Alfons Flisykowski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Alfons Flisykowski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

22 września 1902
Goręczyno, Królestwo Prus, Cesarstwo Niemieckie

Data i miejsce śmierci

5 października 1939
Gdańsk, Wolne Miasto Gdańsk, anektowane przez III Rzeszę

Przyczyna śmierci

egzekucja

Zawód, zajęcie

żołnierz zawodowy, urzędnik pocztowy

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941)

Alfons Flisykowski (ur. 22 września 1902 w Goręczynie, zm. 5 października 1939 w Gdańsku) – polski żołnierz zawodowy i urzędnik pocztowy. Dowódca obrony Poczty Polskiej w Gdańsku we wrześniu 1939.

Życie[edytuj | edytuj kod]

Tablica pamiątkowa w Goręczynie
Grób Alfonsa Flisykowskiego na Cmentarzu Ofiar Hitleryzmu na Zaspie

Urodzony w Goręczynie na Kaszubach, gdzie ukończył szkołę podstawową. Następnie uczęszczał do gimnazjum w Kościerzynie, z którego został usunięty za przynależność do organizacji niepodległościowej. Później uczył się w prywatnej szkole w Gdańsku. Po wybuchu wojny polsko-bolszewickiej (1919–1921) wstąpił na ochotnika do wojska i został ranny pod Ciechanowem. W 1922 odbył służbę wojskową w Centrum Szkolenia Łączności w Zegrzu, a następnie ukończył szkołę podoficerską w stopniu kaprala ze specjalnością telegrafisty.

Jego żoną była Maria Kozak, z którą ożenił się w 1935 roku. Miał dwójkę dzieci: córkę Henrykę oraz syna Andrzeja.

Poczta Polska w Gdańsku[edytuj | edytuj kod]

Po podjęciu pracy na Poczcie Polskiej w Wolnym Mieście Gdańsku, w latach 1934–1936 był naczelnikiem Urzędu Pocztowego Gdańsk 2 (na Dworcu Głównym), a następnie został przeniesiony do Dyrekcji Poczt i Telegrafów RP w Gdańsku, w stopniu podreferendarza w dziale pocztowym. Po wybuchu II wojny światowej bronił się wraz z pozostałymi pracownikami Poczty Polskiej. Po śmierci dowódcy ppor. Konrada Guderskiego został jego następcą. Przez kilkanaście godzin koordynował akcję obronną. Po poddaniu poczty uciekł wraz z grupą kolegów, jednak schwytano go i oddano w ręce Gestapo. Przez pięć tygodni był więziony na gdańskiej Biskupiej Górce, 5 października 1939 został rozstrzelany na gdańskiej Zaspie. Pośmiertnie, 1 września 1990 roku został odznaczony Krzyżem Walecznych. Został pochowany na cmentarzu na Zaspie.

1 września 2021 roku został upamiętniony wraz z Konradem Guderskim i Janem Michoniem na srebrnej monecie kolekcjonerskiej „Obrona Poczty Polskiej w Gdańsku. Agresja Niemiec na Polskę” o nominale 20 zł oraz na okolicznościowym znaczku pocztowym o tym samym tytule[1].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. „Obrona Poczty Polskiej w Gdańsku. Agresja Niemiec na Polskę”. nbp.pl, 1 września 2021. [dostęp 2022-08-05].
  2. Łukomski G., Polak B., Suchcitz A., Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945, Koszalin 1997, s. 408.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Obrona Poczty Polskiej w Gdańsku
  • W pamięci córki. Z Henryką Flisykowską-Kledzik rozmawia Stanisław Pestka, „Pomerania” nr 3 (227)/1991, s. 30–31 (tu data urodz. A. Flisykowskiego: 22 września 1902 r.).