Antonio Mohamed – Wikipedia, wolna encyklopedia

Antonio Mohamed
Pełne imię i nazwisko	Antonio Ricardo Mohamed Matijevich
Data i miejsce urodzenia	2 kwietnia 1970 ; Buenos Aires
Wzrost	174 cm
Pozycja	napastnik
Kariera seniorska
Kariera reprezentacyjna
Kariera trenerska
Lata	Drużyna
2003–2004	Zacatepec
2004	Morelia
2004–2005	Querétaro
2005	Jaguares
2005–2006	Huracán
2006–2007	Huracán
2007–2008	Veracruz
2008–2010	Colón
2010–2011	Independiente
2011–2013	Tijuana
2013	Huracán
2014	América
2015–2018	Monterrey
2018	Celta
2019	Huracán
2019–2020	Monterrey
2022	Atlético Mineiro
2023	Pumas UNAM
	↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe. ;
Dorobek medalowy
	Copa América
	Multimedia w Wikimedia Commons

Antonio Ricardo „Turco” Mohamed Matijevich (ur. 2 kwietnia 1970 w Buenos Aires) – argentyński piłkarz pochodzenia arabskiego i chorwackiego z obywatelstwem meksykańskim występujący na pozycji skrzydłowego, reprezentant Argentyny, trener piłkarski.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Mohamed pochodzi z Villa Soldati – jednej z dzielnic stołecznego Buenos Aires. Ze strony ojca posiada pochodzenie libańskie i syryjskie (stąd przydomek „Turco”), natomiast ze strony matki chorwackie. Jest wychowankiem stołecznej drużyny Club Atlético Huracán, do którego seniorskiego zespołu, występującego wówczas w drugiej lidze argentyńskiej, został włączony jako osiemnastolatek i od razu wywalczył sobie miejsce w wyjściowym składzie. W sezonie 1989/1990 wygrał z nim rozgrywki Primera B Nacional, co zaowocowało powrotem klubu do najwyższej klasy rozgrywkowej po czterech latach przerwy, a on sam strzelił wówczas decydującą o awansie bramkę w meczu z Los Andes (1:0). W argentyńskiej Primera División zadebiutował za kadencji szkoleniowca Carlosa Babingtona, 19 sierpnia 1990 w zremisowanym 2:2 spotkaniu z Deportivo Mandiyú, w którym zdobył także swojego premierowego gola w pierwszej lidze. Ogółem barwy Huracánu reprezentował przez trzy lata, w 109 meczach strzelając 41 bramek i jest uważany za jedną z największych legend w historii klubu.

Latem 1991 Mohamed za sumę 1,2 miliona dolarów przeszedł do włoskiej drużyny ACF Fiorentina, jednak ostatecznie pozostał w ojczyźnie, bezpośrednio po transferze udając się na wypożyczenie do jednego z największych zespołów w kraju – stołecznego Club Atlético Boca Juniors. Tam spędził rok, jednak nie odniósł większych sukcesów, a w wyniku konfliktu z trenerem Óscarem Tabárezem przeważnie pełnił rolę rezerwowego zawodnika. W lipcu 1992 został wypożyczony po raz kolejny, tym razem do innej utytułowanej drużyny z Buenos Aires – CA Independiente, gdzie również występował przez dwanaście miesięcy, również nie potrafiąc nawiązać do udanych występów w Huracánie i notując nieregularne występy. Mimo to podczas wiosennych rozgrywek Clausura 1993 wywalczył z tą drużyną wicemistrzostwo Argentyny.

W połowie 1993 roku Mohamed wyjechał do Meksyku, gdzie spędził resztę swojej kariery piłkarskiej. Podpisał wówczas kontrakt z beniaminkiem pierwszej ligi – klubem Toros Neza z miasta Nezahualcóyotl, w meksykańskiej Primera División debiutując 30 sierpnia 1993 w wygranym 3:2 meczu z Américą. Pierwszego gola w nowej drużynie strzelił natomiast już sześć dni później, w wygranej 3:1 ligowej konfrontacji z Morelią. Z miejsca został kluczowym zawodnikiem formacji ataku, tworząc skuteczny duet napastników z Germánem Arangio i w wiosennym sezonie Verano 1997 odniósł z Toros jedyny sukces w dziejach zespołu – tytuł wicemistrza Meksyku. Ogółem w Toros występował przez pięć lat; w 181 ligowych meczach strzelił 52 bramki i jest uznawany za najwybitniejszego piłkarza w historii klubu, a w połowie lat 90. również za najlepszego obcokrajowca występującego w lidze meksykańskiej. W kwietniu 1998 na zasadzie krótkoterminowego wypożyczenia przez kilkanaście dni występował w ekipie Club América ze stołecznego miasta Meksyk, wspierając ją w rozgrywkach Copa Libertadores, odpadając z nich ostatecznie w 1/8 finału.

Latem 1998 Mohamed przeniósł się do zespołu CF Monterrey, w którego barwach grał przez kolejne dwa lata jako podstawowy zawodnik, jednak nie zdołał osiągnąć z nim większych sukcesów. W późniejszym czasie został zawodnikiem drugoligowej ekipy CD Marte z siedzibą w Cuernavacy, lecz po upływie sześciu miesięcy powrócił do pierwszej ligi meksykańskiej, podpisując umowę z drużyną Irapuato FC. Tam również występował przez pół roku, na koniec rozgrywek 2000/2001 spadając z nim do drugiej ligi. W międzyczasie przyjął meksykańskie obywatelstwo, po ośmiu latach zamieszkania w tym kraju. Bezpośrednio po relegacji przeniósł się do stołecznego Atlante FC, gdzie spędził rok; początkowo miał pewne miejsce w składzie, lecz potem został relegowany do roli rezerwowego. W lipcu 2002 zasilił Celaya FC, w którego barwach także spędził sześć miesięcy, po czym przeszedł do drugoligowego CD Zacatepec, gdzie w wieku 33 lat zakończył profesjonalną karierę.

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W maju 1988 Mohamed został powołany przez szkoleniowca Carlosa Pachamé do reprezentacji Argentyny U-20 na Młodzieżowe Mistrzostwa Ameryki Południowej. Rozegrał wówczas dwa mecze (jeden w pierwszym składzie), a jego drużyna, pełniąca wówczas rolę gospodarzy, zajęła pierwsze miejsce w pierwszej rundzie i zakwalifikowała się do rundy finałowej, gdzie uplasowała się ostatecznie na trzeciej pozycji. W lutym 1989 znalazł się natomiast w składzie na Młodzieżowe Mistrzostwa Świata w Arabii Saudyjskiej, gdzie pełnił jednak rolę rezerwowego i wystąpił w dwóch z czterech możliwych spotkań (z czego w jednym w podstawowym składzie). Argentyńczycy – mający wówczas w składzie graczy takich jak Roberto Bonano czy Diego Simeone – odpadli natomiast z młodzieżowego mundialu w ćwierćfinale, ulegając w nim Brazylii (0:1).

W seniorskiej reprezentacji Argentyny Mohamed zadebiutował za kadencji selekcjonera Alfio Basile, 19 lutego 1991 w wygranym 2:0 meczu towarzyskim z Węgrami. W tym samym spotkaniu strzelił także swojego jedynego gola w kadrze narodowej. Cztery miesiące później został powołany na turniej Copa América, pozostając jednak wyłącznie rezerwowym dla Gabriela Batistuty i Claudio Caniggii i pojawiając się na boisku tylko w jednym z siedmiu meczów. Jego drużyna narodowa triumfowała natomiast w tym turnieju. Ogółem swój bilans reprezentacyjny zamknął na czterech występach.

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Bezpośrednio po zakończeniu kariery piłkarskiej Mohamed rozpoczął pracę w roli szkoleniowca, obejmując drużynę, w której zakończył piłkarską karierę – meksykańskiego drugoligowca CD Zacatepec. Pod jego kierownictwem zespół okazał się rewelacją rozgrywek Primera División A, zajmując pierwsze miejsce w tabeli, lecz z decydującej o awansie fazy play-off odpadł w półfinale. Udana praca początkującego trenera zaowocowała ofertą z występującego w najwyższej klasie rozgrywkowej klubu Monarcas Morelia, dokąd przeniósł się on w lutym 2004, zastępując na stanowisku Rubéna Omara Romano. Morelię prowadził bez większych sukcesów przez kolejne trzy miesiące, po czym został zwolniony; prowadzona przez niego ekipa miała duże wahania formy i słabo prezentowała się w defensywie. W lipcu 2005 podpisał umowę z drugoligowym Querétaro FC, gdzie w obliczu oferty z pierwszej ligi meksykańskiej zrezygnował ze stanowiska po dziewięciu miesiącach. Został wówczas następcą José Luisa Trejo w zespole Jaguares de Chiapas z siedzibą w Tuxtla Gutiérrez. Tam zanotował nieudany pobyt, wygrywając tylko jedno z sześciu spotkań i szybko stracił posadę.

W kwietniu 2005 – pomimo ofert pozostania w Meksyku – Mohamed ze względów rodzinnych powrócił do Argentyny, zostając trenerem swojego macierzystego zespołu Club Atlético Huracán, występującego wówczas w drugiej lidze. Już w sezonie 2005/2006 był bardzo blisko powrotu z Huracánem do Primera División, jednak w jego drużyna przegrała w decydującym dwumeczu z Argentinos Juniors (1:1, 3:3) ze względu na mniejszą liczbę bramek strzelonych na wyjeździe. Bezpośrednio po tym opuścił stanowisko trenera drużyny ze względu na różnicę zdań z prezydentem klubu Carlosem Babingtonem, jednak powrócił na nie już kilka miesięcy później, w październiku 2006, ponownie podejmując się zadania wywalczenia promocji do najwyższej klasy rozgrywkowej. Cel ten udało się zrealizować na koniec rozgrywek 2006/2007, kiedy to jego podopieczni zajęli trzecie miejsce w lidze i dzięki zwycięstwu w barażach nad Godoy Cruz (2:1, 3:2) po czterech latach nieobecności awansowali do pierwszej ligi. Tam Mohamed poprowadził Huracán jeszcze w kilku spotkaniach, a we wrześniu 2007 zrezygnował z prowadzenia ekipy.

W październiku 2007 Mohamed powrócił do Meksyku, podpisując umowę z walczącym o utrzymanie w pierwszej lidze zespołem Tiburones Rojos de Veracruz, który trenował przez kolejne trzy miesiące (odniósł dwa zwycięstwa w ośmiu meczach), po czym został zwolniony. W marcu 2008 po raz kolejny wrócił do Argentyny, zostając szkoleniowcem tamtejszego Colónu de Santa Fe, gdzie zbudował solidną drużynę, regularnie zajmując miejsce w górnej połowie tabeli, a w 2009 roku uplasował się na trzeciej lokacie, dzięki czemu jego zawodnicy zakwalifikowali się do rozgrywek Copa Libertadores (odpadli z nich ostatecznie już w rundzie wstępnej). Ze stanowiska zrezygnował we wrześniu 2010 w następstwie serii słabych wyników (jedno zwycięstwo w siedmiu ostatnich spotkaniach), lecz już kilkanaście dni później objął stołeczną drużynę CA Independiente. Jeszcze w tym samym 2010 roku triumfował z nią w drugich co do ważności rozgrywkach międzynarodowych Ameryki Południowej – Copa Sudamericana (w dwumeczu finałowym jego drużyna wygrała po serii rzutów karnych z brazylijskim Goiás EC), jednocześnie zajmując ostatnie miejsce w lidze. W 2011 roku zajął drugie miejsce w Recopa Sudamericana, a z posady trenera Independiente zrezygnował we wrześniu 2011.

We wrześniu 2011 Mohamed zastąpił Joaquína del Olmo na stanowisku szkoleniowca absolutnego beniaminka ligi meksykańskiej – ekipy Club Tijuana. Pod jego kierownictwem ekipa szybko dołączyła do grona najlepszych w kraju, a w jesiennym sezonie Apertura 2012 zdobyła pierwszy w swojej historii tytuł mistrza Meksyku, pokonując w dwumeczu finałowym Tolucę (2:1, 2:0). W 2013 roku dotarł natomiast z Tijuaną do ćwierćfinału rozgrywek Copa Libertadores, a bezpośrednio po tym zrezygnował ze stanowiska, argumentując swoją decyzję chęcią powrotu do przebywającej w Argentynie rodziny. W czerwcu 2013 po raz trzeci podpisał umowę ze swoim macierzystym Club Atlético Huracán, ponownie grającego na zapleczu najwyższej klasy rozgrywkowej, jednak wobec słabego startu w drugiej lidze już po kilku miesiącach złożył rezygnację. W styczniu 2014 po raz czwarty powrócił do Meksyku, obejmując tamtejszego giganta – stołeczny Club América, z którym w jesiennym sezonie Apertura 2014 zdobył swój drugi tytuł mistrza Meksyku; w dwumeczu finałowym jego podopieczni pokonali Tigres UANL wynikiem 3:1 (0:1, 3:0), zdobywając rekordowy, dwunasty tytuł w historii klubu. Mimo wielkiego poparcia kibiców często był jednak krytykowany przez ekspertów za zbyt defensywny styl gry. Bezpośrednio po zdobyciu mistrzostwa zrezygnował ze stanowiska, ogółem spędzając w Américe tylko rok.

W lutym 2015 Mohamed został trenerem klubu CF Monterrey (którego barwy reprezentował już jako piłkarz), zastępując w nim Carlosa Barrę. W wiosennym sezonie Clausura 2016 wywalczył z nim wicemistrzostwo Meksyku, ulegając w finale Pachuce łącznym wynikiem 1:2 (0:1, 1:1).

W maju 2018 roku został ogłoszony nowym trenerem hiszpańskiego klubu Celta Vigo. 12 listopada 2018 roku został zwolniony z powodu słabych wyników zespołu.

Statystyki kariery[edytuj | edytuj kod]

Klubowe[edytuj | edytuj kod]

Klub	Sezon	Kraj	Rozgrywki	Liga		Puchar kraju		Międzynarodowe			Ogółem
Klub	Sezon	Kraj	Rozgrywki	Mecze	Gole	Mecze	Gole	Rozgrywki	Mecze	Gole	Mecze	Gole
Huracán	1987–1988		Primera B Nacional	b.d.	b.d.	—		—			b.d.	b.d.
	1988–1989			b.d.	b.d.	—		—			b.d.	b.d.
	1989–1990			35	13	—		—			35	13
	1990–1991		Primera División	30	10	—		—			30	10
Boca Juniors	1991–1992			15	4	—		—			15	4
Independiente	1992–1993			26	2	—		—			26	2
Toros Neza	1993–1994		Liga MX	37	11	—		—			37	11
	1994–1995			35	9	b.d.	0	—			b.d.	9
	1995–1996			33	11	b.d.	0	—			b.d.	11
	1996–1997			41	11	b.d.	1	—			b.d.	12
	1997–1998			35	10	—		—			35	10
Club América	1997–1998			—		—		CL	2	0	2	0
Monterrey	1998–1999			33	10	—		CL	11	3	44	13
Monterrey	1999–2000			25	2	—		—			25	2
Marte	2000–2001		Ascenso MX	20	12	—		—			20	12
Irapuato	2000–2001		Liga MX	16	2	—		—			16	2
Atlante	2001–2002			23	1	—		—			23	1
Celaya	2002–2003			14	1	—		—			14	1
Zacatepec	2002–2003		Ascenso MX	16	1	—		—			16	1
Ogółem
	Argentyna			151	47	—		—			151	47
	Meksyk			328	81	b.d.	1	CL	13	3	328	81
Ogółem				479	128	b.d.	1	CL	13	3	492	131

Legenda:

CL – Copa Libertadores

Reprezentacyjne[edytuj | edytuj kod]

Reprezentacja	Kraj	Rok	Towarzysko		Eliminacje		Turnieje			Ogółem
Reprezentacja	Kraj	Rok	Mecze	Gole	Mecze	Gole	Rozgrywki	Mecze	Gole	Mecze	Gole
Argentyna		1991	3	1	—		CA	1	0	4	1
Ogółem			3	1	—		CA	1	0	4	1

Legenda:

CA – Copa América

Trenerskie[edytuj | edytuj kod]

Klub	Sezon	Kraj	Rozgrywki	Liga					Puchar kraju					Międzynarodowe						Ogółem
Klub	Sezon	Kraj	Rozgrywki	M	Z	R	P	%	M	Z	R	P	%	Rozgrywki	M	Z	R	P	%	M	Z	R	P	%
Zacatepec	2003–2004		Ascenso MX	30	14	7	9	47%	—					—						30	14	7	9	47%
Morelia	2003–2004		Liga MX	13	6	2	5	46%	—					—						13	6	2	5	46%
Querétaro	2004–2005		Ascenso MX	29	12	9	8	41%	—					—						29	12	9	8	41%
Jaguares	2004–2005		Liga MX	6	1	2	3	17%	—					—						6	1	2	3	17%
Huracán	2005–2006		Primera B Nacional	44	18	10	16	41%	—					—						44	18	10	16	41%
	2006–2007		Primera B Nacional	32	18	8	6	56%	—					—						32	18	8	6	56%
	2007–2008		Primera División	6	2	3	1	33%	—					—						6	2	3	1	33%
Veracruz			Liga MX	18	5	2	11	28%	—					—						18	5	2	11	28%
Colón			Primera División	12	5	4	3	42%	—					—						12	5	4	3	42%
	2008–2009			38	15	12	11	39%	—					—						38	15	12	11	39%
	2009–2010			38	14	13	11	37%	—					CL	2	1	0	1	50%	40	15	13	12	38%
	2010–2011			7	1	3	3	14%	—					—						7	1	3	3	14%
Independiente	2010–2011			29	8	13	8	28%	—					CS + CL	15	6	4	5	40%	44	14	17	13	32%
Independiente	2011–2012			4	1	1	2	25%	—					CSB + RS	3	1	1	1	33%	7	2	2	3	29%
Tijuana	2011–2012		Liga MX	27	9	14	4	33%	—					—						27	9	14	4	33%
Tijuana	2012–2013		Liga MX	40	19	11	10	48%	7	3	3	1	43%	CL	10	5	4	1	50%	57	27	18	12	47%
Huracán	2013–2014		Primera B Nacional	10	3	0	7	30%	—					—						10	3	0	7	30%
Club América	2013–2014		Liga MX	19	8	4	7	42%	—					—						19	8	4	7	42%
Club América	2014–2015			23	12	5	6	52%	—					LMC	4	3	1	0	75%	27	15	6	6	56%
Monterrey	2014–2015			11	6	2	3	55%	5	4	0	1	80%	—						16	10	2	4	63%
	2015–2016			40	20	7	13	50%	12	4	4	4	33%	—						52	24	11	17	46%
	2016–2017			0	0	0	0	0%	—					LMC	0	0	0	0	0%	0	0	0	0	0%
Ogółem
	Argentyna			220	85	67	68	39%	—					CL + CS + CSB + RS	20	8	5	7	40%	240	93	72	75	39%
	Meksyk			256	112	65	79	44%	24	11	7	6	46%	CL + LMC	14	8	5	1	57%	294	131	77	86	45%
Ogółem				476	197	132	147	41%	24	11	7	6	46%	CL + CS + CSB + RS + LMC	34	16	10	8	47%	534	224	149	161	42%

Legenda:

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Antonio Mohamed w bazie National Football Teams (ang.)
Antonio Mohamed, [w:] baza Transfermarkt (trenerzy) [dostęp 2020-11-27] .
A. Mohamed, [w:] baza Soccerway (trenerzy) [dostęp 2021-01-03] .

[1] Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

[t-2] tymczasowo

[t-3] tymczasowo

[t-4] tymczasowo

[t-5] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o tymczasowo

[t-6] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ tymczasowo

[t-7] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r ^s ^t ^u tymczasowo

[t-8] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r ^s ^t ^u ^v ^w ^x tymczasowo

[t-9] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f tymczasowo

[t-10] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l tymczasowo

[a]

[A]

[A]

[A]

[A]

[A]

[A]

[A]

[A]

[A]

[A]

[A]

[A]