Donald Finlay – Wikipedia, wolna encyklopedia

Donald Finlay

4 + 2 zespołowo zwycięstwa
Group Captain
Pełne imię i nazwisko	Donald Osborne Finlay
Data i miejsce urodzenia	27 maja 1909 Christchurch
Data i miejsce śmierci	18 kwietnia 1970 Great Missenden
Przebieg służby
Lata służby	1935–1950
Siły zbrojne	Royal Air Force
Jednostki	No. 54 Squadron RAF, No. 41 Squadron RAF, No. 608 Squadron RAF
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa: bitwa o Anglię, walki w Birmie 1945
Odznaczenia

Data i miejsce urodzenia	27 maja 1909 Christchurch
Data śmierci	19 kwietnia 1970
Wzrost	182 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Wielka Brytania Igrzyska olimpijskie srebro Berlin 1936 lekkoatletyka (bieg na 110 m przez płotki) brąz Los Angeles 1932 lekkoatletyka (bieg na 110 m przez płotki) Mistrzostwa Europy złoto Paryż 1938 bieg na 110 m przez płotki Reprezentacja  Anglia Igrzyska Imperium Brytyjskiego złoto Londyn 1934 lekkoatletyka (bieg na 120 j przez płotki)

Donald Osborne „Don” Finlay (ur. 27 maja 1909 w Christchurch, zm. 18 kwietnia 1970 w Great Missenden^[1]) – angielski lekkoatleta, płotkarz, dwukrotny medalista olimpijski, oficer Royal Air Force, uczestnik bitwy o Anglię.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Kariera lekkoatletyczna[edytuj | edytuj kod]

Rozpoczął karierę międzynarodową od startu na igrzyskach olimpijskich w 1932 w Los Angeles, gdzie zdobył brązowy medal w biegu na 110 metrów przez płotki. Był również członkiem brytyjskiej sztafety 4 × 100 metrów, która zajęła w finale 6. miejsce^[1]. Jako reprezentant Anglii zwyciężył w biegu na 120 jardów przez płotki podczas igrzysk Imperium Brytyjskiego w 1934 w Londynie^[2][3].

Na igrzyskach olimpijskich w 1936 w Berlinie zdobył srebrny medal w biegu na 110 metrów przez płotki^[1]. Wyrównał wówczas rekord Europy czasem 14,4 s^[4]. Sztafeta 4 × 100 metrów z jego udziałem odpadła w eliminacjach^[1].

Zwyciężył w biegu na 110 m przez płotki na mistrzostwach Europy w 1938 w Paryżu, ponownie wyrównując rekord Europy, tym razem czasem 14,3 s^[5].

Wziął udział w pierwszych po II wojnie światowej letnich igrzyskach olimpijskich w 1948 w Londynie. Składał podczas ich otwarcia ślubowanie olimpijskie. W biegu na 110 m przez płotki został wyeliminowany w eliminacjach^[1]. Zajął 4. miejsce w biegu na 120 jardów przez płotki na igrzyskach Imperium Brytyjskiego w 1950 w Auckland^[3].

Finlay kilkakrotnie ustanawiał rekord Wielkiej Brytanii na 110 przez płotki, doprowadzając go do wyniku 14,3 s^[6].

Był mistrzem Wielkiej Brytanii (AAA) w biegu na 120 jardów przez płotki w latach 1932–1938 i w 1949^[7][8].

Kariera wojskowa[edytuj | edytuj kod]

Finlay wstąpił do RAF w 1935. Podczas bitwy o Anglię latał na samolotach Supermarine Spitfire w 54 squadronie. Odniósł rany, po czym został przeniesiony do 41 squadronu, którym dowodził. W sierpniu 1941 otrzymał stopień Wing Commander (odpowiednik podpułkownika) i został przeniesiony na stanowisko Engineering Officer w 11 grupie RAF. W czerwcu 1942 został odznaczony Krzyżem Wybitnej Służby Lotniczej. Jako pilot myśliwski zestrzelił 4 samoloty wroga (i 2 wspólnie z innym pilotem) oraz uszkodził 3 samoloty (i 1 wspólnie).

W 1943 dowodził 608 squadronem RAF, który latał na samolotach Lockheed Hudson na Bliskim Wschodzie. W 1945 został dowódcą 906 grupą RAF w Birmie. Został odznaczony Krzyżem Sił Powietrznych. W 1950 został awansowany na stopień Group Captain (odpowiednik pułkownika).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Donald Finlay, [w:] tilastopaja.info [dostęp 2012-04-08]  (ang.).