گیاه‌خواری بر پایه کشور - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

تالی گیاهی در راجستان هند. آشپزی هندی طیف گسترده‌ای از غذاهای لذیذ گیاهی را تشکیل می‌دهد.
مخلفات گیاهی در کره تحت تأثیر بودایی‌ها.

شیوه‌های غذایی گیاه‌خواری و وگانیسم در بین کشورهای مختلف متفاوت است. این تفاوت‌ها شامل استانداردهای غذایی، قوانین و نگرش‌های فرهنگی کلی نسبت به رژیم‌های گیاه‌خواری است.

در برخی موارد، گیاه‌خوارانی که از لبنیات پرهیز می‌کنند، ممکن است به عنوان وگان (و نه گیاه‌خوار) شناخته شوند. با این حال، گیاه‌خواری معمولاً به پرهیز از هر عملی اشاره دارد که ممکن است به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم به هر موجود ذی‌شعوری آسیب برساند، بنابراین معمولاً مستلزم حذف تخم‌مرغ، عسل، لبنیات و همچنین پرهیز از خرید کالاهایی است که از جانوران به دست می‌آیند؛ مانند پشم، ابریشم و چرم. رفتن به مکان‌هایی که جانوران در آنجا نگهداری می‌شوند مانند باغ وحش‌ها و سیرک‌ها نیز رد می‌شود.

مفهوم گیاه‌خواری (Vegetarianism) برای نشان دادن «رژیم غذایی گیاهی» اولین بار توسط فیلسوف و ریاضیدان یونانی فیثاغورث در حدود ۵۰۰ سال قبل از میلاد ذکر شده‌است. پیروان مذاهب مختلفی مانند بودیسم، هندوئیسم و جینیسم نیز از گیاه‌خواری حمایت می‌کنند و معتقدند که انسان‌ها نباید به جانوران ناراحتی و دردی وارد کنند.[۱]

برخی از کشورها دارای سنت‌ها، فرهنگ‌ها یا تفکرهای مذهبی هستند که گیاه‌خواری را ترویج می‌کند، مانند کشور هند، در حالی که کشورهای دیگر دارای نگرانی‌های اخلاقی سکولار، از جمله حقوق جانوران، حفاظت از محیط زیست و نگرانی‌های بهداشتی در این باره هستند. در بسیاری از کشورها، قوانین برچسب گذاری مواد غذایی برای شناسایی غذاهای گیاهی از غیر آن وجود دارد.[۲]

در ژانویه ۲۰۲۲، گوگل اعلام کرد که جستجو برای «غذای وگان نزدیک من» در سال ۲۰۲۱ به‌طور چشمگیری افزایش یافته‌است. جستجو در این باره با پیشرفت ۵۰۰۰ درصدی یا بیشتر همراه شده‌است که نشان دهنده محبوبیت روزافزون رژیم‌های گیاه‌خواری است.[۳][۴]

جمعیت‌شناسی[ویرایش]

Vegetarians by country
آمار گیاه‌خواران در هر کشور
Vegans by country
آمار وگان‌ها در هر کشور

درصدهای جدول زیر تخمینی از هر نوعی گیاه‌خواری است. تفاوت بین وگان‌ها با گیاه‌خواران مهم است و آمار این دو متفاوت نشان داده شده. گیاه‌خواران ممکن است از چرم یا سایر محصولات حیوانی غیر غذایی استفاده کنند، در حالی که وگان‌ها (که گاهی وگان اخلاقی نیز نامیده می‌شوند) از هیچ نوع محصول حیوانی استفاده نمی‌کنند.

کشور گیاه‌خواران (درصد به کل جمعیت) آمار تقریبی (به نفر) سال جمع‌آوری داده وگان‌ها (درصد به کل جمعیت) آمار تقریبی (به نفر) سال جمع‌آوری داده یادداشت
 آرژانتین ۱۲٪ ۵٬۴۰۰٬۰۰۰ ۲۰۲۰[۵]
 استرالیا ۱۲٫۱٪ ۲٬۵۰۰٬۰۰۰ ۲۰۱۸[۶] ۲٪ ۵۱۸٬۰۰۰ ۲۰۲۰[۷]
 اتریش ۱۱٪ ۹۹۳٬۰۰۰ ۲۰۲۲[۸] ۲٪ ۱۸۰٬۰۰۰ ۲۰۲۲[۸]
 بلژیک ۷٪ ۸۰۰٬۰۰۰ ۲۰۱۸[۹] ۱٪ ۱۱۰٬۰۰۰ ۲۰۱۸[۱۰]
 برزیل ۸٪ ۱۷٬۱۰۰٬۰۰۰ ۲۰۱۸[۱۱]
 کانادا ۷٫۶٪ ۲٬۸۸۸٬۰۰۰ ۲۰۲۰[۱۲] ۴٫۶٪ ۱٬۷۶۸٬۰۰۰ ۲۰۲۰[۱۲]
 شیلی ۶٪ ۱٬۵۰۰٬۰۰۰ ۲۰۱۸[۱۳]
 چین ۴٪–۵٪ ۵۰٬۰۰۰٬۰۰۰ – ۷۰٬۰۰۰٬۰۰۰ ۲۰۱۳–۲۰۱۴[۱۴]
 کلمبیا ۴٪ ۲٬۰۰۰٬۰۰۰ ۲۰۱۶[۱۵] ۲٪ ۱٬۰۰۰٬۰۰۰ ۲۰۱۶[۱۵]
 جمهوری چک ۵٪ ۵۰۰٬۰۰۰ ۲۰۱۹[۱۶] ۱٪ ۱۰۰٬۰۰۰ ۲۰۱۹[۱۶]
 دانمارک ۱۰٪ ۵۸۰٬۰۰۰ ۲۰۲۰[۱۷] ۴٪ ۲۳۰٬۰۰۰ ۲۰۲۰[۱۷]
 استونی ۶٪ ۸۰٬۰۰۰ ۲۰۲۰[۱۷] ۱٪ ۱۱٬۰۰۰ ۲۰۲۰[۱۷]
 فنلاند ۱۲٪ ۶۶۰٬۰۰۰ ۲۰۲۱[۱۸] ۲٪ ۱۲۰٬۰۰۰ ۲۰۲۱[۱۸]
 فرانسه ۵٫۲٪ ۳٬۴۰۰٬۰۰۰ ۲۰۱۸[۱۹][۲۰] ۱٫۱٪ ۷۲۶٬۰۰۰ ۲۰۱۸[۱۹]
 آلمان ۱۰٪ ۸٬۳۰۰٬۰۰۰ ۲۰۲۱[۲۱] ۲٪ ۱٬۶۶۰٬۰۰۰ ۲۰۲۱[۲۱]
 یونان ۴٪ ۴۰۰٬۰۰۰ ۲۰۲۲[۲۲] ۲٪ ۲۰۰٬۰۰۰ ۲۰۲۲[۲۲]
 مجارستان ۵٪ ۴۵۰٬۰۰۰ ۲۰۲۲[۲۳] ۱٪ ۹۰٬۰۰۰ ۲۰۲۲[۲۳]
 هند ۲۰٪–۳۹٪ ۲۷۶٬۰۰۰٬۰۰۰ ۲۰۱۹–۲۰۲۰[۲۴][۲۵]

۲۰۲۱[۲۶]

۹٪ ۱۲۱٬۵۰۰٬۰۰۰ ۲۰۲۱[۲۷][۲۸] آمارهای تقریبی مختلفی از تعداد گیاه‌خواران در هند وجود دارد
(§ هند و آمار آن را ببینید)
 جمهوری ایرلند ۴٫۳٪–۸٫۴٪ ۱۵۳٬۵۰۰ ۲۰۱۸[۲۹][۳۰] ۲٪–۴٫۱٪ ۱۴۶٬۵۰۰ ۲۰۱۸[۲۹][۳۱]
 اسرائیل ۱۳٪ ۱٬۰۴۶٬۰۰۰ ۲۰۱۵[۳۲] ۵٪ ۴۲۱٬۰۰۰ ۲۰۱۴[۳۲][۳۳]
 ایتالیا ۸٫۹٪ ۵٬۳۴۰٬۰۰۰ ۲۰۲۰[۳۴] ۲٫۲٪ ۱٬۳۲۶٬۶۰۰ ۲۰۲۰[۳۴]
 جامائیکا ۱۰٪ ۲۸۰٬۰۰۰ ۲۰۱۵[۳۵] بیشتر این گیاه‌خواران راستافاری هستند.
 ژاپن ۹٪ ۱۱٬۱۶۰٬۰۰۰ ۲۰۱۹[۳۶] ۲٫۷٪ ۳٬۵۰۰٬۰۰۰ ۲۰۱۶[۳۷]
 لتونی ۵٪ ۹۵٬۰۰۰ ۲۰۲۰[۱۷] ۱٪ ۱۹٬۰۰۰ ۲۰۲۰[۱۷]
 لیتوانی ۶٪ ۱۶۶٬۰۰۰ ۲۰۲۰[۱۷] ۱٪ ۲۷٬۰۰۰ ۲۰۲۰[۱۷]
 مکزیک ۱۹٪ ۲۳٬۷۵۰٬۰۰۰ ۲۰۱۶[۳۸] ۹٪ ۱۱٬۲۵۰٬۰۰۰ ۲۰۱۶[۳۸]
 هلند ۵٪ ۸۵۰٬۰۰۰

۲۰۲۰[۳۹]

۱٪ ۱۵۰٬۰۰۰ ۲۰۲۰[۴۰]
 نیوزیلند ۱۰٪ ۵۰۰٬۰۰۰ ۲۰۱۹[۴۱]
 نروژ ۹٪ ۴۸۵٬۰۰۰ ۲۰۲۰[۱۷] ۴٪ ۲۱۵٬۰۰۰ ۲۰۲۰[۱۷]
 فیلیپین ۵٪ ۵٬۰۰۰٬۰۰۰ ۲۰۱۴[۴۲] ۲٪ ۲٬۰۰۰٬۰۰۰ ۲۰۱۴
 لهستان ۸٫۴٪ ۲٬۵۰۰٬۰۰۰ ۲۰۱۷[۴۳] ۷٪ ۲٬۶۸۸٬۰۰۰ ۲۰۱۶[۴۴] نظرسنجی توسط شرکت تحقیقات بازاریابی Mintel انجام شده‌است و هیچ شفاف سازی راجع‌به آمار یا روش جمع‌آوری آن انجام داده نشده‌است. همچنین این آمار بر اساس گزارشی از Plant Powered Perspective منتشر شده‌است که در جزئیات آن دسترس عموم نیست.
 پرتغال ۱٫۲٪ ۱۲۰٬۰۰۰ ۲۰۱۷[۴۵] ۰٫۶٪ ۶۰٬۰۰۰ ۲۰۱۸[۴۶] نظرسنجی توسط شرکت تحقیقات بازاریابی نیلسن هلدینگ انجام شده‌است.
 روسیه ۱٪ ۱٬۴۰۰٬۰۰۰ ۲۰۱۸[۴۷]
 سنگاپور ۷٪ ۳۸۰٬۰۰۰ ۲۰۲۰[۴۸]
 اسلوونی ۱٫۴٪–۱٫۶٪ ۲۸٬۹۲۲ – ۳۳٬۰۵۴ ۲۰۰۷/۲۰۰۸ ۰٫۳٪–۰٫۵٪ ۶٬۱۹۷ – ۱۰٬۳۲۹ ۲۰۰۷/۲۰۰۸[۴۹]
 کره جنوبی ۳٪ ۱٬۵۰۰٬۰۰۰ ۲۰۱۷[۵۰]
 اسپانیا ۱٫۴٪ ۶۶۴٬۰۰۰ ۲۰۲۱[۵۱] ۰٫۸٪ ۳۸۰٬۰۰۰ ۲۰۲۱[۵۱]
 سوئد ۱۲٪ ۱٬۲۴۸٬۰۰۰ ۲۰۲۰[۱۷] ۴٪ ۴۱۵٬۰۰۰ ۲۰۲۰[۱۷]
  سوئیس ۵٪ ۴۲۵٬۰۰۰ ۲۰۲۰[۵۲] ۱٪ ۸۵٬۰۰۰ ۲۰۲۰[۵۲]
 تایوان ۱۳٪–۱۴٪ ۳٬۲۹۷٬۰۱۱

۲۰۱۵[۵۳] ۲۰۱۶[۵۴] ۲۰۱۷[۵۵] ۲۰۱۹[۵۶]

 تایلند ۳٫۳٪ ۲٬۳۰۰٬۰۰۰

۲۰۱۵[۵۳] ۲۰۱۶[۵۴]

 اوکراین ۵٫۲٪ ۲٬۰۰۰٬۰۰۰ ۲۰۱۷[۵۷]
 بریتانیا ۱۰٪ ۶٬۲۲۰٬۰۰۰ ۲۰۲۱[۵۸] ۲٪ ۱٬۳۴۴٬۰۰۰ ۲۰۲۱[۵۸]
 ایالات متحده آمریکا ۵٪ ۱۶٬۰۰۰٬۰۰۰ ۲۰۱۸[۵۹] ۳٪ ۷٬۵۸۸٬۰۰۰ ۲۰۱۸[۵۹]
 ویتنام ۱۰٪ ۹٬۰۰۰٬۰۰۰ ۲۰۱۱[۶۰]

آفریقا[ویرایش]

بر اساس نظرسنجی نیلسن، منطقه آفریقا/خاورمیانه (مصر، مراکش، پاکستان، عربستان سعودی، آفریقای جنوبی، امارات متحده عربی مورد بررسی قرار گرفتند)، دارای ۱۶ درصد گیاه‌خوار و ۶ درصد وگان است که آن را به دومین منطقه از نظر آمار بعد از آسیا تبدیل می‌کند.[۶۱]

شرق آفریقا[ویرایش]

غذاهای وگان در غذاهای اتیوپی به دلیل دستورهای کلیسای ارتدکس اتیوپی و مسیحیت قبطی مصر که روزه‌داری دارند رایج است (روزه‌داری در این زمینه پرهیز از تمام محصولات گوشتی است).[۶۲][۶۳]

از آنجایی که اکثریت جمعیت موریس هندو هستند گیاه‌خواری در این کشور رایج است و غذاهای گیاهی به‌طور گسترده در رستوران‌ها موجود است.[۶۴]

شمال آفریقا[ویرایش]

کشورهای شمال آفریقا سنت پخت و پز به سبک گیاه‌خواری را دارند، در کشورهای مراکش، الجزایر، لیبی و تونس این نوع آشپزی که شامل کوسکوس و سبزیجات ادویه دار است رایج است.[۶۵]

جنوب آفریقا[ویرایش]

مهاجران هندو و جین از هند گیاه‌خواری را با خود به این منطقه آورده‌اند. این روند تا سال ۱۸۹۵ در استان ناتال ثبت شده‌است.[۶۶]

آسیا[ویرایش]

از بین پنج منطقه جهان، منطقه آسیا و اقیانوسیه بیشترین سهم گیاه‌خواران (۱۹ درصد) و وگان (۹ درصد) را دارد.[۶۱]

شرق آسیا[ویرایش]

چین[ویرایش]

در چین، تعداد کمی از جوانان آمار را تشکیل می‌دهند اما این آمار در شهرهای بزرگ این کشور در حال افزایش است.[۶۷] تخمین زده می‌شود که ۴ تا ۵ درصد چینی‌ها گیاه‌خوار باشند.[۶۷]

دین عامیانه چینی از تائوئیسم، ادیان نجات‌گرای چینی و جنبش‌های مذهبی جدید تشکیل شده‌است، از آنجایی که کشتن و خوردن حیوانات ممنوع نیست، اما نجس تلقی می‌شود و چندان ایده‌آل و مورد تشویق نیست و از این رو شبیه شینتو در ژاپن است. توفو و شیر سویا که در بین گیاه‌خواران در جهان محبوب هستند از چین منشأ گرفته‌اند.

متون کلاسیک چینی به یک دوره پرهیز از گوشت قبل از انجام امور بسیار مهم یا دارای اهمیت مذهبی اشاره می‌کنند. مردم مطابق همین رسوم معمولاً به‌طور دوره‌ای از گوشت خودداری می‌کنند، به‌ویژه روز قبل از سال نو چینی. اگرچه این امر در میان پیروان مذاهب عامیانه و قدیمی چین رایج‌تر است، اما بسیاری از افراد سکولار نیز این کار را انجام می‌دهند.

وینایا به اهمیت گیاه‌خواری اشاره می‌کند.

ژاپن

در ژاپن، داشتن گوشت در تمام غذاهای روزانه طبیعی تلقی می‌شد. اما پس از ورود بودیسم به کشور، امپراتور در آن زمان قانونی را در سال ۶۷۵ پس از میلاد وضع کرد تا مردم را از خوردن گاو، اسب، سگ، میمون و مرغ منع کند.[۶۸] فرض بر این است که این تغییر به گسترش 精進料理 (Shôjin Ryôri) کمک می‌کند، که نوعی از رژیم غذایی است که هنوز در معابد بودایی معاصر رعایت می‌شود.[۶۸]

اگرچه shôjin ryôrii اغلب با گیاه‌خواری یکسان فرض می‌شود، اما ریشه در مذهب دارد و کلمه shôjin ryôrii به روش‌های مختلف پخت و پز و آداب غذا خوردن اشاره دارد که بر اساس شاخه‌های مذهبی متفاوت است.[۶۸] برخی از تفاوت‌های بین گیاه‌خواری و shôjin ryôrii این است که از مصرف پیاز، سیر یا سبزی‌ها به ویژه سبزی‌هایی که بوی تند دارند، علاوه بر گوشت، اجتناب می‌شود.[۶۸]

精進料理 (شوجین ریوری) که در معبدی در کیوتو سرو می‌شود.

کره جنوبی[ویرایش]

بر اساس اخبار غذا و نوشیدنی، گیاه‌خواری از بیش از ۷۰۰۰ نفر در سال ۲۰۱۵ به نزدیک به ۳۰۰۰۰ نفر در سال ۲۰۱۹ رسیده‌است و بسیاری از آنها به دلایل بهداشتی این رژیم را اتخاذ کرده‌اند. برخی دیگر از دلایل محبوب برای تغییر رژیم غذایی آنها نگرانی‌های اخلاقی نسبت به جانوران، نگرانی‌هایی بابت حفاظت از محیط زیست و کاهش وزن است.[۶۹]

تایوان[ویرایش]

یک رستوران بوفه گیاهی در تایپه، تایوان

بیش از ۶۰۰۰ مرکز غذاخوری گیاه‌خواری در تایوان وجود دارد.[۷۰] قوانین برچسب گذاری مواد غذایی این کشور برای غذاهای گیاهی از سخت‌ترین قوانین جهان در این مورد است، زیرا تخمین زده شده‌است که بیش از ۳ میلیون نفر از مردم تایوان از غذاهای گیاهی استفاده می‌کنند که تقریباً ۱۳٪ از جمعیت ملی این کشور را تشکیل می‌دهد.[۷۱][۷۲] جنبش مردمی «هر هفته یک روز گیاه‌خواری» در سطح کشور حمایت شده می‌باشد.[۷۳] همچنین، در سطح محلی، حتی ارگان‌های دولتی مانند شورای آموزش شهر تایپه نیز از این رویه حمایت می‌کنند.[۷۴] غذای گیاهی را می‌توان در راه‌آهن پرسرعت تایوان، اداره راه‌آهن تایوان، خطوط هوایی اصلی تایوان و همچنین ایستگاه‌های بزرگراه هم پیدا کرد.

جنوب آسیا[ویرایش]

هند[ویرایش]

در سراسر کشور هند مردم هیچ موجود زنده ای را نمی‌کشند، مشروب مست کننده نمی‌نوشند همچنین پیاز یا سیر نمی‌خورند. تنها استثنا مربوط به چاندالاهاست. این نام کسانی است که فاسق هستند و جدا از دیگران زندگی می‌کنند. در این کشور خوک و مرغ نگهداری نمی‌کنند و دام زنده نمی‌فروشند. در بازارها نه قصابی وجود دارد و نه فروشنده نوشیدنی‌های مست کننده. در خرید و فروش کالاها از کاوری استفاده می‌کنند. فقط چاندالاها ماهیگیر و شکارچی هستند و گوشت می‌فروشند.

— فاکسیان، بازدید کننده چینی از هند (قرن ۴/۵ پس از میلاد)، تکه ای از پادشاهی‌های بودایی (ترجمه جیمز لگ)[۷۵][۷۶]

شیوع گیاه‌خواری[ویرایش]

در سال ۲۰۰۷، آمار فائو سازمان ملل نشان داد که هندی‌ها کمترین میزان مصرف گوشت را در جهان دارند.[۷۷] برخی از گیاه‌خواران در هند خواستار سوپرمارکت‌های بدون گوشت در سطح کشور شده‌اند.[۷۸] در غذاهای هندی، گیاه‌خواری معمولاً لاکتو گیاه‌خواری است. در این کشور، اغلب رستوران‌های گیاهی فراوانی یافت می‌شود و که انواع غذاهای گیاهی یا نیمه گیاهی را به مشتریان عرضه می‌کنند.[۷۹][۸۰][۸۱][۸۲]

در این کشور از چیزهایی مانند گوشت خوک، ژلاتین و آب گوشت در غذاهای سنتی شان استفاده نمی‌شود (به غیر از شیر و عسل). هند سیستمی (با نام سمبولیسم گیاه‌خواری و وگانیسم) ابداع کرده‌است که محصولات خوراکی که فقط از مواد گیاهی تشکیل می‌شوند را با یک نقطه سبز در یک مربع توخالی با اطراف سبز رنگ نشان می‌دهد. قبلاً از علامت دایره قرمز در یک مربع توخالی با اطراف قرمز استفاده می‌شد. رنگ سبز به دلیل مشکلاتی که افراد مبتلا به کوررنگی در تشخیص طرح قبلی مواجه بودند جایگزین رنگ قرمز شد. محصولاتی مانند عسل، شیر یا مشتقات آن در زیر علامت سبز دسته‌بندی می‌شوند.[۸۳][۸۴]

Image of mandatory labeling in India to distinguish vegetarian products (square with green outline and green circle inside) from non-vegetarian products (square with red outline and red triangle inside).
علامت گیاهی: برچسب گذاری اجباری در هند برای تشخیص محصولات گیاهی از محصولات غیر گیاهی

پیوند گیاه‌خواری و هندوئیسم

گیاه‌خواری و هندوئیسم ارتباط عمیقی با یکدیگر دارند. هندوئیسم معتقد است که روح آغاز و پایانی ندارد، اما یک چرخه دائمی از تولد دوباره و مرگ بی پایان وجود دارد تا زمانی که روح بتواند به برهمن، خدای یگانه برسد. با این حال، تنها افرادی می‌توانند به این مقام دست یابند که از هر چیز دنیوی جدا شده و از هر هوسی رها شوند. به همین دلیل گیاه‌خواری به‌طور طبیعی و همواره در فرهنگ و رژیم غذایی هند وجود داشته‌است.

برآوردها و آمار[ویرایش]
هفته نامه اقتصادی و سیاسی، ۲۰۱۸[ویرایش]

مطالعه ای در سال ۲۰۱۸ از هفته نامه اقتصادی و سیاسی توسط باالمورلی ناتراجان مردم‌شناس مستقر در ایالات متحده و سورج جاکوب اقتصاددان مستقر در هند نشان می‌دهد که آمار گیاه‌خواری در این کشور می‌تواند به دلیل عدم تمایل اجتماعی به اعتراف به مصرف گوشت افزایش یابد و تخمین می‌زند که درصد گیاه‌خواران احتمالاً نزدیک به ۲۰٪ است.[۸۵][۸۶][۸۷] این مطالعه استدلال می‌کند که گوشت‌خواری کمتر گزارش شده‌است، زیرا مصرف گوشت، به‌ویژه گوشت گاو، «در کشمکش‌های فرهنگی، سیاسی و هویت گروهی در هند گرفتار شده یا رد شده‌است».[۸۵]

بر اساس یک نظرسنجی در سال ۲۰۱۸ که توسط اداره ثبت عمومی هند منتشر شد، راجستان (۷۴٫۹٪)، هاریانا (۶۹٫۲۵٪)، پنجاب (۶۶٫۷۵٪) و گجرات (۶۰٫۹۵٪) بالاترین درصد گیاه‌خواران را دارند و پس از آنها مادیا پرادش (۵۰٫۶٪)، اوتار پرادش (۴۷٫۱٪)، ماهاراشترا (۴۰٫۲٪)، دهلی (۳۹٫۵٪)، اوتاراکند (۲۷٫۳۵٪)، کارناتاکا (۲۱٫۱٪)، آسام (۲۰٫۶٪)، چاتیسگار (۱۷٫۹۵٪)، بیهار (۷٫۵۵٪) جارکند (۳٫۲۵٪)، کرالا (۳٫۰٪)، اودیشا (۲٫۶۵٪)، تامیل نادو (۲٫۳۵٪)، آندرا پرادش (۱٫۷۵٪)، بنگال غربی (۱٫۴٪) و تلانگانا (۱٫۳٪) قرار دارند.[۸۸]

مطالعات مختلفی که توسط دولت هند انجام شده‌است[ویرایش]

یک نظرسنجی رسمی انجام شده توسط دولت هند، با حجم نمونه ۸۸۵۸ و چارچوب سرشماری سال ۲۰۱۱، نشان داد که جمعیت گیاه‌خواران هند ۲۸ تا ۲۹ درصد جمعیت است.[۸۹] در مقایسه با بررسی مشابهی که در سال ۲۰۰۴ انجام شد، جمعیت گیاه‌خواران هند افزایش یافته‌است[نیازمند شفاف‌سازی]،[۹۰] اگرچه بر اساس داده‌های متناقض از نظرسنجی ملی سلامت خانواده در سال ۲۰۱۵–۲۰۱۶ (NFHS)، سهم گیاه‌خواری در مقایسه با داده‌های ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۶ کاهش یافته‌است.[۹۱] افزایش مصرف گوشت در هند به شهرنشینی، افزایش درآمد، مصرف‌گرایی و تأثیرات بین فرهنگی نسبت داده شده‌است.[۹۲]

در سال ۲۰۲۲، نظرسنجی ملی سلامت و خانواده (NHFS) پنجمین نتایج نظرسنجی خود را منتشر کرد که این فرضیه بخش قابل توجهی از محققان تغذیه را تکرار کرد که تعداد هندی‌هایی که گیاه‌خوار نیستند به‌طور پیوسته در حال افزایش است.[۹۳] همچنین تفاوت جنسیتی قابل توجهی در مصرف غذاهای صرفاً گیاهی یافت شد.

مرکز تحقیقات پیو، ۲۰۲۱[ویرایش]

در سال ۲۰۲۱، مرکز تحقیقاتی پیو نتایج یک نظرسنجی را از ۲۹۹۹۹ هندی در سراسر کشور منتشر کرد که شامل سؤالاتی در مورد ترجیحات غذایی بود. بر اساس این مطالعه، حدود ۳۹٪ از کل جمعیت هند گیاه‌خوار هستند (این نظرسنجی نوع گیاه‌خواری را مشخص نکرد و تعریف این اصطلاح را به پاسخ دهنده واگذار کرد).[۲۴] از نظر مذهب، جین‌ها با ۹۲ درصد گیاه‌خوارترین، سیک‌ها (۵۹ درصد)، هندوها (۴۴ درصد)، بودایی‌ها (۲۵ درصد)، مسیحیان (۱۰ درصد)، و در نهایت مسلمانان (۸ درصد) هستند.[۲۴] با این حال، در میان هندوها، با توجه به درصد افرادی که خود را گیاه‌خوار می‌دانند، تنوع منطقه ای گسترده‌ای وجود دارد، به طوری که ۷۱٪ هندوهای شمال هند گیاه‌خوار هستند، پس از آن ۶۱٪ از سرخپوستان مرکزی، ۵۷٪ از سرخپوستان غربی، ۳۰٪ از جنوب هند، ۱۹ درصد از سرخپوستان شمال شرقی و ۱۸ درصد از سرخپوستان شرقی خود را گیاه‌خوار می‌دانند.[۲۴] همچنین تفاوت‌های طبقاتی در میزان گیاه‌خواری وجود دارد، به طوری که ۴۰ درصد هندوهای طبقه پایین گیاه‌خوار هستند در حالی که ۵۳ درصد از هندوها با رفاه اجتماعی بالاتر خود را گیاه‌خوار معرفی کرده‌اند.[۲۴] هندوهایی که مذهب را در زندگی خود بسیار مهم می‌دانستند، در ۴۶ درصد مواقع گیاه‌خوار بودند در حالی که این آمار برای کسانی که می‌گفتند مذهب برایشان اهمیت کمتری دارد ۳۳ درصد بوده‌است.[۲۴]

جنوب شرقی آسیا[ویرایش]

مالزی[ویرایش]

یک رستوران گیاهی در جوهور، مالزی

رژیم‌های گیاه‌خواری مختلفی همچون لاکتو گیاه‌خواری در این کشور وجود دارد و به‌طور کلی این رژیم‌ها به عنوان وگانیسم شناخته می‌شوند. دلایل گیاه‌خواری شامل اصرار دوستان و اعضای خانواده، نگرانی در مورد گرم شدن کره زمین، مسائل بهداشتی و مدیریت وزن، مذهب و مهربانی با جانوران است که به ترتیب دلایلی با محبوبیت کمتر هستند.[۹۴]

سنگاپور[ویرایش]

برنج، قارچ، سبزیجات برخی از مواد غذایی اصلی این منطقه هستند که با انواعی از ادویه‌ها، نارگیل، لیموترش و تمر هندی مخلوط می‌شوند. سنگاپور همچنین مقر اولین رستوران زنجیره ای بین‌المللی فست فود در جهان (VeganBurg) است.[۹۵] جوامع بزرگ‌تر گیاه‌خواران و وگان‌ها در سنگاپور، انجمن گیاه‌خواری (VSS) و SgVeganCommunity هستند.

تایلند[ویرایش]

بیش از ۹۰۸ مرکز غذاخوری گیاهی در تایلند وجود دارد.[نیازمند منبع]

غرب آسیا[ویرایش]

اسرائیل[ویرایش]

مطالعه ای توسط وزارت بهداشت اسرائیل در سال ۲۰۰۱ نشان داد که ۷٫۲ درصد از مردان و ۹٫۸ درصد از زنان در این کشور گیاه‌خوار هستند. اگرچه گیاه‌خواری در اسرائیل کاملاً رایج است، اما درصد واقعی گیاه‌خواران در اسرائیل ممکن است کمتر باشد. صنایع غذایی اسرائیل آن را ۵ درصد تخمین زده‌است.[۹۶] در سال ۲۰۱۰، یک مطالعه نشان داد که ۲٫۶٪ از اسرائیلی‌ها گیاه‌خوار یا وگان هستند.[۹۷]

بر اساس نظرسنجی سال ۲۰۱۵ توسط روزنامه گلوبس و کانال ۲، ۸ درصد از جمعیت اسرائیل گیاه‌خوار و ۵ درصد وگان بودند. همچنین ۱۳ درصد از افراد به وگان یا گیاه‌خوار شدن فکر می‌کردند. این آمار بیشتر از تل‌آویو، برلین، نیویورک و چنای بود و وب‌سایت غذایی ایالات متحده «دیلی میل»، این کشور را بهترین مقصد برای مسافران وگان معرفی کرد.[۹۷][۹۸]

جمعیت وگان و گیاه‌خوار یهودی در این کشور از طریق پلتفرم‌های مختلف به ترویج فرهنگ‌های زندگی بدون خوردن گوشت و بدون محصولات جانوری در اسرائیل می‌پردازند و در این راه به گسترش آن کمک کرده‌اند. برخی استدلال می‌کنند که تمرین و یادگیری یهودیت باعث می‌شود فرد به گیاه‌خواری یا وگانیسم روی آورد.[نیازمند منبع]

ایران[ویرایش]

مقالهٔ اصلی: گیاه‌خواری در ایران

در ایران آمار رسمی از تعداد گیاه‌خواران وجود ندارد اما برآوردهای غیررسمی نشان می‌دهد تعداد گیاه‌خواران در ایران کمتر از آمار جهانی است. مطابق آمار برای بیش از نیمی از مردم ایران گیاه‌خواری ناشناخته است و با تعریف آن هم آشنایی ندارند.[۹۹] به واسطه عدم آشنایی با گیاه‌خواری یا عدم ترویج آن در ایران، این عمل اغلب در این کشور عجیب طلقی شده و با مخالفت‌های بدون دلیل و گاهی با نکوهش یا توهین همراه است.[۱۰۰][۱۰۱] کم و بیش تعدادی گیاه‌خوار در ایران وجود دارند که همان تعداد باعث ایجاد تعدادی رستوران گیاهی شدند و برخی از رستوران‌ها هم شروع به گنجاندن غذاهای گیاهی در منوهای خود کردند.[۱۰۲][۱۰۳] با این حال بازهم پیدا کردن یک رستوران گیاهی در شهرهای کوچک دشوار و نشدنی است.[۱۰۴] در این کشور استفاده از غذاهایی بر پایه گوشت (یا سایر محصولات وابسته به جانوران) هم در فرهنگ جا افتاده هم اینکه نشان دهنده موقعیت اجتماعی بالاتر هم محسوب می‌شود.[۱۰۵][۱۰۶]

در تاریخ گذشته، بر اساس شاهنامه از دوران پیشدادیان، ایرانیان گیاه‌خوار بوده‌اند.[۱۰۷] بعدها در آیین زرتشت و مانی نیز گوشت‌خواری نکوهیده می‌شد و گیاه‌خواری مورد توصیه واقع می‌شد.[۱۰۸][۱۰۹] بسیاری از عارفان و بزرگان ایرانی پس از اسلام نیز گیاه‌خوار بوده‌اند.[۱۰۹] به هر شکل امروزه در جامعهٔ ایران، گیاه‌خواری بیش از آنکه ریشه‌های مذهبی داشته باشد، به دلیل جنبه‌های انسانی و علمی رواج دارد.

در ایران از سال ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۵ جستجوی کلمهٔ «گیاه‌خواری» در گوگل رشد فزاینده‌ای داشت، هرچند که در سال‌های اخیر رشد آن کاهشی شده‌است.[۱۰۳] با این حال به تازگی انجمن‌های گیاه‌خواری مختلفی هم در ایران راه افتاده که کم و بیش به انتشار اخبار و اطلاع‌رسانی در این باره می‌پردازند که خود راهی برای ترویج تعریف گیاه‌خواری در این کشور است.[۱۱۰][۱۱۱]

در گاه‌شمار ایرانی تاریخ ۱۵ تیر به عنوان روز «جشن خام‌خواری» تعیین شده‌است. دلیل آن این است که ابوریحان بیرونی در کتاب آثارالباقیه، «عمس» یا «غفس» یا «خواره» را به عنوان جشنی از جشن‌های سُغد باستان یاد کرده که از جمله آداب این جشن، پرهیز از خوراک‌های حیوانی یا پختنی‌ها بوده‌است.[۱۱۲]

اروپا[ویرایش]

تعریف گیاه‌خواری در سرتاسر اروپا یکسان نیست و این امر، پتانسیل را برای برچسب گذاری نادرست محصولات ایجاد می‌کند.[۲]

بلژیک[ویرایش]

از ماه مه ۲۰۰۹، اولین شهر در جهان خنت در بلژیک است که دارای «روز سبزیجات» است و هر هفته این روز جشن گرفته می‌شود.[۱۱۳]

مطالعه ای که روی ۲۴۳۶ فرد بلژیکی انجام شد نشان داد که «۲۱٫۸٪ از پاسخ دهندگان معتقد بودند که مصرف گوشت، ناسالم است و ۴۵٫۶٪ از پاسخ دهندگان معتقد بودند که باید گوشت کمتری بخورند.» دلایل اصلی علاقه افراد به رژیم غذایی گیاهی بیشتر به دلایل ذائقه و حفظ سلامتی بود. اکثریت گیاه‌خواران در این نظرسنجی معتقد بودند که صنعت گوشت برای کره زمین مضر است، در حالی که بیش از نیمی از غیر گیاه‌خواران در این بررسی با این گفته موافق نبودند.[۱۱۴]

فنلاند[ویرایش]

در مدارس برخی از شهرهای فنلاند، به دانش آموزان در انتخاب وعده غذایی بین یک غذای گیاهی و غیر گیاهی حق انتخاب داده می‌شود، که این امر برای کلاس‌های اول تا دوازدهم ارائه می‌شود. در مدارس متوسطه و دانشگاه‌ها، ۱۰ تا ۴۰ درصد دانش آموزان در سال ۲۰۱۳ غذای گیاهی را ترجیح می‌دادند.[۱۱۵][۱۱۶] گیاه‌خواری در مدارس هنر دوره متوسطه رایج است، به طوری که در برخی از مدارس این کشور بیش از نیمی از دانش آموزان در سال ۲۰۱۳ گیاه‌خوار بودند.[۱۱۷]

فرانسه[ویرایش]

یک رستوران گیاهی در نانت، فرانسه

در فرانسه ناهار در مدارس دولتی باید «حداقل ۲۰ درصد از وعده‌های غذایی حاوی گوشت و ۲۰ درصد حاوی ماهی و بقیه حاوی تخم مرغ، پنیر یا آب گوشت باشد».[نیازمند منبع] با این حال، طبق قانونی به نام "loi Egalim" که در سال ۲۰۱۸ تصویب شد و در نوامبر ۲۰۱۹ اجرایی شد، همه مدارس فرانسه موظفند حداقل یک وعده غذای بدون گوشت در هفته سرو کنند. بر اساس تحقیقات اخیر Greenpeace، در سپتامبر ۲۰۲۰، ۷۳ درصد از مهد کودک‌ها و مدارس ابتدایی فرانسه حداقل یک وعده غذایی بدون گوشت در هفته ارائه می‌دهند.[۱۱۸][۱۱۹]

یک تحقیق توسط Appetite نشان داد که زنان فرانسوی بیشتر از مردان فرانسوی به گیاه‌خواری علاقه‌مند اند.[۱۲۰]

آلمان[ویرایش]

در سال ۱۸۸۹، اولین «کنگره بین‌المللی گیاه‌خواری» در شهر کلن آلمان تشکیل شد.[نیازمند منبع]

در سال ۲۰۱۶ آلمان بالاترین درصد گیاه‌خواران (۷٫۸ میلیون، ۱۰٪ از کل جمعیت) و وگان‌ها (۹۰۰۰۰۰، ۱٫۱٪ از کل جمعیت) را در غرب مدرن داشت. یک نظرسنجی توسط «فورسا» همچنین نشان داد که تقریباً ۴۲ میلیون نفر در آلمان به‌عنوان گیاه‌خوار انعطاف‌پذیر یا «نیمه گیاه‌خوار» شناخته می‌شوند بدین معنی که به‌طور موقت گیاه‌خوار اند یا مصرف کم گوشت دارند. دلیل رایج بودن گیاه‌خواری در آلمان یکسان نیست، اما به نظر می‌رسد این جنبش رشد زیادی را از طریق تبلیغات در رسانه‌ها و ارائه غذاهای غیر گوشتی بیشتر تجربه کرده‌است.[۱۲۱]

مجارستان[ویرایش]

تاریخ ثبت شده گیاه‌خواری در این کشور با راه اندازی انجمن گیاه‌خواران مجارستان (HVS) در سال ۱۸۸۳ آغاز شد. در طول این زمان، گیاه‌خواری رایج شد زیرا با ایده‌های عصر جدید سازگار بود. در سال ۱۹۱۱، اولین رستوران گیاهی مجارستان در Vámház Körút افتتاح شد. در دهه ۵۰ میلادی، HVS فعالیت خود را متوقف کرد و گیاه‌خواری در فرهنگ عامه کاهش یافت. گیاه‌خواری در مجارستان بعداً در سال ۱۹۸۹ با سقوط سوسیالیسم احیا شد.[۱۲۲]

ایسلند[ویرایش]

بر اساس گزارش Iceland Monitor در سال ۲۰۱۶، در ایسلند بیش از هر کشور دیگری در اروپا رستوران‌های گیاهی مطابق سرانه این کشور وجود دارد و این آمار توسط HappyCow ثبت شده‌است.[۱۲۳]

ایرلند[ویرایش]

در حالی که گوشت و محصولات لبنی به‌طور سنتی در رژیم غذایی ایرلندی برجسته بوده‌است، گیاه‌خواری و وگانیسم در دهه‌های اخیر رشد سریعی را در این کشور تجربه کرده‌است. در سال ۲۰۱۸، یک مطالعه توسط Bord Bia؛ یک آژانس دولتی که به دنبال حمایت و ترویج صنعت کشاورزی این کشور است، نشان داد که ۵٫۱٪ از جمعیت ایرلند در حال حاضر گیاه‌خوار و حداکثر ۳٫۵٪ وگان هستند.[۱۲۴] ۱۰ درصد دیگر نیز به عنوان نوعی انعطاف‌پذیر توصیف شدند، به این معنی که آنها هنوز مقداری گوشت و محصولات لبنی مصرف می‌کردند اما به دنبال به حداقل رساندن مقدار محصولات حیوانی در رژیم غذایی خود بودند. شرکت‌کنندگان طیفی از دلایل را برای انتخاب رژیم غذایی خود معرفی کردند، اما سلامت و تندرستی و نگرانی‌های محیط زیستی از رایج‌ترین عوامل ذکر شده بودند.[۱۲۴]

هلند[ویرایش]

در سال ۲۰۰۶ گزارش شد که فروش محصولات جایگزین گوشت رشد سالانه ای حدود ۲۵ درصد داشته‌است که آن را به یکی از بازارهایی با رشد سریع در هلند تبدیل کرده‌است.[۱۲۵] در سوپرمارکت‌ها و فروشگاه‌ها، گاهی لازم است که چاپ ریز روی محصولات را بخوانید تا مطمئن شوید که مواد منشأ حیوانی ندارند. با این حال، محصولات گیاهی به‌طور فزاینده ای با برچسب بین‌المللی "V-label" که توسط انجمن گیاه‌خواران هلندی Vegetarisch Keurmerk نظارت می‌شود، برچسب گذاری می‌شوند.[۱۲۶]

در یک مطالعه در مارس ۲۰۲۰ که توسط Nederlandse Vegetariërsbond (اتحادیه گیاه‌خواران هلند) منتشر شد، محاسباتی برای مستندسازی انواع مختلف گیاه‌خواران انجام شد. ۴ تا ۶ درصد از مردم هلند (حدود ۸۶۰۰۰۰ نفر) گزارش کردند که هرگز گوشت نخورده‌اند. از این آمار، ۲٪ خود را «گیاه‌خوار» می‌نامند و حدود ۱٪ خود را وگان توصیف می‌کنند. ۱ تا ۳ درصد باقیمانده تنها ماهی خوار بودند.[۱۲۷]

در ژوئیه ۲۰۲۰، Nederlandse Vereniging voor Veganisme تعداد وگان‌ها در هلند را ۱۵۰۰۰۰ نفر تخمین زد. این تقریباً ۰٫۹٪ از جمعیت هلند است.[۱۲۸]

لهستان[ویرایش]

پایتخت لهستان؛ ورشو، در فهرست برترین شهرهای وگان جهان در سال ۲۰۱۹ توسط HappyCow معرفی شده‌است.[۱۲۹]

پرتغال[ویرایش]

یک رستوران گیاهی در آلگاروه، پرتغال

در سال ۲۰۰۷، تعداد گیاه‌خواران در پرتغال ۳۰۰۰۰ تخمین زده می‌شد که برابر با کمتر از ۰٫۳ درصد جمعیت این کشور است. در سال ۲۰۱۴، این تعداد ۲۰۰۰۰۰ نفر تخمین زده شد.[۱۳۰] محصولات گیاهی و وگان مانند شیر سویا، ماست سویا و توفو به‌طور گسترده در مغازه‌های این کشور در دسترس هستند و در سراسر کشور به فروش می‌رسند. بر اساس گزارش HappyCow، لیسبون ششمین شهر جهان از نظر تعداد سرانه رستوران‌های گیاهی است که بیش از هر شهر اروپایی دیگری است.[۱۳۱]

رومانی[ویرایش]

پیروان کلیسای ارتدوکس رومانیایی در چندین دوره در تقویم کلیسایی تقریباً روزه می‌گیرند. در سنت ارتدکس رومانی، پیروان این کلیسا در این زمان‌ها رژیم غذایی بدون هیچ گونه فرآورده حیوانی خواهند داشت. در نتیجه، غذاهای گیاهی در فروشگاه‌ها و رستوران‌ها فراوان است. با این حال، ممکن است گیاه‌خواری یا وگانیسم در این کشور چندان شناخته شده نباشد.[۱۳۲]

روسیه[ویرایش]

گیاه‌خواری در روسیه برای اولین بار در سال ۱۹۰۱ با افتتاح اولین انجمن گیاه‌خواری در سن پترزبورگ شهرت یافت. پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۹۹۱، گیاه‌خواری تا حد زیادی در این کشور رشد کرد. گیاه‌خواران روسی عمدتاً کسانی بودند که ثروتمند و تحصیل کرده بودند.[۱۳۳]

اسپانیا[ویرایش]

تعداد رستوران‌ها و فروشگاه‌های مواد غذایی که به‌طور انحصاری یا تا حدی به گیاه‌خواران و وگان‌ها اختصاص یافته و غذاهای گیاهی ارائه می‌کنند، از سال ۲۰۱۱ در اسپانیا بیش از دو برابر شده‌است. انقلاب سبز ادعا می‌کند که در مجموع ۸۰۰ مورد رستوران گیاهی تا پایان سال ۲۰۱۶ در این کشور وجود داشته‌است.[۱۳۴]

انگلستان[ویرایش]

انجمن گیاه‌خواران در سال ۱۸۴۷ در بریتانیا تشکیل شد. در سال ۱۹۴۴، یک گروه از این انجمن جدا شد و انجمن وگان‌ها را تشکیل داد.[۱۳۵]

یک مطالعه در سال ۲۰۱۸ توسط comparethemarket.com نشان داد که تقریباً ۷٪ از مردم بریتانیا وگان بودند، در حالی که ۱۴٪ مردم خود را گیاه‌خوار معرفی کردند.[۱۳۶] با این حال، نتایج این مطالعه توسط مجمع وگان‌ها مورد سؤال قرار گرفت و اعلام شد که این نمونه آمار بر اساس بررسی تنها ۲۰۰۰ نفر بود.[۱۳۷] طبق نظرسنجی بزرگتر این انجمن، تعداد وگان‌ها از سال ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۸ چهار برابر شده‌است. در سال ۲۰۱۸ تقریباً ۶۰۰۰۰۰ نفر گیاه‌خوار در بریتانیا وجود داشت که معادل ۱٫۱۶٪ از کل جمعیت بریتانیا می‌شد. علاوه بر این، ۳۱ درصد افراد این کشور به دلایل بهداشتی یا اخلاقی گوشت کمتری می‌خورند و ۱۹ درصد محصولات لبنی کمتری مصرف می‌کنند.

نظرسنجی YouGov در سال ۲۰۲۱ نشان داد که ۸ درصد از پاسخ دهندگان از رژیم غذایی گیاهی پیروی می‌کنند و بیش از یک سوم افراد علاقه‌مند به وگان شدن هستند.[۵۸]

آمریکای شمالی[ویرایش]

کانادا[ویرایش]

در کانادا، گیاه‌خواری در حال افزایش است. یک نظرسنجی در سال ۲۰۱۸ توسط محقق دانشگاه دالهاوزی؛ سیلوین چارلبوا، نشان داد که ۹٫۴ درصد از بزرگسالان کانادایی خود را وگان یا گیاه‌خوار می‌دانند. این آمار شامل ۲٫۳ میلیون گیاه‌خوار (۷٫۱٪ از جمعیت کانادا) و بیشتر از ۸۵۰۰۰۰ نفر وگان (حدود ۲٫۳٪ از جمعیت کانادا) بود و در مقایسه با ۱۵ سال گذشته (۹۰۰۰۰۰ نفر) آمار رو به پیشرفتی را نشان می‌داد. از آنجایی که اکثر گیاه‌خواران کانادا زیر ۳۵ سال سن دارند، انتظار می‌رود آمار گیاه‌خواری در این کشور همچنان در حال افزایش باشد.[۱۳۸][۱۳۹]

ایالات متحده آمریکا[ویرایش]

در سال ۱۹۷۱، ۱ درصد از شهروندان ایالات متحده خود را گیاه‌خوار توصیف کردند. در سال ۲۰۰۹ هریس اینتراکتیو اعلام کرد که ۳٫۴ درصد گیاه‌خوار و ۰٫۸ درصد وگان هستند.[۱۴۰] فروش غذاهای گیاهی در ایالات متحده (محصولاتی همچون جایگزین‌های لبنیات مانند شیر سویا و جایگزین‌های گوشت مانند پروتئین بافت‌دار گیاهی) در بین سال‌های ۱۹۹۸ و ۲۰۰۳ دو برابر شد و در سال ۲۰۰۳ به ۱٫۶ میلیارد دلار رسید.[۱۴۱] در سال ۲۰۱۵، یک نظرسنجی ملی از افراد ۱۸ ساله و بالاتر نشان داد که هشت میلیون آمریکایی یا ۳٫۴٪ رژیم غذایی صرفاً گیاهی داشتند و یک میلیون یا ۰٫۴٪ کاملاً وگان هستند.[۱۴۲] یک نظرسنجی گالوپ در سال ۲۰۱۸ تخمین زد که ۵ درصد از بزرگسالان آمریکایی خود را گیاه‌خوار می‌دانند.[۱۴۳][۱۴۴] آمریکایی‌های مسن‌تر کمتر احتمال دارد که گیاه‌خوار باشند، تنها ۲ درصد از بزرگسالان ۵۵ ساله و بالاتر گفته‌اند که از رژیم گیاه‌خواری پیروی می‌کنند.[۱۴۳] نسل‌های جوان‌تر آمریکایی بیشتر احتمال دارد که گیاه‌خوار باشند، زیرا ۷ درصد از افراد ۳۵ تا ۵۴ ساله و ۸ درصد از افراد ۱۸ تا ۳۴ ساله از رژیم گیاه‌خواری پیروی می‌کنند.[۱۴۳]

بسیاری از کودکان آمریکایی که والدینشان از رژیم‌های گیاه‌خواری پیروی می‌کنند به دلایل مختلف از آنها پیروی می‌کنند.[۱۴۵] در اولین برآورد دولت[۱۴۵] از تعداد کودکانی که از خوردن گوشت اجتناب می‌کنند، مطابق نظرسنجی CDC که از افراد ۰ تا ۱۷ سال گرفته شد حدود ۲۰۰ نفر بوده‌است.[۱۴۶][۱۴۷]

طبق قوانین ایالات متحده، بسته‌بندی مواد غذایی توسط سازمان غذا و دارو تنظیم می‌شود و به‌طور کلی باید با لیستی از تمام مواد تشکیل دهنده آن‌ها همراه باشد و برچسب کامل زده شود.[۱۴۸][۱۴۹] با این حال، استثناهایی نیز وجود دارد.[۱۵۰]

اقیانوسیه[ویرایش]

استرالیا[ویرایش]

در استرالیا، برخی از تولیدکنندگانی که کارشان ارائه محصولات برای گیاه‌خواران است، بر روی غذاهای خود برچسب «مناسب برای گیاه‌خواران» می‌زنند. با این حال، برای غذاهایی که از این کشور برای صادرات به بریتانیا استفاده می‌شوند، این برچسب می‌تواند واقعی نباشد چرا که طعم دهنده‌هایی که در لیست مواد تشکیل دهنده آنهاست نیاز به شفاف سازی دارند که واقعاً از مواد گیاهی به دست می‌آیند یا خیر. به این ترتیب، «طعم دهنده‌ها» در این مواد ممکن است از منابع گیاهی یا حیوانی حاصل شود که در این برچسب‌ها مشخص نشده‌است.

سازمان‌های حقوق جانوران مانند Animal Liberation رژیم‌های غذایی وگان و گیاه‌خواری را در این کشور ترویج می‌کنند، همچنین «هفته گیاه‌خواری» هر سال از ۱ تا ۷ اکتبر در استرالیا برگزار می‌شود.[۱۵۱] شرکت‌های مواد غذایی با تولید جایگزین‌های گوشت برای غذاهای محبوب مانند سوسیس و اسپاگتی بولونیزی، از تعداد روزافزون گیاه‌خواران برای پیشرفت صنایع خود استفاده می‌کنند.[۱۵۲]

یک نظرسنجی Newspoll در سال ۲۰۰۰ (به سفارش Sanitarium) نشان می‌دهد که ۴۴٪ استرالیایی‌ها گزارش داده‌اند که حداقل یک وعده غذای بدون گوشت در هفته را ترجیح می‌دهند، همچنین ۱۸٪ گفته‌اند که غذاهای گیاهی را به‌جای وعده غذاهای خود ترجیح می‌دهند.

نیوزلند[ویرایش]

مانند استرالیا، در نیوزیلند اصطلاح «گیاه‌خوار» به افرادی گفته می‌شود که گوشت جانورانی مانند خوک، مرغ و ماهی را مصرف نمی‌کنند اما ممکن است محصولات حیوانی دیگری مانند شیر و تخم مرغ مصرف کنند. در مقابل، اصطلاح «وگان» برای توصیف کسانی استفاده می‌شود که هیچ گونه فرآورده ای که از جانوران مشتق می‌شود را نمی‌خورند و مصرف نمی‌کنند.[۱۵۳] در سال ۲۰۰۲، گیاه‌خواران نیوزلند آماری حدود ۱ تا ۲ درصد از جمعیت ۴٫۵ میلیون نفری این کشور را تشکیل می‌دادند.[۱۵۴] تا سال ۲۰۱۱، تحقیقات «روی مورگان» ادعا کرد که تعداد نیوزلندی‌هایی که رژیم گیاه‌خواری دارند (وگان و گیاه‌خوار باهم)، ۸٫۱ درصد بوده که در سال ۲۰۱۵ به ۱۰٫۳ درصد افزایش یافته‌است (مردان با داشتن بیش از ۶۰ درصد رشد بیشترین رشد را در این آمار داشته‌اند، افزایش درصدی از ۵٫۷ درصد به ۹٫۳ درصد).[۱۵۵]

در این کشور همچون استرالیا ابهامات زیادی در مورد مواد تشکیل دهنده «طعم دهنده‌ها» وجود دارد.[۱۵۶]

آمریکای لاتین[ویرایش]

بر اساس یکی از نظرسنجی‌های نیلسن در مورد ترجیحات غذایی در سال ۲۰۱۶، گیاه‌خواران ۸ درصد و وگان‌ها ۴ درصد از جمعیت را در سرتاسر آمریکای لاتین تشکیل می‌دهند که بیشترین تعداد هر دو در مکزیک است.[۱۵۷]

برزیل[ویرایش]

در سال ۲۰۰۴، مارلی وینکلر، رئیس انجمن گیاه‌خواران برزیل، ادعا کرد که ۵ درصد از جمعیت این کشور گیاه‌خوار هستند.[۱۵۸] بر اساس یک نظرسنجی که در سال ۲۰۱۲ توسط مؤسسه آمار و افکار عمومی برزیل انجام شد، ۸ درصد از جمعیت، یا ۱۵٫۲ میلیون نفر، خود را گیاه‌خوار معرفی کردند.[۱۵۹] شهر سائوپائولو بیشترین تعداد گیاه‌خواران را داشت در حالی که فورتالزا با ۱۴ درصد از کل جمعیت بیشترین آمار وگان‌ها را نسبت به کل درصد جمعیت را داشت.[۱۶۰] یک نظرسنجی جدید که توسط مؤسسه آمار و افکار عمومی برزیل در سال ۲۰۱۸ انجام شد، نشان داد که نسبت جمعیتی که به عنوان گیاه‌خوار شناخته می‌شوند به ۱۴ درصد (۷۵ درصد افزایش نسبت به سال ۲۰۱۲) افزایش یافته‌است که نشان دهنده ۲۹ میلیون نفر گیاه‌خوار در برزیل است.[۱۶۱] بر اساس گزارش نیویورک تایمز،[۱۶۲] تعداد گیاه‌خواران در برزیل، بزرگ‌ترین صادرکننده گوشت در جهان، تنها در شش سال تقریباً دو برابر شده‌است.

آرژانتین[ویرایش]

در آرژانتین تخمین زده می‌شود که حدود ۱ تا ۲ درصد از کل جمعیت گیاه‌خوار هستند.[۱۶۳]

جستارهای وابسته[ویرایش]

یادداشت‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. ↑ "A Brief History of Veganism". Time (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-29.
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ "Guidance on vegetarian and vegan labelling". UK Government Food Standards Agency. Archived from the original on 12 April 2012. Retrieved 29 December 2008.
  3. ↑ Starostinetskaya, Anna. "Google Searches for "Vegan Food Near Me" Spike by More than 5,000 Percent in 2021". VegNews.com (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-29.
  4. ↑ ""Vegan Food Near Me": Breakthrough Google Search Spikes 5,000 Percent in 2021". Green Queen (به انگلیسی). 2022-01-06. Retrieved 2022-01-29.
  5. ↑ "¿Cuántos Veganos y vegetarianos hay en Argentina?". elmilenio.info (به اسپانیایی). 5 November 2020. Retrieved 11 December 2020.
  6. ↑ "Surge in Aussies eating vegetarian continues". animalsaustralia.org. October 2020. Retrieved 2 May 2021.
  7. ↑ "Vegan FAQ". veganaustralia.org. Retrieved 22 September 2022.
  8. ↑ ۸٫۰ ۸٫۱ "Statistiken zu Vegetarismus und Veganismus in Österreich". Statista (به آلمانی). 17 June 2022. Retrieved 22 September 2022.
  9. ↑ "Bijna helft van de Belgen eet minder vlees dan een jaar geleden". DeMorgen.be (به هلندی). 13 February 2018. Retrieved 22 March 2019.
  10. ↑ "Share of vegans and vegetarians in Belgium in 2018, by region". statista.com. February 2018. Retrieved 3 April 2021.
  11. ↑ "IBOPE 2018: Pesquisa do IBOPE aponta crescimento histórico no número de vegetarianos no Brasil". IBOPE/Sociedade Brasileira Vegetariana. May 2018. Retrieved 1 May 2018.
  12. ↑ ۱۲٫۰ ۱۲٫۱ Cudmore, Dale (24 July 2021). "How Many Vegans Are There in Canada? [2020 Survey]". Retrieved 26 December 2021.
  13. ↑ "Un 6% de la población chilena es vegetariana". eldesconcierto.cl (به اسپانیایی). 2 May 2018. Retrieved 2 May 2019.
  14. ↑ "Chinese vegetarian: China's vegetarian population touches 50 million: Report - Times of India". The Times of India.
  15. ↑ ۱۵٫۰ ۱۵٫۱ "EL 14% De los Colombianos es flexitariano, vegano o vegetariano". lavozdeyopal (به اسپانیایی). 29 May 2019. Retrieved 18 July 2022.
  16. ↑ ۱۶٫۰ ۱۶٫۱ "Bezmasou stravu preferuje desetina mladých". Ipsos (به چکی). 19 April 2019. Retrieved 1 February 2021.
  17. ↑ ۱۷٫۰۰ ۱۷٫۰۱ ۱۷٫۰۲ ۱۷٫۰۳ ۱۷٫۰۴ ۱۷٫۰۵ ۱۷٫۰۶ ۱۷٫۰۷ ۱۷٫۰۸ ۱۷٫۰۹ ۱۷٫۱۰ ۱۷٫۱۱ Motrøen, Mads (2020). "The Orkla Sustainable Life Barometer" (PDF). Orkla. p. 41. Archived from the original (PDF) on 9 July 2022. Retrieved 26 August 2023.
  18. ↑ ۱۸٫۰ ۱۸٫۱ "The Orkla Sustainable Life Barometer (Finnish Edition)" (PDF). orkla.fi. 2021. p. 38. Archived from the original (PDF) on 3 July 2022. Retrieved 31 May 2022.
  19. ↑ ۱۹٫۰ ۱۹٫۱ "Combien de végétariens en Europe ?" (PDF). France AgriMer. 2019. p. 12. Les réponses ont été collectées du 30 juillet au 10 août 2018
  20. ↑ "Combien de végétariens en Europe ?" (PDF). France AgriMer. p. 4. Cette étude se focalise sur 4 courants principaux, définis de manière suivante (y compris dans le questionnaire administré dans l’enquête quantitative online): - végétarien - abstention de la viande, du poisson, mais consommation des œufs, du fromage, du lait ;
  21. ↑ ۲۱٫۰ ۲۱٫۱ "Anzahl der Veganer und Vegetarier in Deutschlandforsa-Umfrage zum "BMEL-Ernährungsreport 2021, Deutschland, wie es isst"". BMEL (به آلمانی). p. 24. Retrieved 18 July 2021.
  22. ↑ ۲۲٫۰ ۲۲٫۱ "ΙΕΛΚΑ: Οι πέντε διατροφικές τάσεις του καταναλωτή του μέλλοντος". imerisia.gr (به یونانی). 3 January 2022. Retrieved 3 January 2022.
  23. ↑ ۲۳٫۰ ۲۳٫۱ "Csabai: The current state of vegetarianism in Hungary, its possible effects on the agricultural structure and the food system" (PDF). biozoojournals.ro/swjhbe/ (به انگلیسی). 5 July 2022. Retrieved 28 July 2022.
  24. ↑ ۲۴٫۰ ۲۴٫۱ ۲۴٫۲ ۲۴٫۳ ۲۴٫۴ ۲۴٫۵ "Views of religion and food in India". Pew Research Center's Religion & Public Life Project. 2021-06-29. Retrieved 2021-11-19.
  25. ↑ Natrajan, Balmurli; Jacob, Suraj (2018). "'Provincialising' Vegetarianism Putting Indian Food Habits in Their Place". Economic and Political Weekly. Sameeksha Trust. 53 (9): 54–64.
  26. ↑ "Share of vegetarians worldwide by select country 2021". Statista (به انگلیسی). Retrieved 2022-06-17.
  27. ↑ "Share of vegans worldwide by select country 2021". Statista (به انگلیسی). Retrieved 2022-08-08.
  28. ↑ cycles, This text provides general information Statista assumes no liability for the information given being complete or correct Due to varying update; Text, Statistics Can Display More up-to-Date Data Than Referenced in the. "Topic: Veganism and vegetarianism worldwide". Statista (به انگلیسی). Retrieved 2022-08-08.
  29. ↑ ۲۹٫۰ ۲۹٫۱ "The Irish food board wants to know how to 'win back' vegetarians and vegans".
  30. ↑ "Bord Bia report dietary lifestyles" (PDF). bordbia.ie. Retrieved 2020-04-10.
  31. ↑ "Bord Bia report dietary lifestyles" (PDF). bordbia.ie. Retrieved 2020-04-10.
  32. ↑ ۳۲٫۰ ۳۲٫۱ "In the land of milk and honey, Israelis turn vegan". Reuters.com. 21 July 2015. Retrieved 23 January 2018.
  33. ↑ טלשיר, רחל (17 September 2014). הארץ (به عبری) https://www.haaretz.co.il/food/eatornot/.premium-1.2436863. Retrieved 23 July 2017. {{cite news}}: Missing or empty |title= (help)
  34. ↑ ۳۴٫۰ ۳۴٫۱ "Eurispes 2020, aumentano i vegani: mai un dato così alto". vegolosi.it (به ایتالیایی). 30 January 2020. Retrieved 11 December 2020.
  35. ↑ "3 of the Best Countries for Vegetarians". thedailymeal.com. 21 October 2015. Retrieved 24 April 2019.
  36. ↑ "Vegetarians in Japan". f-navigation.net. 10 October 2019. Retrieved 29 January 2021.
  37. ↑ "日本と世界のヴィーガン率・ベジタリアン率" (به ژاپنی). 9 February 2016. Archived from the original on 19 April 2021. Retrieved 29 January 2021.
  38. ↑ ۳۸٫۰ ۳۸٫۱ "8 de cada 10 mexicanos afirma seguir algún tipo de dieta restrictiva". NielsenIQ (به اسپانیایی). Retrieved 2021-07-18.
  39. ↑ "Hoeveel vegetariërs zijn er?". vegetariers.nl (به هلندی). Retrieved 13 December 2020.
  40. ↑ "Hoeveel veganisten zijn er?". veganisme.org (به هلندی). Retrieved 13 December 2020.
  41. ↑ "The rise of vegetarians: 1 in 10 New Zealanders mostly, or completely, meat-free". stuff.co.nz. 12 February 2019. Retrieved 2 May 2021.
  42. ↑ "Vegan communities growing, along with research on health benefits". The Manilla Times. 8 July 2014. Retrieved 24 April 2019.
  43. ↑ Sosin; Motylińska; Otrębski (2019). "Podsumowanie badań opinii publicznej odnośnie postaw konsumenckich Polaków wobec produktów i dań roślinnych" (PDF). RoślinnieJemy. p. 9. Dane zebrane wśród ankietowanych odzwierciedlają tendencje widoczne w badaniu Mintel z czwartego kwartału 2017 roku (...) że całą Polskę zamieszkuje obecnie ok. 2,5 mln wegetarian i wegan. (...) 8,4% dorosłych Polaków i Polek, w ciągu miesiąca poprzedzającego badanie, było na diecie wegetariańskiej (6,6%) lub wegańskiej (1,8%), a kolejne 3,8% ograniczyło spożycie produktów mięsnych do ryb.
  44. ↑ "Mintel: Diety roślinne jednym z wiodących światowych trendów 2017 roku". PortalSpozywczy.pl. Retrieved 7 July 2018.; based on "Power to the Plants: the rise of plant-based eating". mintel.com. Retrieved 7 March 2020.
  45. ↑ "120 000 vegetarianos – Número quadruplica em 10 anos". Centrovegetariano.org. Retrieved 23 January 2018.
  46. ↑ "Number of vegetarians in Portugal rises by 400 percent in 10 years". Theportugalnews.com. Retrieved 9 June 2018.
  47. ↑ "1% of people in Russia are vegetarians". 29 August 2018.
  48. ↑ "The future is flexitarian". YouGov. 2020. Retrieved 22 December 2021.
  49. ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام :4 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  50. ↑ "[Weekender] Korea turns corner on going meat-free". The Korea Herald. 16 June 2017. Retrieved 24 April 2019.
  51. ↑ ۵۱٫۰ ۵۱٫۱ "El número de veganos, vegetarianos y flexitarianos crece 65 % en 4 años en España". efeagro.com (به اسپانیایی). 29 September 2021. Retrieved 26 December 2021.
  52. ↑ ۵۲٫۰ ۵۲٫۱ "Veggie survey 2020". Swissveg.ch. Retrieved 21 June 2021.
  53. ↑ ۵۳٫۰ ۵۳٫۱ "From radical to trendy for Mainers living without meat". Pressherlad.com. 14 January 2015. Retrieved 23 January 2018.
  54. ↑ ۵۴٫۰ ۵۴٫۱ "The New Vegan Movement in Taiwan". Ketagalanmedia.com. 20 June 2016. Retrieved 23 January 2018.
  55. ↑ "Countries with the Highest Rates of Vegetarianism". Worldatlas.com. Retrieved 23 January 2018.
  56. ↑ "Meatless Dining – for Religion or Lifestyle". 8 January 2019.
  57. ↑ "Vegetarian? Try out these places in Kyiv". Kyiv Post. 8 March 2018. Retrieved 24 April 2019.
  58. ↑ ۵۸٫۰ ۵۸٫۱ ۵۸٫۲ "Dietary choices of Brits (e.g. vegeterian, flexitarian, meat-eater etc)?". YouGov (به انگلیسی). 2021-12-30. Retrieved 2022-07-04.
  59. ↑ ۵۹٫۰ ۵۹٫۱ "Snapshot: Few Americans Vegetarian or Vegan". Gallup.com. Retrieved 4 August 2018.
  60. ↑ "ĂN CHAY – XU HƯỚNG MỚI CỦA LỐI SỐNG HIỆN ĐẠI (PHẦN 1)". nhipcauthegioi.hu (به ویتنامی). 26 January 2011. Retrieved 2 May 2019.
  61. ↑ ۶۱٫۰ ۶۱٫۱ "What's in our food and on our mind" (PDF). Nielsen. p. 8. Archived from the original (PDF) on 30 August 2021. Retrieved 2021-07-18.
  62. ↑ "The vegetable will set you free – embracing vegetarianism and flexitarianism in Africa". Mail & Guardian Africa. Archived from the original on 3 July 2015. Retrieved 22 October 2015.
  63. ↑ "The best countries to be vegetarian". The Guardian. 23 September 2013. Retrieved 22 October 2015.
  64. ↑ "Vegan Restaurants in Mauritius". Restaurants.MU. Retrieved 21 November 2020.
  65. ↑ "The Vegetarian Table: North Africa". Global Gourmet. Archived from the original on 7 September 2015. Retrieved 22 October 2015.
  66. ↑ "A Band of Vegetarian Missionaries". International Vegetarian Union. The Vegetarian (London). Retrieved 22 October 2015.
  67. ↑ ۶۷٫۰ ۶۷٫۱ Magistad, Mary Kay. Public Radio International, 27 June 2013, "Vegan lunch: Going meatless in Beijing". Accessed 26 January 2014.
  68. ↑ ۶۸٫۰ ۶۸٫۱ ۶۸٫۲ ۶۸٫۳ 尚之, 柳原 (2021). "日本料理における精進料理について". 日本調理科学会誌. 54 (1): 66–69. doi:10.11402/cookeryscience.54.66.
  69. ↑ Gibson, Jenna. "More and More South Koreans Are Going Vegetarian". thediplomat.com (به انگلیسی). Retrieved 2022-12-04.
  70. ↑ Blogger: Aanmelden om te lezen. Taiwantalking.blogspot.com. Retrieved on 6 January 2011.
  71. ↑ Taiwan to enact world's strictest law on veggie food labeling|Earth Times News بایگانی‌شده در ۳۰ سپتامبر ۲۰۲۰ توسط Wayback Machine. Earthtimes.org (8 June 2009). Retrieved on 6 January 2011.
  72. ↑ Taiwan’s Vegetarian Population Exceeds 3 Million, and Taipei is Vegetarian-Friendly City|Merxwire. merxwire.com. Retrieved on 3 January 2021.
  73. ↑ 台灣周一無肉日 救己救地球 – 日常保健 – 中時健康網 – 健康萬花筒 بایگانی‌شده در ۱۰ مه ۲۰۱۳ توسط Wayback Machine. Health.chinatimes.com. Retrieved on 6 January 2011.
  74. ↑ 台湾教育部提倡学校每周一素！. Chinavegan.com. Retrieved on 6 January 2011.
  75. ↑ Faxian (1886). "On To Mathura Or Muttra. Condition And Customs Of Central India; Of The Monks, Viharas, And Monasteries.". A Record of Buddhistic Kingdoms. Translated by Legge, James.
  76. ↑ Bodhipaksa (2016). Vegetarianism. Windhorse. ISBN 978-1-909314-74-0.
  77. ↑ "Meat Consumption Per Person". Scribd.com. Retrieved 23 January 2018.
  78. ↑ "Bloodless coup as Indian vegetarians flex muscle". The Age. 14 July 2007. Retrieved 23 January 2018.
  79. ↑ "Eggetarian".
  80. ↑ "eggetarian".
  81. ↑ Sula, Mike (2019-01-12). "Egg-O-Holic puts together Gujarat's vast eggetarian street food". Chicago Reader (به انگلیسی). Retrieved 2022-11-21.
  82. ↑ "Indulge in some Ande ka Funda at The Nest?". www.telegraphindia.com. Retrieved 2022-11-21.
  83. ↑ "MINISTRY OF HEALTH AND FAMILY WELFARE (DEPARTMENT OF HEALTH) NOTIFICATION New Delhi, 4 April 2001" (PDF). Commerce.nic.in. Archived from the original (PDF) on 28 September 2007. Retrieved 23 January 2018.
  84. ↑ "FSSAI's Labeling Updates: What's New, What's Changed and What's Next [2022 Edition] | Artwork Flow". www.artworkflowhq.com (به انگلیسی). Retrieved 2022-06-17.
  85. ↑ ۸۵٫۰ ۸۵٫۱ "The myth of the Indian vegetarian nation". BBC News. 3 April 2018.
  86. ↑ "From meat and fish to vegetables: These 9 charts show how India eats". Hindustan Times (به انگلیسی). 2018-02-19. Retrieved 2020-11-12.
  87. ↑ Natrajan, Balmurli; Jacob, Suraj (2018). "'Provincialising' Vegetarianism Putting Indian Food Habits in Their Place". Economic and Political Weekly. Sameeksha Trust. 53 (9): 54–64.
  88. ↑ "Indians love meat of all kinds: That's what an RGI survey says". The Indian Express. Retrieved 23 July 2018.
  89. ↑ "SAMPLE REGISTRATION SYSTEM BASELINE SURVEY 2014" (PDF). Censusindia.gov.in. Retrieved 23 January 2018.
  90. ↑ "Sample Registration System Baseline Survey Report 2004" (PDF). Censusindia.gov.in. Retrieved 23 January 2018.
  91. ↑ Srinivas, Arjun (9 October 2018). "No, vegetarianism is not growing in India". Mint. Retrieved 14 June 2021.
  92. ↑ Tani Khara, The myth of a vegetarian India, The Conversation, 11.09.18, recovered 16.10.20
  93. ↑ "More men eating non-veg than before: Health survey data". Indian Express.
  94. ↑ "Vegetarianism among Young Adults in the Klang Valley" (PDF). Teamjournalist.files.wordpress.com. Retrieved 23 January 2018.
  95. ↑ "More choices for vegetarians". 5 April 2015. Retrieved 17 July 2015.
  96. ↑ "צמחונות להמונים (Hebrew)". Mako. Retrieved 7 December 2013.
  97. ↑ ۹۷٫۰ ۹۷٫۱ "In the land of milk and honey, Israelis turn vegan". Reuters. 21 July 2015. Retrieved 19 October 2015.
  98. ↑ Augustin, Kersten. "Warum in Israel die meisten Veganer der ganzen Welt leben". Faz.net. FAZ. Retrieved 19 October 2015.
  99. ↑ «۵۵ درصد ایرانیان، تعریف گیاه‌خواری را نمی‌دانند». IRNA. ۱۸ خرداد ۱۳۹۸.
  100. ↑ «سخنان جنجالی مریم امیرجلالی دربارهٔ گیاه‌خواری»[۱][۲]
  101. ↑ «گیاهخواری در ایران بسیار خطرناک است». خبرآنلاین. ۲۰ آبان ۱۳۹۲. دریافت‌شده در ۱۹ مرداد ۱۴۰۲.
  102. ↑ «رستوران‌های گیاهی تهران، نزدیک‌تر از آنچه تصور می‌کنید». سفرزون‌مگ. دریافت‌شده در ۱۸ ژانویه ۲۰۲۳.
  103. ↑ ۱۰۳٫۰ ۱۰۳٫۱ «آمار گیاهخواری در ایران». نگین طبخ خاورمیانه. دریافت‌شده در ۱۸ ژانویه ۲۰۲۳.
  104. ↑ BAHADOR (۲ مهر ۱۴۰۰). «معرفی کافه و رستوران‌های گیاهی و وگان ایران». vigiha. دریافت‌شده در ۱۹ مرداد ۱۴۰۲.
  105. ↑ "A GUIDE FOR VEGETARIANS TRAVELING TO IRAN". surfiran (به انگلیسی).
  106. ↑ «سلام بر گیاه‌خواری؛ چند درصد مردم ایران گرسنه هستند؟». farazdaily. ۳ شهریور ۱۴۰۰. دریافت‌شده در ۱۹ مرداد ۱۴۰۲.
  107. ↑ «تاریخچهٔ گیاه‌خواری در ادبیات ایران». مهروگان. دریافت‌شده در ۱۸ ژانویه ۲۰۲۳.
  108. ↑ «تاریخچهٔ جریان گیاه‌خواری». انجمن گیاه‌خواران ایران. دریافت‌شده در ۱۸ ژانویه ۲۰۲۳.
  109. ↑ ۱۰۹٫۰ ۱۰۹٫۱ «نگاهی بر تاریخچه گیاه‌خواری در ایران». پرسیس. دریافت‌شده در ۱۸ ژانویه ۲۰۲۳.
  110. ↑ «انجمن ملی خامگیاهخواری و گیاهخواری ایران». دریافت‌شده در ۴ شهریور ۱۴۰۲.
  111. ↑ «آشنایی با انجمن گیاهخواران ایران». ایرنا. ۱۳ مهر ۱۳۸۳. دریافت‌شده در ۴ شهریور ۱۴۰۲.
  112. ↑ «جشن خام خواری». tehcfu. دریافت‌شده در ۱۸ ژانویه ۲۰۲۳.
  113. ↑ "Belgian city plans 'veggie' days", Chris Mason, BBC, 12 May 2009
  114. ↑ Mullee, Amy; Vermeire, Leen; Vanaelst, Barbara; Mullie, Patrick; Deriemaeker, Peter; Leenaert, Tobias; De Henauw, Stefaan; Dunne, Aoibheann; Gunter, Marc J. (July 2017). "Vegetarianism and meat consumption: A comparison of attitudes and beliefs between vegetarian, semi-vegetarian, and omnivorous subjects in Belgium". Appetite. 114: 299–305. doi:10.1016/j.appet.2017.03.052. PMID 28392424.
  115. ↑ Vornanen, Ismo (2 March 2013). "Kolmannes opiskelijoista on kasvissyöjiä" (PDF). Kuopion kaupunkilehti. Archived from the original (PDF) on 23 June 2015. Retrieved 9 April 2016.
  116. ↑ Gråsten, Hanna. "Kasvissyönti ei ole enää vain tyttöjen juttu". Savonsanomat.fi (به فنلاندی). Archived from the original on 24 September 2015. Retrieved 9 April 2016.
  117. ↑ "Kasvissyönti yleistyy – joissain lukioissa jo yli puolet opiskelijoista kasvissyöjiä". Mtv.fi. 16 August 2013. Archived from the original on 27 June 2015. Retrieved 9 April 2016.
  118. ↑ 73% Of French Elementary Schools Offer Meat-Free Meals At Least Once A Week, Plantbasednews, September 23, 2020
  119. ↑ Menus végétariens : du mieux à la cantine ?, Greenpeace.fr
  120. ↑ Ruby, Matthew B.; Alvarenga, Marle S.; Rozin, Paul; Kirby, Teri A.; Richer, Eve; Rutsztein, Guillermina (January 2016). "Attitudes toward beef and vegetarians in Argentina, Brazil, France, and the USA". Appetite. 96: 546–554. doi:10.1016/j.appet.2015.10.018. PMID 26494521.
  121. ↑ O'Riordan, Tim; Stoll-Kleemann, Susanne (3 September 2015). "The Challenges of Changing Dietary Behavior Toward More Sustainable Consumption". Environment: Science and Policy for Sustainable Development. 57 (5): 4–13. doi:10.1080/. {{cite journal}}: Check |doi= value (help)
  122. ↑ Holzer, David (27 January 2017). "Vegetarian Hungary". Budapest Business Journal. 25 (2): 29.
  123. ↑ "Is Iceland the most veggie-friendly country in Europe?".
  124. ↑ ۱۲۴٫۰ ۱۲۴٫۱ Bord Bia Insight Centre (November 2018). "Dietary Lifestyles Report" (PDF). Bord Bia.
  125. ↑ "Antonie kamerling en marly van der velden meest sexy vegetariërs" (به هلندی). Wakker Dier. 20 March 2006. Retrieved 23 April 2008.[پیوند مرده]
  126. ↑ "Vegetariers.nl Keurmerk". www.vegetariers.nl. Archived from the original on 21 February 2009.
  127. ↑ Factsheet 1: Consumptiecijfers en aantallen vegetariërs (in Dutch), De Nederlandse Vegetariërsbond
  128. ↑ Hoeveel veganisten zijn er (in Dutch), Nederlandse Vereniging voor Veganisme
  129. ↑ "Top Vegan Cities In The World 2019". Happycow.net. Retrieved 23 January 2018.
  130. ↑ "Projeto de lei n. º 111/XIII/1ª Inclusão de opção vegetariana em todas as cantinas públicas" (PDF). App.parlamento.pt. Retrieved 23 January 2018.
  131. ↑ "Most Vegan Friendly Cities in the World in 2022". 17 December 2021.
  132. ↑ "What Vegan Travelers Need to Know about Dining in Romania". Huffington Post. 14 February 2017. Retrieved 30 July 2018.
  133. ↑ Srivastava, Jake (Summer 2006). "Russian Vegetarianism?". Hinduism Today. 28 (3): 62–63.
  134. ↑ Vegetarian 'revolution': Fast-growing trend sees fewer meat-eaters than ever
  135. ↑ Leneman, Leah (1999). "No Animal Food: The Road to Veganism in Britain, 1909-1944". Society and Animals. 7 (3): 219–228. doi:10.1163/156853099X00095.
  136. ↑ "TheVOU… How many vegans are in the world?". www.thevou.com. Retrieved 2 September 2019.
  137. ↑ "Other estimates on the number of vegans in the UK in 2018". The Vegan Society. Archived from the original on 30 June 2020. Retrieved 8 December 2018.
  138. ↑ Thomson, Aly (3 September 2022). "Most vegans, vegetarians in Canada are under 35: survey - The Globe and Mail". The Globe and Mail.
  139. ↑ "More than 3 million Canadians vegetarian or vegan: study". CTV News. 25 July 2018. Retrieved 3 September 2022.
  140. ↑ "The War on Meat - How Low-Meat and No-Meat Diets are Impacting Consumer Markets". Euromonitor. 16 August 2011. Retrieved 25 August 2021.
  141. ↑ Tatge, Mark, "Vegetarian foods plant stronger sales: No signs of slowing down for growing industry", NBC News, 17 September 2004
  142. ↑ "The Vegetarian Resource Group Asks in a 2016 National Poll Conducted by Harris Poll". The Vegetarian Resource Group. The Vegetarian Resource Group. Retrieved 20 December 2017.
  143. ↑ ۱۴۳٫۰ ۱۴۳٫۱ ۱۴۳٫۲ "What Percentage of Americans Are Vegetarian?". Gallup.com (به انگلیسی). 2019-09-27. Retrieved 2021-02-14.
  144. ↑ "Nutrition and Food". Gallup.com (به انگلیسی). 2007-08-09. Retrieved 2021-02-14.
  145. ↑ ۱۴۵٫۰ ۱۴۵٫۱ Mangels, Reed (2009). "Nutrition Hotline" (PDF). Vegetarian Journal. Vegetarian Resource Group. 28 (3): 2, 24.
  146. ↑ Erbe, Bonnie (14 January 2009). "More Children Refuse To Eat Meat Than You'd Think, And For The Right Reasons". CBS News.
  147. ↑ "Pass the tofu: 1 in 200 kids is vegetarian". NBC News. The Associated Press. 12 January 2009.
  148. ↑ International Food Information Council (IFIC) and U.S. Food and Drug Administration (April 2010) [November 2004]. "Food Ingredients and Colors". Food and Drug Administration. Retrieved 28 April 2009.
  149. ↑ U.S. Food and Drug Administration. "Food Labeling Guide". Food and Drug Administration. Retrieved 26 March 2010.
  150. ↑ "Food Labeling Guide". U.S. Food and Drug Administration. Retrieved 26 March 2010.
  151. ↑ http://www.vegetarianweek.com.au/ بایگانی‌شده در ۲۳ ژوئن ۲۰۰۸ توسط Wayback Machine
  152. ↑ "vegiedelights.com.au – 100% Meat Free, 100% Vegan Friendly. Great tasting, fresh, healthy and convenient plant-based foods". vegiedelights.com.au.
  153. ↑ The New Zealand Vegetarian Society (NZVS)"What Is a Vegetarian" Retrieved 25 January 2018.
  154. ↑ "Living a Good Life: To be a vegetarian in New Zealand" P. Bidwell, New Zealand Vegetarian Society.
  155. ↑ "Vegetarianism on the rise in New Zealand". Roy Morgan Research. Roy Morgan Research. Archived from the original on 24 September 2020. Retrieved 28 July 2016.
  156. ↑ Australia-New Zealand Co-operation. "Food safety: food regulations". Retrieved 7 October 2012.
  157. ↑ "Infografía: ingredientes y tendencias de comida fuera de casa en Latam". Nielsen Corporation. 2016-09-27. Archived from the original on 2017-06-07.
  158. ↑ "IVU Online News". International Vegetarian Union. November 2004. Retrieved 28 June 2011.
  159. ↑ IBOPE (May 2018). "IBOPE 2018: 14% da população se declara vegetariana". IBOPE. Archived from the original on 14 August 2020. Retrieved 26 August 2023.
  160. ↑ "Dia Mundial do Vegetarianismo: 8% da população brasileira afirma ser adepta do estilo" (به پرتغالی). Ibope. 1 October 2012. Archived from the original on 24 December 2013. Retrieved 3 October 2012. {{cite web}}: Unknown parameter |trans_title= ignored (|trans-title= suggested) (help)
  161. ↑ "14% da população se declara vegetariana". ibopeinteligencia.com. Archived from the original on 14 August 2020. Retrieved 23 May 2018.
  162. ↑ Londoño, Ernesto (26 December 2020). "Brazil is Famous for Its Meat. But Vegetarianism is Soaring". The New York Times.
  163. ↑ Ruby, Matthew B.; Alvarenga, Marle S.; Rozin, Paul; Kirby, Teri A.; Richer, Eve; Rutsztein, Guillermina (2016-01-01). "Attitudes toward beef and vegetarians in Argentina, Brazil, France, and the USA". Appetite (به انگلیسی). 96: 546–554. doi:10.1016/j.appet.2015.10.018. ISSN 0195-6663. PMID 26494521.

پیوند به بیرون[ویرایش]

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=گیاه‌خواری_بر_پایه_کشور&oldid=38522091»