Antonio Rüdiger – Wikipedia, wolna encyklopedia

Antonio Rüdiger
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

3 marca 1993[1]
Berlin

Wzrost

190[1] – 191[2] cm

Pozycja

obrońca

Informacje klubowe
Klub

Real Madryt

Numer w klubie

22

Kariera juniorska
Lata Klub
2000–2002 VfB Sperber Neukölln
2002–2005 SV Tasmania Berlin
2005–2006 Neuköllner Sportfreunde
2006–2008 Hertha 03 Zehlendorf
2008–2011 Borussia Dortmund
2011 VfB Stuttgart
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2011–2012 VfB Stuttgart II 22 (3)
2012–2016 VfB Stuttgart 66 (2)
2015–2016 Roma (wyp.) 30 (2)
2016–2017 Roma 26 (0)
2017–2022 Chelsea 133 (9)
2022– Real Madryt 58 (2)
W sumie: 335 (18)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2010–2011  Niemcy U-18 8 (4)
2011–2012  Niemcy U-19 14 (1)
2012  Niemcy U-20 2 (0)
2012–2014  Niemcy U-21 10 (1)
2014–  Niemcy 68 (3)
W sumie: 102 (9)
  1. Aktualne na: 16 marca 2024. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
  2. Aktualne na: 26 marca 2024.
Dorobek medalowy
Puchar Konfederacji
złoto Rosja 2017
Strona internetowa

Antonio Rüdiger (ur. 3 marca 1993 w Berlinie) – niemiecki piłkarz sierraleońskiego pochodzenia występujący na pozycji obrońcy w hiszpańskim klubie Real Madryt oraz w reprezentacji Niemiec.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

VfB Stuttgart[edytuj | edytuj kod]

23 lipca 2011 roku zadebiutował w rezerwach VfB Stuttgart w 3. lidze[3]. 29 stycznia 2012 roku zadebiutował w pierwszym zespole, w meczu z Borussią Mönchengladbach. 19 kwietnia 2013 roku przedłużył kontrakt z VfB Stuttgart do 2017 roku[4].

AS Roma[edytuj | edytuj kod]

19 sierpnia 2015 roku został wypożyczony na rok do AS Romy. W lidze rozegrał 30 spotkań i strzelił 2 gole. W Pucharze Włoch rozegrał 1 mecz. W Lidze Mistrzów rozegrał 6 spotkań. Po zakończeniu wypożyczenia włoski klub zdecydował się na wykupienie go ze Stuttgartu.

Chelsea[edytuj | edytuj kod]

9 lipca 2017 roku podpisał pięcioletni kontrakt z Chelsea[5]. Rüdiger otrzymał koszulkę z numerem 2[6]. Zadebiutował 6 sierpnia jako zmiennik zastępujący Marcosa Alonso w 79. minucie porażki 4–1 w rzutach karnych przeciwko Arsenalowi w Tarczy Wspólnoty 2017[7].

Jego pierwszy mecz w Premier League miał miejsce sześć dni później w przegranej 3–2 z Burnley na Stamford Bridge[8]. Pierwszą bramkę dla Chelsea strzelił w 1/16 finału Pucharu Ligi w wygranym 2–1 meczu z Evertonem[9], a jego pierwszą bramkę ligową zdobył jedynego gola w domowym zwycięstwie nad Swansea City 29 listopada 2017 roku[10].

22 grudnia 2019 roku Rüdiger złożył skargę na rasistowski atak podczas meczu wyjazdowego przeciwko Tottenhamowi Hotspur, który spotkał się z szerokim rozgłosem medialnym[11][12]. Wywołało to wezwanie do działań rządowych w sprawie rasizmu w piłce nożnej. Jednak po dochodzeniu policji nie znaleziono dowodów na rasistowskie nadużycia wobec Rüdigera, a policja ostatecznie umorzyła sprawę[13].

1 lutego 2020 roku w swoim 100. występie w klubie strzelił obie bramki dla Chelsea, obie główkami, z asystami od Masona Mounta w remisie 2–2 z Leicester City na King Power Stadium[14].

29 maja 2021 roku wygrał swój pierwszy w historii Ligę Mistrzów UEFA po tym, jak Chelsea pokonała Manchester City 1–0 w finale na Estádio do Dragão[15].

12 kwietnia 2022 roku strzelił swoją pierwszą bramkę w Lidze Mistrzów w wygranym 3–2 wyjazdowym meczu z Realem Madryt w ćwierćfinale sezonu 2021–22; jednak Chelsea została wyeliminowana z turnieju przegrywając 5–4 w klasyfikacji łącznej[16][17].

20 maja 2022 roku oficjalnie ogłosił, że po pięciu latach opuści Chelsea[18].

Real Madryt[edytuj | edytuj kod]

2 czerwca 2022 roku Real Madryt ogłosił, że Rüdiger podpisał kontrakt jako wolny agent, rozpoczynając czteroletnią umowę od sezonu 2022–23[19][20].

20 czerwca 2022 roku został przedstawiony jako nowy zawodnik Realu Madryt. Otrzymał koszulkę numer 22[21].

10 sierpnia zadebiutował w klubie, wchodząc z ławki rezerwowych w zwycięstwie 2–0 nad Eintrachtem Frankfurt w Superpucharze UEFA[22]. 11 września 2021 zdobył pierwszą bramkę w spotkaniu przeciwko RCD Mallorcę, zakończonym wynikiem 4-1[23].

11 października zdobył bramkę głową w 95. minucie przeciwko Szachtarowi Donieck w fazie grupowej Ligi Mistrzów, co pozwoliło jego drużynie zremisować 1–1. Podczas skakania do główki zderzył się z bramkarzem Szachtara, Anatoliyem Trubinem, i doznał skaleczenia twarzy, które wymagało 20 szwów[24][25].

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

13 maja 2014 roku zadebiutował w dorosłej kadrze Niemców, w zremisowanym 0:0 meczu towarzyskim z Polską. Znalazł się w kadrze na Mistrzostwa Europy 2016, lecz z powodu kontuzji nie wystąpił na tej imprezie. 2 lipca 2017 roku wraz z reprezentacją zdobył Puchar Konfederacji, po pokonaniu w finale Chile 1:0. 8 października 2017 roku zdobył debiutancką bramkę w spotkaniu kwalifikacyjnym do Mistrzostw Świata 2018 przeciwko Azerbejdżanowi.

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Chelsea[edytuj | edytuj kod]

Real Madryt[edytuj | edytuj kod]

Niemcy[edytuj | edytuj kod]

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Jego matka pochodzi z Sierra Leone, natomiast jego ojciec z Niemiec. Przyrodni brat Sahra Senesiego.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Antonio Rüdiger - Spielerprofil - DFB Datencenter [online], dfb.de [dostęp 2024-04-22] (niem.).
  2. Antonio Rüdiger | Steckbrief, Bilder und News | WEB.DE [online], web.de [dostęp 2024-04-22] (niem.).
  3. 23.07.2011: Arminia Bielefeld – VfB Stuttgart II. DFB. [dostęp 2013-06-02]. (niem.).
  4. Antonio Rüdiger extends contract with VfB. VfB Stuttgart. [dostęp 2013-06-02]. (ang.).
  5. Rudiger signs [online], www.chelseafc.com [dostęp 2017-07-09] (ang.).
  6. David Pasztor, Antonio Rüdiger to wear shirt no.2 at Chelsea, just like at Roma [online], We Ain’t Got No History, 9 lipca 2017 [dostęp 2024-02-19] (ang.).
  7. Arsenal vs. Chelsea – 6 August 2017 – Soccerway [online], int.soccerway.com [dostęp 2024-02-19].
  8. Chelsea vs. Burnley – 12 August 2017 – Soccerway [online], int.soccerway.com [dostęp 2024-02-19].
  9. Chelsea vs. Everton – 25 October 2017 – Soccerway [online], int.soccerway.com [dostęp 2024-02-19].
  10. Vaishali Bhardwaj, Chelsea 1 Swansea 0: Rudiger the unlikely hero as Conte sent to stands [online], Evening Standard, 29 listopada 2017 [dostęp 2024-02-19] (ang.).
  11. Chelsea’s Antonio Rudiger alleges he was racially abused by Tottenham fans [online], Sky Sports [dostęp 2024-02-19] (ang.).
  12. Metro Sport Reporter, Antonio Rudiger allegedly racially abused in Tottenham Hotspur v Chelsea clash [online], Metro, 22 grudnia 2019 [dostęp 2024-02-19] (ang.).
  13. Investigation finds ‘no evidence’ of alleged racism against Chelsea’s Rüdiger – The Guardian.
  14. Joe Krishnan, Leicester 2-2 Chelsea: match report [online], Evening Standard, 1 lutego 2020 [dostęp 2024-02-19] (ang.).
  15. UEFA.com, Man. City 0-1 Chelsea: Havertz gives Blues second Champions League triumph | UEFA Champions League [online], UEFA.com, 29 maja 2021 [dostęp 2024-02-19] (ang.).
  16. Holders Chelsea exit Champions League after epic, „BBC Sport” [dostęp 2024-02-19] (ang.).
  17. UEFA.com, History: Real Madrid-Chelsea: UEFA Champions League 2021/22 Quarter-finals [online], UEFA.com [dostęp 2024-02-19] (ang.).
  18. Dear Chelsea | By Antonio Rüdiger [online], The Players’ Tribune, 20 maja 2022 [dostęp 2024-02-19] (ang.).
  19. OFICJALNIE: Antonio Rüdiger w Realu Madryt [online], Transfery.info, 2 czerwca 2022 [dostęp 2024-02-19] (pol.).
  20. Rudiger moves to Real [online], www.chelseafc.com [dostęp 2024-02-19] (ang.).
  21. Rüdiger otrzymał numer 22 [online], www.realmadryt.pl [dostęp 2024-02-19].
  22. UEFA.com, Real Madrid 2-0 Eintracht Frankfurt: Five-star Madrid triumph in Helsinki | UEFA Super Cup [online], UEFA.com, 10 sierpnia 2022 [dostęp 2024-02-19] (ang.).
  23. Real Madrid 4-1 RCD Mallorca: Match Review [online], OneFootball, 19 lutego 2024 [dostęp 2024-02-19] (ang.).
  24. Sport, Antonio Rudiger split his head open for Madrid, needs 20 stitches [online], sport, 12 października 2022 [dostęp 2024-02-19] (ang.).
  25. Rudiger’s brave late header takes Real through, „BBC Sport” [dostęp 2024-02-19] (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]