Eneco Tour 2011

Vlag van Nederland Vlag van België Eneco Tour 2011
7e editie
Routekaart van de Eneco Tour 2011
Periode 8–14 augustus
Startplaats Vlag van Nederland Amersfoort
Finishplaats Vlag van Nederland Sittard-Geleen
Totale afstand 967,8 km
Deelnemers 198
Klassementen na 6e etappe
Winnaar Vlag van Noorwegen Edvald Boasson Hagen
Tweede Vlag van België Philippe Gilbert
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk David Millar
Navigatie
← Eneco Tour 2010     Eneco Tour 2012 →
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

De 7e editie van de Eneco Tour werd verreden van 8 tot en met 14 augustus 2011. De etappes werden verreden in verschillende plaatsen verspreid over België en Nederland. Eindwinnaar werd de Noor Edvald Boasson Hagen. Hij won ook het sprintersklassement en het jongerenklassement.

Deelnemers[bewerken | brontekst bewerken]

Aan deze editie van de Eneco Tour nemen alle 18 UCI-World Tour-ploegendeel. Daarnaast werden nog vier wildcards uitgedeeld, zodat in totaal 22 ploegen aan de start komen.

18 UCI World Tour-ploegen 4 wildcards
Vlag van Frankrijk AG2R-La Mondiale Vlag van Rusland Team Katjoesja Vlag van België Quick Step Vlag van Frankrijk Cofidis, le crédit en ligne[1]
Vlag van Kazachstan Pro Team Astana Vlag van Italië Lampre-ISD Vlag van Nederland Rabobank Vlag van Nederland Skil-Shimano[2]
Vlag van Verenigde Staten BMC Racing Team Vlag van Luxemburg Team Leopard-Trek Vlag van Verenigde Staten Team RadioShack Vlag van België Topsport Vlaanderen-Mercator[3]
Vlag van Spanje Euskaltel-Euskadi Vlag van Italië Liquigas-Cannondale Vlag van Denemarken Saxo Bank-Sungard Vlag van België Verandas Willems-Accent[1]
Vlag van Verenigde Staten Team Garmin-Cervélo Vlag van Spanje Team Movistar Vlag van Verenigd Koninkrijk Sky ProCycling
Vlag van Verenigde Staten Team HTC-High Road Vlag van België Omega Pharma-Lotto Vlag van Nederland Vacansoleil-DCM

Parcours[bewerken | brontekst bewerken]

De enige wedstrijd in de UCI World Tour die door twee landen wordt georganiseerd zal in Amersfoort beginnen met een proloog van 5,7 km. Na deze proloog zullen er verschillende etappes worden verreden op Nederlands en Belgisch grondgebied worden verreden. Er zal halverwege de ronde wedstrijd nog een individuele tijdrit worden gereden in Roermond en na nog een uitstap naar Genk zal men de laatste etappe rijden in Sittard-Geleen.

Verloop[bewerken | brontekst bewerken]

De proloog[bewerken | brontekst bewerken]

De eerste etappe van 5,7 km was een kleine proloog in en rondom Amersfoort. Tijdens het eerste uur van de proloog dreigde deze helemaal in het water te vallen, een hevige regenbui zorgde ervoor dat het wegdek spekglad was en top tijden niet gereden konden worden. De tijd van Robert Wagner, die mocht starten voor de regenbui, bleef zodoende een lange tijd staan. Een uur na de regenbui was het wegdek vrijwel volledig opgedroogd en werd de tijd als eerst door de jonge Nieuw-Zeelander Jesse Sergent verbeterd. Echter werd de tijd daarna door vele snel achter elkaar verbeterd. Het was de jonge Amerikaan Taylor Phinney die toen een tijd neer zette waar niemand meer aan kwam. De Amerikaan werd de eerste leider van de Eneco Tour 2011, gevolgd door: op de tweede plaats de Noor Edvald Boasson Hagen en op de derde plaats de Schot David Millar.

Het vlakke Nederland[bewerken | brontekst bewerken]

Vanuit Amersfoort volgde twee relatief vlakke etappes door Nederland. Deze etappes hadden een gelijk beeld, er sprong in beide etappes een groep weg die maximaal 5 minuten kreeg. Door het werk van de BMC ploeg, van leider Taylor Phinney, en de Omega Pharma-Lotto ploeg, van sprinter André Greipel, werd in beide etappes de achterstand van het peloton tenietgedaan. Dit resulteerde in twee massa sprints, en om de gelijkenis nog groter te maken hadden beide etappes dezelfde winnaar, de duitser André Greipel werd in beide etappes goed door zijn ploeg af gezet en kon zo beide sprints winnen.

De Ardennen[bewerken | brontekst bewerken]

De eerste heuvel rit van de Eneco Tour 2011 begon op een vrijwel gelijke manier als zijn voorgaande twee etappes. Er sprong een groep weg van vier renners, waaronder de Deen Alex Rasmussen die op negen seconde van de leider stond, die negen minuten kregen. Doordat de Deen zo gevaarlijk was voor de leiderspositie van Taylor Phinney nam zijn ploeg het initiatief en begonnen ze te koersen, uiteindelijk werd de groep koplopers terug gepakt. Op de laatste klim plaatste de Belg Philippe Gilbert een beslissende aanval en pakte zo belangrijke secondes, in combinatie met de bonificatie seconde nam de Belg de leiders trui over van Taylor Phinney

De individuele tijdrit[bewerken | brontekst bewerken]

Na de veldslag in de Ardennen keerde de renners nog eenmaal terug naar Nederland, dit keer naar Roermond voor een individuele tijdrit. Net als proloog werd ook deze tijdrit erg beïnvloed door de weersomstandigheden, het technische parcours had erg te lijden onder de stevige regenbuien voor de start, hierdoor hebben de eerste rijders van het peloton allemaal hinder van de regen ondervonden. De Nieuw-Zeelander Jesse Sergent was de eerste die op een droge weg mocht starten en hij zette ook gelijk een tijd die door niemand meer gebroken zou worden, dit komt mede doordat er na de rit van de Nieuw-Zeelander er nog een tweede zware regenbui over het parcours trok. De leiderspositie die Philippe Gilbert ingenomen had moest hij tijdens deze rit alweer af staan, ditmaal aan de Noor Edvald Boasson Hagen, die 17 seconde sneller was dan de Belg en zodoende de leiderstrui overnam met een voorsprong van 12 seconde.

Slotweekend[bewerken | brontekst bewerken]

In het slotweekend waren er nog twee etappes door Nederland. Op zaterdag was Matteo Bono zowel zijn vluchtgenoten Sergey Renev en Artem Ovechkin als het peloton waarvan Tomas Vaitkus de sprint won te vlug af. Op zondag bevestigde Edvald Boasson Hagen zijn suprematie in door de sprint te winnen waarin Jürgen Roelandts en Denis Galimzjanov onderuit gingen.

Etappe-overzicht[bewerken | brontekst bewerken]

Datum Etappe Start-Finish Afstand Type Winnaar Ploeg Klassementsleider
08/08 P Vlag van Nederland Amersfoort - Vlag van Nederland Amersfoort 5,7 km Tijdritklokje Proloog Vlag van Verenigde Staten Taylor Phinney Vlag van Verenigde Staten BMC Racing Team Vlag van Verenigde Staten Taylor Phinney
09/08 1 Vlag van Nederland Oosterhout - Vlag van Nederland St. Willebrord 192,1 km Vlak profiel Vlakke rit Vlag van Duitsland André Greipel Vlag van België Omega Pharma-Lotto
10/08 2 Vlag van België Aalter - Vlag van België Ardooie 173,7 km Vlak profiel Vlakke rit Vlag van Duitsland André Greipel Vlag van België Omega Pharma-Lotto
11/08 3 Vlag van België Heers - Vlag van België Andenne 191,2 km Heuvelachtig profiel Heuvelrit Vlag van België Philippe Gilbert Vlag van België Omega Pharma-Lotto Vlag van België Philippe Gilbert
12/08 4 Vlag van Nederland Roermond - Vlag van Nederland Roermond 14,7 km Tijdritklokje Individuele tijdrit Vlag van Nieuw-Zeeland Jesse Sergent Vlag van Verenigde Staten Team Radioshack Vlag van Noorwegen Edvald Boasson Hagen
13/08 5 Vlag van België Genk - Vlag van België Genk 189,2 km Heuvelachtig profiel Heuvelrit Vlag van Italië Matteo Bono Vlag van Italië Lampre-ISD
14/08 6 Vlag van Nederland Sittard-Geleen - Vlag van Nederland Sittard-Geleen 201,2 km Heuvelachtig profiel Heuvelrit Vlag van Noorwegen Edvald Boasson Hagen Vlag van Verenigd Koninkrijk Sky ProCycling

Klassementsleider na elke etappe[bewerken | brontekst bewerken]

Etappe
 Algemeen klassement
 Puntenklassement
 Jongerenklassement
Proloog Taylor Phinney Taylor Phinney Taylor Phinney
1
2 Edvald Boasson Hagen
3 Philippe Gilbert Edvald Boasson Hagen
4 Edvald Boasson Hagen
5
6
Eindstand Edvald Boasson Hagen Edvald Boasson Hagen Edvald Boasson Hagen

Eindresultaten[bewerken | brontekst bewerken]

Algemeen klassement[bewerken | brontekst bewerken]

Plaats Naam Ploeg Tijd
Witte trui Vlag van Noorwegen Edvald Boasson Hagen Sky ProCycling 22u54'22"
2 Vlag van België Philippe Gilbert Omega Pharma-Lotto + 0'22"
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk David Millar Team Garmin-Cervélo + 0'28"
4 Vlag van Verenigde Staten Taylor Phinney BMC Racing Team + 0'35"
5 Vlag van Nederland Jos van Emden Rabobank + 0'57"
6 Vlag van Nederland Joost van Leijen Vacansoleil-DCM + 1'04"
7 Vlag van België Dominique Cornu Topsport Vlaanderen-Mercator + 1'07"
8 Vlag van België Dries Devenyns Quick Step + 1'08"
9 Vlag van België Ben Hermans Team RadioShack + 1'09"
10 Vlag van Duitsland Linus Gerdemann Team Leopard-Trek + 1'13"

Nevenklassementen[bewerken | brontekst bewerken]

Puntenklassement
Plaats Naam Ploeg Punten
Rode trui Vlag van Noorwegen Edvald Boasson Hagen Sky ProCycling 122
2 Vlag van Verenigde Staten Taylor Phinney BMC Racing Team 85
3 Vlag van Duitsland André Greipel Omega Pharma-Lotto 68
4 Vlag van Slowakije Grega Bole Lampre-ISD 66
5 Vlag van Nederland Lars Boom Rabobank 56
6 Vlag van België Philippe Gilbert Omega Pharma-Lotto 47
7 Vlag van Nieuw-Zeeland Jesse Sergent Team RadioShack 43
8 Vlag van België Jürgen Roelandts Omega Pharma-Lotto 42
9 Vlag van Frankrijk Julien Fouchard Cofidis, le crédit en ligne 40
10 Vlag van Rusland Denis Galimzjanov Team Katjoesja 40
Jongerenklassement
Plaats Naam Ploeg Tijd
Groene trui Vlag van Noorwegen Edvald Boasson Hagen Sky ProCycling 22u54'22"
2 Vlag van Verenigde Staten Taylor Phinney BMC Racing Team + 0'35"
3 Vlag van België Ben Hermans Team RadioShack + 1'09"
4 Vlag van Italië Damiano Caruso Liquigas-Cannondale + 2'04"
5 Vlag van België Maxime Vantomme Team Katjoesja + 2'19"
6 Vlag van Italië Simone Ponzi Liquigas-Cannondale + 2'36"
7 Vlag van België Pieter Jacobs Topsport Vlaanderen-Mercator + 2'43"
8 Vlag van België Romain Zingle Cofidis, le crédit en ligne + 2'48"
9 Vlag van Zwitserland Michael Schär BMC Racing Team + 3'06"
10 Vlag van België Laurens De Vreese Topsport Vlaanderen-Mercator + 3'07"
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Eneco_Tour_2011&oldid=64593427"