Bor Pavlovčič (ur. 27 czerwca 1998 w Jesenicach[3]) – słoweński skoczek narciarski, reprezentant klubu ND Rateče Planica. Złoty medalista zimowego olimpijskiego festiwalu młodzieży Europy (2015), igrzysk olimpijskich młodzieży (2016) oraz mistrzostw świata juniorów (2016 i 2017). Medalista mistrzostw kraju.
We wrześniu 2014 w Planicy zadebiutował w FIS Cupie, zajmując 35. miejsce. Pierwsze punkty cyklu zdobył w lutym 2015 w Hinterzarten, zajmując 29. miejsce. Wystąpił w zawodach skoków narciarskich na Zimowym Olimpijskim Festiwalu Młodzieży Europy 2015, gdzie zdobył złoty medal w drużynowym konkursie mężczyzn. Indywidualnie był 7., a w drużynowym konkursie mieszanym zajął 6. miejsce[4].
27 grudnia 2015 w Engelbergu zadebiutował w Pucharze Kontynentalnym, zajmując 10. miejsce. 9 stycznia 2016 w Garmisch-Partenkirchen był 4., a 24 stycznia w Sapporo stanął na najniższym stopniu podium. Po tym występie został powołany do reprezentacji Słowenii na zawody Pucharu Świata w tej samej miejscowości. W swoim debiucie w cyklu zajął 26. pozycję, a dzień później był 16. 16 lutego 2016 zwyciężył w indywidualnym konkursie skoków narciarskich na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich Młodzieży 2016, zaś dwa dni później zdobył złoty medal również w zawodach drużynowych. 24 lutego odniósł zwycięstwo w konkursie drużyn mieszanych na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2016. Indywidualnie zajął 10., a w drużynowym konkursie mężczyzn 5. miejsce[5].
Na Mistrzostwach Świata Juniorów 2017 zdobył złoty medal w drużynowym konkursie mężczyzn, a indywidualnie zajął 4. miejsce. Pięciokrotnie stał na podium zawodów Pucharu Kontynentalnego 2016/2017, odnosząc jedno zwycięstwo, w lutym 2017 w Planicy[6]. Na Mistrzostwach Świata Juniorów 2018 zajął 33. miejsce indywidualnie i 4. w drużynie. W sezonie 2017/2018 Pucharu Kontynentalnego raz stanął na podium w ramach letniej, a dwukrotnie w ramach zimowej edycji cyklu. W marcu 2018 zajął 18. miejsce w konkursie Pucharu Świata w Planicy[7].
W sezonie 2018/2019 trzykrotnie zajmował miejsca w pierwszej trójce Pucharu Kontynentalnego, raz – w styczniu 2019 w Planicy – zwyciężając. W Pucharze Świata punktował dwa razy, a najwyżej sklasyfikowany był na 25. miejscu[8]. W sezonie 2019/2020 raz stanął na podium zawodów Pucharu Kontynentalnego: był 3. w marcu 2020 w Lahti[9].
Od początku sezonu zimowego 2020/2021 startował w Pucharze Świata. W drugim występie, w listopadowych zawodach w Ruce, po raz pierwszy ukończył zawody cyklu w pierwszej dziesiątce, zajmując 7. miejsce. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2020, na których zajął 20. pozycję indywidualnie i 4. w drużynie. W grudniu 2020 najwyżej klasyfikowany w Pucharze Świata był na 8. miejscu, w zawodach w Engelbergu, a w styczniu 2021 – na 4. miejscu, w konkursie w Willingen. 6 lutego 2021 po raz pierwszy w karierze stanął na podium zawodów Pucharu Świata, zajmując 3. pozycję w konkursie w Klingenthal. Dzień później poprawił ten wynik, kolejne zawody na tej samej skoczni kończąc na 2. miejscu. Wystartował na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021. Indywidualnie na skoczni normalnej zajął 8. miejsce, a na dużej został zdyskwalifikowany, zaś zawody drużyn mieszanych ukończył na 4. pozycji. W marcu 2021 jeszcze raz stanął na podium Pucharu Świata, zajmując 3. miejsce w drugim konkursie w Planicy[10]. Sezon 2020/2021 Pucharu Świata ukończył na 13. pozycji w klasyfikacji generalnej z 559 punktami[11].
Przed sezonem zimowym 2021/2022 miał trudności z osiągnięciem odpowiednio niskiej wagi[12]. W jego trakcie startował głównie w Pucharze Kontynentalnym, w którym raz stanął na podium – w marcu 2022 w Zakopanem zajął 3. miejsce. Na zakończenie sezonu wystąpił w jednym konkursie Pucharu Świata w Planicy, który ukończył na 22. pozycji[13].
W sezonie 2022/2023 punkty zdobył jedynie w zawodach rangi FIS Cup. 12 lutego 2023 w konkursie tego cyklu w Szczyrku zajął 31. miejsce. Był to ostatni występ Pavlovčiča w oficjanych zawodach międzynarodowych[14]. 28 marca 2023 poinformował o zakończeniu kariery sportowej[15].
Stawał na podium mistrzostw Słowenii. Indywidualnie zdobył brązowy medal w 2019[16] oraz latem 2020[17], a w drużynie brązowy medal w 2017[18].
Starty B. Pavlovčiča na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo
[edytuj | edytuj kod] Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Skok 3 | Skok 4 | Nota | Strata | Zwycięzca |
20. | 11–12 grudnia | 2020 | Planica | Letalnica | K-200 | HS-240 | indywid. | 207,0 m | 198,0 m | 203,5 m | 203,5 m | 715,5 pkt | 161,7 pkt | Karl Geiger |
4. | 13 grudnia | 2020 | Planica | Letalnica | K-200 | HS-240 | druż.[b] | 200,0 m | 201,0 m | 1609,9 pkt (364,7 pkt) | 117,8 pkt | Norwegia |
Starty B. Pavlovčiča na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo
[edytuj | edytuj kod] Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
10. | 23 lutego | 2016 | Râșnov | Trambulina Valea Cărbunării | K-90 | HS-100 | indywid. | 92,5 m | 88,5 m | 222,2 pkt | 26,8 pkt | David Siegel |
1. | 24 lutego | 2016 | Râșnov | Trambulina Valea Cărbunării | K-90 | HS-100 | druż. miesz.[d] | 95,0 m | 92,5 m | 882,8 pkt (230,7 pkt) | – |
5. | 24 lutego | 2016 | Râșnov | Trambulina Valea Cărbunării | K-90 | HS-100 | druż.[c] | 87,0 m | 91,0 m | 808,0 pkt (198,6 pkt) | 58,7 pkt | Niemcy |
4. | 1 lutego | 2017 | Park City | Utah Olympic Park | K-90 | HS-100 | indywid. | 96,0 m | 95,5 m | 258,6 pkt | 4,6 pkt | Viktor Polášek |
1. | 3 lutego | 2017 | Park City | Utah Olympic Park | K-90 | HS-100 | druż.[e] | 91,5 m | 90,5 m | 932,3 pkt (231,8 pkt) | – |
33. | 1 lutego | 2018 | Kandersteg | Nordic Arena | K-95 | HS-106 | indywid. | 84,0 m | – | 101,2 pkt | 190,2 pkt | Marius Lindvik |
4. | 3 lutego | 2018 | Kandersteg | Nordic Arena | K-95 | HS-106 | druż.[f] | 94,0 m | 100,5 m | 1021,7 pkt (255,3 pkt) | 46,8 pkt | Niemcy |
Starty B. Pavlovčiča na igrzyskach olimpijskich młodzieży – szczegółowo
[edytuj | edytuj kod] Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
1. | 16 lutego | 2016 | Lillehammer | Lysgårdsbakken | K-90 | HS-100 | indywid. | 101,0 m | 99,0 m | 262,8 pkt | – |
1. | 18 lutego | 2016 | Lillehammer | Lysgårdsbakken | K-90 | HS-100 | druż. miesz.[g] | 94,5 m | 98,0 m | 709,5 pkt (248,5 pkt) | – |
4. | 19 lutego | 2016 | Lillehammer | Lysgårdsbakken | K-90 | HS-100 | sztaf. miesz.[i][h] | 100,0 m | 375,7 pkt (130,4 pkt) | +21,6 s | Rosja |
Starty B. Pavlovčiča na zimowym olimpijskim festiwalu młodzieży Europy – szczegółowo
[edytuj | edytuj kod] Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
7. | 27 stycznia | 2015 | Tschagguns | Montafoner Schanzenzentrum | K-97 | HS-108 | indywid. | 94,0 m | 88,0 m | 233,2 pkt | 38,1 pkt | Niko Kytösaho |
1. | 29 stycznia | 2015 | Tschagguns | Montafoner Schanzenzentrum | K-97 | HS-108 | druż.[j] | 96,0 m | 96,0 m | 1030,4 pkt (251,2 pkt) | – |
6. | 30 stycznia | 2015 | Tschagguns | Montafoner Schanzenzentrum | K-60 | HS-66 | druż. miesz.[k] | 59,5 m | 61,5 m | 794,5 pkt (226,9 pkt) | 86,1 pkt | Niemcy |
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie
[edytuj | edytuj kod] Lp. | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Lok. | Strata | Zwycięzca |
1. | 6 lutego | 2021 | Klingenthal | Vogtland Arena | K-125 | HS-140 | 137,5 m | 142,5 m | 270,8 pkt | 3. | 13,4 pkt | Halvor Egner Granerud |
2. | 7 lutego | 2021 | Klingenthal | Vogtland Arena | K-125 | HS-140 | 140,0 m | 146,0 m | 287,8 pkt | 2. | 0,7 pkt | Halvor Egner Granerud |
3. | 26 marca | 2021 | Planica | Letalnica | K-200 | HS-240 | 227,5 m | – | 225,2 pkt | 3. | 12,1 pkt | Karl Geiger |
Źródło[19] |
2018 | | |
4 | - |
Legenda |
1 2 3 4-8 poniżej 8 - – brak startu |
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
[edytuj | edytuj kod] Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
[edytuj | edytuj kod] Lp. | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Lok. | Strata | Zwycięzca |
1. | 24 stycznia | 2016 | Sapporo | Ōkurayama | K-120 | HS-134 | 125,0 m | 129,0 m | 253,2 pkt | 3. | 25,5 pkt | Jaka Hvala |
2. | 18 lutego | 2017 | Planica | Bloudkova velikanka | K-125 | HS-139 | 133,5 m | 137,0 m | 285,4 pkt | 1. | – |
3. | 19 lutego | 2017 | Planica | Bloudkova velikanka | K-125 | HS-139 | 135,0 m | 139,5 m | 268,6 pkt | 2. | 5,7 pkt | Tilen Bartol |
4. | 26 lutego | 2017 | Iron Mountain | Pine Mountain Jump | K-120 | HS-133 | 127,0 m | 134,5 m | 230,7 pkt | 2. | 12,7 pkt | Halvor Egner Granerud |
5. | 4 marca | 2017 | Rena | Renabakkene | K-124 | HS-139 | 138,5 m | 131,0 m | 272,6 pkt | 2. | 11,3 pkt | Clemens Aigner |
6. | 5 marca | 2017 | Rena | Renabakkene | K-124 | HS-139 | 139,0 m | 128,5 m | 260,0 pkt | 3. | 23,4 pkt | Clemens Aigner |
7. | 10 marca | 2018 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-125 | HS-140 | 137,0 m | 135,5 m | 259,3 pkt | 2. | 3,4 pkt | Manuel Fettner |
8. | 11 marca | 2018 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-125 | HS-140 | 132,5 m | 133,5 m | 264,3 pkt | 2. | 4,6 pkt | Manuel Fettner |
9. | 26 stycznia | 2019 | Planica | Bloudkova velikanka | K-125 | HS-138 | 135,5 m | 138,5 m | 274,4 pkt | 1. | – |
10. | 27 stycznia | 2019 | Planica | Bloudkova velikanka | K-125 | HS-138 | 145,0 m | 134,5 m | 269,8 pkt | 2. | 0,4 pkt | Martin Hamann |
11. | 16 marca | 2019 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-125 | HS-140 | 138,5 m | 133,0 m | 246,8 pkt | 2. | 14,2 pkt | Stefan Huber |
12. | 7 marca | 2020 | Lahti | Salpausselkä | K-116 | HS-130 | 121,5 m | 127,5 m | 262,1 pkt | 3. | 8,5 pkt | Clemens Leitner |
13. | 12 marca | 2022 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-125 | HS-140 | 136,0 m | 126,0 m | 263,4 pkt | 3. | 20,2 pkt | Žiga Jelar |
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
[edytuj | edytuj kod] Lp. | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Lok. | Strata | Zwycięzca |
1. | 7 lipca | 2017 | Kranj | Bauhenk | K-100 | HS-109 | 106,0 m | 111,0 m | 281,4 pkt | 3. | 3,3 pkt | Klemens Murańka |
- ↑ a b Skład zespołu: Nika Križnar, Bor Pavlovčič, Ema Klinec i Anže Lanišek
- ↑ a b Skład zespołu: Domen Prevc, Peter Prevc, Bor Pavlovčič i Anže Lanišek
- ↑ a b Skład zespołu: Anže Lanišek, Tilen Bartol, Bor Pavlovčič i Domen Prevc
- ↑ a b Skład zespołu: Nika Križnar, Bor Pavlovčič, Ema Klinec i Domen Prevc
- ↑ a b Skład zespołu: Žiga Jelar, Tilen Bartol, Aljaž Osterc i Bor Pavlovčič
- ↑ a b Skład zespołu: Bor Pavlovčič, Domen Prevc, Žak Mogel i Aljaž Osterc
- ↑ a b Skład zespołu: Ema Klinec, Vid Vrhovnik i Bor Pavlovčič
- ↑ a b Skład zespołu: Ema Klinec, Bor Pavlovčič, Vid Vrhovnik, Anja Mandeljc i Luka Markun
- ↑ Drużyna składa się z jednej biegaczki i biegacza narciarskiego, skoczkini i skoczka narciarskiego, a także kombinatora norweskiego. Zawody składają się z trzech skoków (skoczkini, skoczek, kombinator norweski) na skoczni HS100 i biegu sztafetowego 3×3,3 km s. dowolnym (biegaczka, biegacz narciarski oraz kombinator norweski).
- ↑ a b Skład zespołu: Tine Bogataj, Bor Pavlovčič, Urban Rogelj i Domen Prevc
- ↑ a b Skład zespołu: Anita Seretinek, Tine Bogataj, Maja Gradišar i Bor Pavlovčič