Fairchild C-119 Flying Boxcar – Wikipedia, wolna encyklopedia
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ | |
Historia | |
Data oblotu | 1947 |
Lata produkcji | 1949–1955 |
Liczba egz. | 1183 |
Dane techniczne | |
Napęd | |
Moc | 2576 kW |
Wymiary | |
Rozpiętość | 33,32 m |
Długość | 26,38 m |
Wysokość | 8,03 m |
Powierzchnia nośna | 134,4 m² |
Masa | |
Własna | 18 134 kg |
Startowa | 33 320 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. | 472 km/h |
Pułap | 7500 m |
Zasięg | 3120 km |
Dane operacyjne |
Fairchild C-119 Flying Boxcar – amerykański samolot transportowy skonstruowany w 1947 roku. W latach 1949–1955 wyprodukowano 1112 szt. C-119. Mógł transportować do 78 żołnierzy z wyposażeniem lub 35 rannych. Używany przez US Air Force (jako C-119), US Navy i US Marine Corps (jako R4Q). Eksportowany do Brazylii, Belgii, Kanady, Etiopii, Indii, Włoch, Norwegii, Maroka, Republiki Chińskiej i Republiki Wietnamu.