زبان‌های تسزی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

زبان‌های تسزی
پراکنش:شمال غربیداغستان
تبار:زبان‌های قفقازی شمال شرقی
  • زبان‌های تسزی
زیرگروه‌ها:
گلاتولوگtsez1239[۱]
{{{mapalt}}}
  Tsezic

زبان‌های تسزی (انگلیسی: Tsezic languages) (که دیدویی هم نامیده می‌شوند) یکی از هفت شاخه اصلی خانواده زبانی قفقازی شمال شرقی است. براساس آخرین تحقیقات این شاخه به شاخه‌های دیگر تسزی-هینوخی و بژتایی-هونزیبی-خوارشی تقسیم می‌شود. پیشتر این شاخه زبانی به دو منطقه جغرافیایی تسزی شرقی (هینوخی و بژتایی) و تسزی غربی (تسزی، خوارشی و هونزیبی) تقسیم می‌شد. زبان آواری به عنوان زبان مکتوب برای گویشوران زبان‌های تسزی به کار می‌رود.

انشعابات درونی

[ویرایش]

شولز (۲۰۰۹) شجره زبانی زیر را برای زبان‌های تسزی اراپه می‌دهد:

  • تسزی-هینوخی
    • تسزی: ۱۵٬۴۰۰ گویشور
    • هینوخی: ۵۵۰ گویشور
  • بژتایی-هونزیبی-خوارشی
    • بژتا ۶٬۲۰۰ گویشور
    • هونزیبی ۱٬۸۴۰ گویشور
    • خوارشی ۱٬۸۷۰ گویشور

جستارهای وابسته

[ویرایش]

پانویس

[ویرایش]
  1. Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "Tsezic". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology. {{cite book}}: Invalid |display-editors=4 (help)

منابع

[ویرایش]