پادشاهی هوشنگ - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

داستان منظوم
پادشاهی هوشنگ
زبانفارسی
قالبمثنوی
از کتابشاهنامه
پدیدآورندهفردوسی
سال آفرینشسدهٔ چهارم و پنجم هجری قمری
گونه (ژانر)حماسه
موضوعپیدایش آتش، آغاز برپایی آیین‌ها، ساخت ابزار، آغاز کشاورزی و دامداری
سبکخراسانی
شمار ابیات۲۴ برپایهٔ ویرایش خالقی مطلق
وزنمتقارب مثمن محذوف: فعولن فعولن فعولن فعول
شخصیت‌هاهوشنگ، گیومرت، اهریمن، طهمورت
فضاایران پیشدادی

پادشاهی هوشنگ دومین داستانِ پادشاهان و دومین پادشاهی پیشدادی در شاهنامهٔ فردوسی است که دورانِ چهل‌سالهٔ پادشاهیِ هوشنگ را داستان می‌کند.

وی در شاهنامه، پسر سیامک و نوهٔ کیومرث است که انتقام قتل سیامک را از اهریمن می‌گیرد و پس از کیومرث به پادشاهی جهان می‌رسد. همچنین، یافتن آتش و برپایی جشن سده را در شاهنامه و اسطوره‌های ایرانی به او نسبت می‌دهند. هوشنگ، مردم زمان خود را با آبیاری و صنعت و جداکردن آهن و سنگ و ساختن ابزارِ آهنی آشنا ساخت و به ایشان کشاورزی آموخت. در شاهنامه؛ آشپزی، پختن نان و گله‌داری از آموزه‌های او برای مردم به‌شمار می‌رود. پیدایشِ جشن سده نیز به هوشنگ نسبت داده می‌شود.[۱]

به گزارش فردوسی، هوشنگ در کوه ماری سیاه با چشمان سرخ دید که از دهانش دود برون می‌شد. سنگی به سوی او پرتاب کرد. سنگ، به سنگی دیگر خورد و آتشی افروخت. آن شب، جشنی در بزرگداشت آتش گرفتند و نام آن جشن سده است. همچنین او جانوران سودمند مانند گاو و خر و گوسفند را جفت‌جفت جدا کرد تا آن‌ها را پرورش دهند. هوشنگ ۴۰ سال حکومت کرد و پس از او تهمورث دیوبند پادشاه شد.[۲]

پانویس

[ویرایش]
  1. «روزنامه خراسان». www.khorasannews.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۹-۱۴.
  2. میزان، خبرگزاری (۱۴۰۳-۰۲-۲۴). «شاهنامه نتیجه تمدن چندین هزارساله است». fa. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۹-۱۴.

منابع

[ویرایش]