داستان خسرو با شیرین - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

«داستان خسرو با شیرین» یکی از داستان‌های شاهنامهٔ فردوسی است که در پایان «پادشاهی خسرو پرویز» آمده‌است. در شاهنامه منبع مکتوبی برای داستان یاد نمی‌شود و فردوسی آن را از شنیده‌های خود یاد می‌کند. بااین‌حال روایت او انطباق زیادی با منابع تاریخی دارد. او در این داستان بیشتر به گزارش بزرگی و شکوه و جنگ‌های خسرو می‌پردازد و کمتر رابطهٔ عاشقانهٔ خسرو و شیرین را بیان می‌کند.^[۱]

داستان[ویرایش]

در حکایت نظامی[ویرایش]

نظامی گنجوی نیز این داستان را در کتاب خسرو و شیرین به نظم کشیده‌است.

پانویس[ویرایش]

منابع[ویرایش]

• پاکدل، مسعود (بهار و تابستان ۱۳۹۱). «مقایسهٔ منظومه‌های خسرو و شیرین فردوسی و نظامی». پژوهشنامهٔ ادب حماسی. تهران (۱۳): ۲۴۰–۲۵۸.

این یک مقالهٔ خرد شاهنامه است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.