Edvald Boasson Hagen

Edvald Boasson Hagen
Persoonlijke informatie
Bijnaam	Eddy
Geboortedatum	17 mei 1987
Geboorteplaats	Lillehammer, Noorwegen
Lengte	181 cm
Sportieve informatie
Huidige ploeg	Decathlon AG2R La Mondiale Team
Discipline(s)	Weg
Specialisatie(s)	Allrounder
Ploegen
2006–2007; 2008–2009; 2010–2014; 2015; 2016–2019; 2020; 2021; 2022-2023; 2024-	Team Maxbo Bianchi; Team Columbia-HTC; Team Sky; MTN-Qhubeka; Team Dimension Data; NTT Pro Cycling; Total Direct Energie; Team TotalEnergies; Decathlon AG2R La Mondiale Team
Beste prestaties
Milaan-San Remo	10e (2015)
Gent-Wevelgem	1e (2009)
Ronde van Vlaanderen	17e (2013)
Parijs-Roubaix	5e (2016)
Ronde van Italië	1 etappezege
Ronde van Frankrijk	3 etappezeges
WK op de weg	2e (2012)
Overige
Zeges:
Gent-Wevelgem; Vattenfall Cyclassics; Eneco Tour; GP Ouest France-Plouay	2009; 2011; 2009 en 2011; 2012
Portaal	Wielersport

Boasson Hagen bij de start van de Ronde van Vlaanderen van 2012

Edvald Boasson Hagen (Lillehammer, 17 mei 1987) is een Noors wielrenner die sinds 2024 rijdt voor Decathlon AG2R La Mondiale Team.

Carrière[bewerken | brontekst bewerken]

Boasson Hagen begon in 2006 bij Team Maxbo-Bianchi, waar hij – ondanks enkele aanbiedingen van grote ploegen – ook in 2007 bleef rijden. In deze periode schreef hij onder meer etappes in de Ronde van de Toekomst, de Ronde van Normandië, Parijs-Corrèze en de Ronde van Ierland op zijn naam.

Zowel in 2008 als in 2009 reed de Noor voor Team Columbia. In 2008 pakte hij een rit het Critérium International, een etappe in de Eneco Tour en drie dagzeges in de Ronde van Groot-Brittannië.

Toen Boasson Hagen in het voorjaar van 2009 een gure Gent-Wevelgem wist te winnen - in de spurt versloeg hij medevluchter Aljaksandr Koetsjynski - maakte hij als 22-jarige indruk in Vlaanderen. Hij won datzelfde jaar ook de ploegentijdrit en de zevende rit in de Ronde van Italië. Bijval oogstte de jonge Noorse renner verder met twee etappes, het puntenklassement en het eindklassement in de Eneco Tour; vier etappezeges plus eveneens het eindklassement in de Ronde van Groot-Brittannië en twee etappes in de Ronde van Polen.

Om zijn troeven nog beter uit te kunnen spelen, stapte Edvald in 2010 over naar Team Sky. Hij begon het seizoen met twee etappezeges in de Ronde van Oman en een in Tirreno-Adriatico. Daarna kampte hij een tijdje met een ontstoken achillespees, waardoor hij niet aan de voorjaarsklassiekers mee kon doen. In de Dauphiné Libéré was hij weer terug, hij werd derde in de tijdrit en won de slotetappe. In zijn eerste Ronde van Frankrijk leverde hij zijn visitekaartje af, door twee keer in twee ritten die op een massaspurt eindigden, op de derde plaats beslag te leggen.

In 2011 won Boasson Hagen de eerste rit in de Ronde van Beieren en werd hij voor de vijfde opeenvolgende keer nationaal kampioen tijdrijden. Zijn deelname aan de Ronde van Frankrijk kwam even in gevaar, toen hij tien dagen voor de start met gordelroos opgescheept zat. Op donderdag 7 juli won hij zijn eerste tourrit ooit; nadat hij een dag voordien zijn spurt nog veel te vroeg had aangezet, troefde hij ditmaal in de zesde etappe naar Lisieux Matthew Goss en zijn landgenoot Thor Hushovd in een massaspurt af. Ook de zeventiende etappe, een Alpenrit met aankomst in het Italiaanse Pinerolo, bleek een kolfje naar Boasson Hagens hand: op de Côte de Pramartino, de slotklim van tweede categorie, demarreerde hij op het steilste stuk van zijn medevluchters weg, ook Frans kampioen Sylvain Chavanel moest plooien. Nog eventjes leken Bauke Mollema en Jonathan Hivert naar hem toe te kunnen rijden, maar Boasson Hagen hield stand, ook tijdens de gevaarlijke afdaling en soleerde zo naar zijn tweede etappewinst. Daags voordien was hij bovendien tweede geëindigd, na Hushovd, waardoor ze - als enige Noren in koers - met vier ritzeges Noorwegen in delirium brachten. Hij won ook de slotetappe en het eindklassement van de Eneco Tour 2011 voor Philippe Gilbert en David Millar.

In 2012 reed Edvald de Tirreno-Adriatico vooral als gangmaker in steun van de naar zijn Team Sky-ploeg overgekomen Mark Cavendish. In de derde rit kon Cavendish - daags ervoor nog ritwinnaar - niet voorin blijven toen het peloton in stukken scheurde, waardoor Boasson Hagen volop voor eigen rekening mocht rijden en op de kasseien in Terni met een goed getimede machtsspurt sprinters als André Greipel, Peter Sagan en Tyler Farrar achter zich liet. In mei won hij de vierde etappe en het eindklassement van de Ronde van Noorwegen. Hij reed het Critérium du Dauphiné en won in een spurt de derde etappe. Tevens werd hij Noors kampioen op de weg en won hij de GP Ouest France-Plouay. Op het wereldkampioenschap wielrennen in Valkenburg pakte Boasson Hagen het zilver bij de wegwedstrijd. Toen Philippe Gilbert op de laatste beklimming van de Cauberg demarreerde, probeerde de Noor aan te haken. Dit lukte niet, waardoor Gilbert solo over de finish kwam en Boasson Hagen op vier seconden tweede werd.

In 2016 nam Boasson Hagen deel aan de wegwedstrijd op de Olympische Spelen in Rio de Janeiro, maar reed deze niet uit. Vier dagen later werd hij dertigste in de tijdrit.

In 2017 liet Boasson Hagen zich vooral in eigen land zien met meerde etappeoverwinningen en eindoverwinningen in de Ronde van Noorwegen en de Tour des Fjords. Op 21 juli 2017 won hij de 19e etappe in de Tour de France. Eerder in de Ronde van Frankrijk was hij al dicht bij een etappe-overwinning met tweede plaatsen in de 7e en 16e etappe en derde plaatsen in de 11e en 14e etappe. Vooral zijn tweede plaats in de 7e etappe was erg nipt: het verschil met winnaar Marcel Kittel bedroeg slechts enkele millimeters.

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

Overwinningen[bewerken | brontekst bewerken]

2004: Noors kampioen op de weg, Junioren; Noors kampioen achtervolging, Junioren
2005: 3e etappe deel B Vredeskoers, Junioren; Noors kampioen tijdrijden, Junioren; Noors kampioen op de weg, Junioren; 1e etappe Ronde van Nedersaksen, Junioren; 2e etappe Keizer der Juniores
2006: 4e etappe Ronde van Rhône-Alpes Isère; 1e en 5e etappe Ronde van Thüringen; 3e etappe Ringerike GP; Scandinavian Open Road Race; 2e, 5e en 7e etappe Ronde van de Toekomst
2007: Proloog Istrian Spring Trophy; Eindklassement Istrian Spring Trophy; 6e etappe Ronde van Normandië; 1e en 6e etappe Ronde van Bretagne; 1e, 2e, 3e en 5e etappe Ringerike GP; Eindklassement Ringerike GP; Noors kampioen tijdrijden, Elite; 1e en 2e etappe Parijs-Corrèze; Eindklassement Parijs-Corrèze; 4e etappe Ronde van Ierland
2008: 3e etappe Internationaal Wegcriterium; GP Denain; Noors kampioen tijdrijden, Elite; 6e etappe Eneco Tour; 4e, 6e en 7e etappe Ronde van Groot-Brittannië; Jongerenklassement Ronde van Groot-Brittannië
2009: Gent-Wevelgem; 1e (ploegentijdrit) en 7e etappe Ronde van Italië; Noors kampioen tijdrijden, Elite; 4e en 6e etappe Ronde van Polen; 6e, 7e etappe Eneco Tour; Eind- en puntenklassement Eneco Tour; 3e, 4e, 5e en 6e etappe Ronde van Groot-Brittannië; Eind- en puntenklassement Ronde van Groot-Brittannië
2010: 1e etappe Ronde van Qatar (ploegentijdrit); 3e en 6e etappe Ronde van Oman; Punten- en jongerenklassement Ronde van Oman; 7e etappe Tirreno-Adriatico; 7e etappe Critérium du Dauphiné; Noors kampioen tijdrijden, Elite; Dutch Food Valley Classic; Puntenklassement Eneco Tour
2011: Puntenklassement Ronde van Oman; 1e etappe Ronde van Beieren; Noors kampioen tijdrijden, Elite; 6e en 17e etappe Ronde van Frankrijk; 6e etappe Eneco Tour; Eind-, punten- en jongerenklassement Eneco Tour; Vattenfall Cyclassics
2012: Puntenklassement Tour Down Under; 2e etappe Ronde van de Algarve; 3e etappe Tirreno-Adriatico; 4e etappe Ronde van Noorwegen; Eind-, punten- en jongerenklassement Ronde van Noorwegen; 3e etappe Critérium du Dauphiné; Noors kampioen op de weg, Elite; GP Ouest France-Plouay; Puntenklassement Ronde van Peking
2013: 4e etappe Ronde van Noorwegen; Eind- en puntenklassement Ronde van Noorwegen; 3e etappe Critérium du Dauphiné; Noors kampioen tijdrijden, Elite
2015: 5e etappe Tour des Fjords; Noors kampioen tijdrijden, Elite; Noors kampioen op de weg, Elite; 2e etappe Ronde van Denemarken; Eindklassement Ronde van Groot-Brittannië
2016: 3e etappe Ronde van Qatar; 2e en 5e etappe Ronde van Oman; Puntenklassement Ronde van Oman; 4e en 5e etappe Ronde van Noorwegen; 4e etappe Critérium du Dauphiné; Noors kampioen tijdrijden, Elite; Noors kampioen op de weg, Elite; 7e etappe Eneco Tour
2017: 1e en 5e etappe Ronde van Noorwegen; Eind- en puntenklassement Ronde van Noorwegen; 3e, 4e en 5e etappe Tour des Fjords; Eind- en puntenklassement Tour des Fjords; Noors kampioen tijdrijden, Elite; 19e etappe Ronde van Frankrijk; 8e etappe Ronde van Groot-Brittannië
2018: 2e etappe Ronde van Noorwegen; Noors kampioen tijdrijden, Elite
2019: 1e etappe (ITT) Ronde van Valencia; 3e etappe Ronde van Noorwegen; 1e etappe Critérium du Dauphiné

Resultaten in voornaamste wedstrijden[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar	Ronde van Italië	Ronde van Frankrijk	Ronde van Spanje
2008
2009	82e (1)
2010		115e
2011		53e (2)
2012		56e
2013		opgave	84e
2014	opgave
2015		82e
2016		109e
2017		78e (1)
2018		84e
2019		76e	96e
2020		101e
2021		buiten tijd
2022		58e
2023		100e
2024

(*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen

Jaar	Milaan-San Remo	Gent-Wevelgem	Ronde van Vlaanderen	Parijs-Roubaix	Amstel Gold Race	Luik-Bast.‑Luik	Ronde van Lombardije	E3 Harelbeke	Vattenfall Cyclassics	Omloop Het Nieuwsblad	WK op de weg	Wereldranglijsten
2008					77e	128e					opgave	96e (UPT)
2009	94e	1 ↑	66e	62e				26e	25e		60e	6e (UWK)
2010	106e	opgave					opgave	59e	2 ↑	6e	opgave	17e (UWK)
2011	30e		40e						1 ↑	41e	8e	11e (UWT)
2012	25e	5e	19e	42e	62e			16e	5e		2 ↑	11e (UWT)
2013	opgave	20e	17e	47e	opgave			9e		17e	20e	88e (UWT)
2014	29e	23e	22e	21e	39e			17e	15e	3 ↑		202e (UWT)
2015	10e	opgave						19e		27e	20e
2016	26e	18e	23e	5e	56e		opgave		22e		6e	69e (UWT)
2017	19e	44e	22e	64e				99e	29e		30e	74e (UWT)
2018	16e	81e	19e	34e				24e			opgave
2019		56e	32e	45e				opgave		52e	opgave
2020	100e	45e	52e							59e
2021	137e	opgave	84e	30e				73e		98e
2022	91e	92e	opgave	38e				opgave		opgave
2023		opgave	opgave	126e							opgave
2024	97e	94e	opgave	77e				100e		113e

Resultaten in kleinere rondes[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar	Tour Down Under	Parijs-Nice	Tirreno-Adriatico	Critérium du Dauphiné	Ronde van Polen	Eneco Tour	Ronde van Peking / Ronde van Guangxi
2008						39e (1)
2009			66e		3 ↑ (2)	↑ (2)
2010			50e (1)	64e (1)		3 ↑
2011			opgave	55e		↑ (1)
2012	7e		opgave (1)	51e (1)			3 ↑
2013	33e			31e (1)
2014						54e	12e
2015			32e	81e
2016			17e	53e (1)		12e (1)
2017			30e	52e
2018			58e	68e	66e
2019		opgave
2020				opgave		58e
2021		85e
2022			73e
2023		42e

(*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen

Ploegen[bewerken | brontekst bewerken]

↑ Tot juni heette de ploeg Team High Road, maar na het aantrekken van een nieuwe sponsor werd de naam veranderd.
↑ Tot juli heette de ploeg Team Columbia-High Road, maar na het aantrekken van HTC als cosponsor werd de naam veranderd.

Bronnen, noten en/of referenties

(en) Profiel van Edvald Boasson Hagen op ProCyclingStats

[1] Tot juni heette de ploeg Team High Road, maar na het aantrekken van een nieuwe sponsor werd de naam veranderd.

[2] Tot juli heette de ploeg Team Columbia-High Road, maar na het aantrekken van HTC als cosponsor werd de naam veranderd.

[a]

[b]