Bruno Giordano – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bruno Giordano

Data i miejsce urodzenia	13 sierpnia 1956 Rzym
Pozycja	napastnik
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1975–1985 S.S. Lazio 203 (72) 1985–1988 SSC Napoli 78 (23) 1988–1989 Ascoli Calcio 26 (10) 1989–1990 Bologna FC 33 (7) 1990–1992 Ascoli Calcio 37 (3) W sumie: 377 (115)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1976–1983  Włochy U-21 13 (5) 1979  Włochy IO 2 (3) 1978–1985  Włochy 13 (1) W sumie: 28 (9)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1993–1994 Polisportiva Monterotondo Calcio 1995–1996 Fano 1996–1997 FC Crotone 1997–1998 Frosinone Calcio 1998–1999 Ancona Calcio 1999–2000 Nocerina 2000–2001 Calcio Lecco 2001–2002 Tivoli Calcio 2002–2003 L’Aquila 2003–2005 Reggiana 1919 2006 Catanzaro 2006–2007 Messina 2009 Pisa 2011 Ternana Calcio 2013–2014 Ascoli Calcio 2015–2016 FC Tatabánya
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons

Bruno Giordano (ur. 13 sierpnia 1956 w Rzymie^[1]) – włoski piłkarz i trener, reprezentant kraju, grający na pozycji napastnika.

Kariera piłkarska[edytuj | edytuj kod]

Przygodę z futbolem rozpoczął w 1975 roku w klubie S.S. Lazio. Jako piłkarz tej drużyny został królem strzelców Serie A w sezonie 1978/79 z 19 bramkami^[2]. W 1980 został aresztowany pod zarzutem udziału w aferze Totonero związanej z zakładami bukmacherskimi i otrzymał zakaz gry w piłkę do 1982^[3]. Lazio zostało zdegradowane do Serie B po udziale w skandalu. Giordano po powrocie do gry został królem strzelców Serie B w sezonie 1982/83^[4] oraz zdobył Puchar Włoch w 1982. Po 10 latach opuścił klub, po rozegraniu 203 spotkań, w których strzelił 72 bramki^[5].

Od 1985 występował w SSC Napoli. Grał w drużynie wspólnie z Diego Maradoną czy Ciro Ferrarą. W sezonie 1986/87 zdobył z Napoli podwójną koronę, tj. mistrzostwo Serie A oraz Puchar Włoch^[5]. Sezon 1988/89 spędził w Ascoli Calcio. Następnie dołączył do Bologny, z której w 1990 powrócił do Ascoli. Po sezonie 1991/92 zakończył karierę piłkarską.

Sezon	Klub	Kraj	Rozgrywki	Mecze	Bramki
1975/76	S.S. Lazio	Włochy	Serie A	14	5
1976/77				26	10
1977/78				29	12
1978/79				30	19
1979/80				23	9
1980/81			Serie B	0	0
1981/82				0	0
1982/83				38	18
1983/84			Serie A	18	8
1984/85				25	5
1985/86	SSC Napoli			25	10
1986/87				26	5
1987/88				27	8
1988/89	Ascoli Calcio			26	10
1989/90	Bologna FC			33	7
1990/91	Ascoli Calcio		Serie B	20	1
1991/92			Serie A	17	2

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

Giordano po raz w drużynie narodowej wystąpił 21 grudnia 1978 w wygranym 1:0 spotkaniu z Hiszpanią^[6]. Giordano zagrał w dwóch spotkaniach eliminacyjnych do Mistrzostw Europy 1984.

Ostatni mecz w reprezentacji Włoch zagrał 25 września 1985. Przeciwnikiem była Norwegia, a mecz zakończył się porażką Italii 1:2. Łącznie Giordano w latach 1978–1985 wystąpił w 13 spotkaniach i strzelił jedną bramkę^[7].

Mecze i gole w reprezentacji
#	Data	Miasto	Przeciwnik	Gol	Wynik	Rozgrywki
1.	21.12.1978	Rzym	Hiszpania		1:0	towarzyski
2.	13.06.1979	Zagrzeb	Jugosławia		1:4	towarzyski
3.	26.09.1979	Florencja	Szwecja		1:0	towarzyski
4.	17.11.1979	Udine	Szwajcaria		2:0	towarzyski
5.	05.10.1983	Bari	Grecja		3:0	towarzyski
6.	15.10.1983	Neapol	Szwecja		0:3	El. ME 1984
7.	16.11.1983	Praga	Czechosłowacja		0:2	El. ME 1984
8.	22.05.1984	Zurych	RFN		0:1	towarzyski
9.	26.05.1984	Toronto	Kanada		2:0	towarzyski
10.	30.05.1984	East Rutherford	Stany Zjednoczone		0:0	towarzyski
11.	13.03.1985	Marousi	Grecja		0:0	towarzyski
12.	02.06.1985	Meksyk	Meksyk		1:1	towarzyski
13.	25.09.1985	Lecce	Norwegia		1:2	towarzyski

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Kariera menadżerską Giordano rozpoczął w 1993 w zespole Polisportiva Monterotondo Calcio. W kolejnych latach pracował dla Fano (1995–1996), FC Crotone (1996–1997), Frosinone Calcio (1997–1998), Ancona Calcio (1998–1999), Nocerina (1999–2000), Calcio Lecco (2000–2001), Tivoli Calcio (2001–2002) oraz L’Aquila (2002–2003).

Od 2003 do 2005 pracował w Reggiana 1919. W styczniu 2006 został powołany na stanowisko trenera zajmującej ostatnie miejsce w Serie B drużyny Catanzaro. Catanzaro spadło do Serie C, a wkrótce potem ogłosił upadłość.

Latem 2006 Giordano został nowym trenerem Messiny, która właśnie spadła do Serie B. Jednak po wykryciu Afery Calcipoli w 2006, Messina pozostała w Serie A, co pozwoliło Giordano w końcu trenować drużynę z najwyższej klasy rozgrywkowej. W dniu 30 stycznia 2007, po serii słabych wyników, w tym porażce u siebie z ostatnim w tabeli Ascoli, Giordano został zwolniony. Powrócił do Messiny 2 kwietnia, jednak przegrał wszystkie cztery mecze, po czym został ponownie zwolniony 23 kwietnia, zaledwie 21 dni po ponownym mianowaniu^[8].

W kwietniu 2009 został mianowany przez klub Serie B Pisa w miejsce Giampiero Ventury na stanowisku głównego trenera^[9]. Następnie przez krótki czas pełnił funkcję głównego trenera klubu Ternana Calcio^[10].

Od końca października 2013 był trenerem drużyny Ascoli Calcio, z której odszedł w 2014^[11]. Pracował także w węgierskiej FC Tatabánya^[12].

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

S.S. Lazio

• Król strzelców Serie A (1): 1978/79
• Król strzelców Serie B (1): 1982/83

SSC Napoli

• Mistrzostwo Serie A (1): 1986/87
• Puchar Włoch (1): 1986/87

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Bruno Giordano w bazie National Football Teams (ang.)
• Bruno Giordano, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2023-02-06] .
• Bruno Giordano w bazie Eu-Football.info (ang.)