrywca | |
Data odkrycia | 6 lutego 2003 |
Tymczasowe oznaczenie | S/2003 J 15 |
Charakterystyka orbity | |
Półoś wielka | 22 627 000 km[1] |
Mimośród | 0,1899[1] |
Okres obiegu | 689,78 d[1] |
Nachylenie do ekliptyki | 146,492°[1] |
Długość węzła wstępującego | 236,674°[1] |
Argument perycentrum | 18,405°[1] |
Anomalia średnia | 58,865°[1] |
Własności fizyczne | |
Średnica równikowa | 2 km[2] |
Masa | ~1,5 × 1013 kg |
Średnia gęstość | 2,6 g/cm³ |
Przyspieszenie grawitacyjne na powierzchni | ~0,00081 m/s² |
Albedo | 0,04 |
Jasność absolutna | |
Jasność obserwowana (z Ziemi) |
Filofrosyne lub Philophrosyne[3] (Jowisz LVIII) – mały zewnętrzny księżyc Jowisza. Został on odkryty przez grupę astronomów z Uniwersytetu Hawajskiego, kierowaną przez Scotta Shepparda. Zalicza się go do grupy Ananke.
Jest jednym z 23 księżyców Jowisza odkrytych w 2003 roku, po 24 latach od chwili przelotu przez system tej planety sondy Voyager 2. Do 2019 roku nosił oznaczenie tymczasowe S/2003 J 15, jego nazwa została wyłoniona w głosowaniu. Mityczna Philophrosyne była personifikacją życzliwości i powitania, a przy tym wnuczką Zeusa[3].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Chronologiczny wykaz odkryć planet, planet karłowatych i ich księżyców w Układzie Słonecznym
- Galileuszowe księżyce Jowisza
- Lista naturalnych satelitów Jowisza
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g Planetary Satellite Mean Orbital Parameters. Jet Propulsion Laboratory, 2013-08-23. [dostęp 2014-06-17]. (ang.).
- ↑ a b c Scott S. Sheppard: Jupiter’s Known Satellites. [dostęp 2019-08-30]. (ang.).
- ↑ a b Nowe imiona dla księżyców Jowisza [online], www.tvp.info [dostęp 2019-08-28] (pol.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- S/2003 J15. [w:] Księżyce Układu Słonecznego [on-line]. [dostęp 2016-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-26)].
- S/2003 J15. [w:] Solar System Exploration [on-line]. NASA. [dostęp 2018-12-23]. (ang.).