رآکتور نسل سه - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

راکتور نسل سه (به انگلیسی: Generation III reactor)، دسته‌ای از راکتورهای هسته‌ای است که برای جانشینی راکتورهای نسل دوم طراحی شده‌است، که طراحی آن‌ها بهینه‌سازی شده‌است. این راکتورها شامل فناوری سوخت بهبودیافته، راندمان حرارتی بالاتر، سیستم‌های ایمنی مطمئن و طرح‌های استانداردشده برای کاهش هزینه‌های نگهداری است. این نسل از راکتورها توسط انجمن بین‌المللی نسل چهارم (GIF) گسترش داده می‌شوند.

اولین راکتورهای نسل سوم راکتورهای آب‌جوش پیشرفته کاشیوازاکی ۶ و ۷ (ABWR) در سال‌های ۱۹۹۶ و ۱۹۹۷ شروع به‌کار کردند. از سال ۲۰۱۲، هر دو به‌دلیل نگرانی‌های امنیتی تعطیل شدند. با توجه به دوره طولانی رکود در ساخت راکتورهای جدید نسل II/II+، راکتورهای نسل سوم کمی ساخته شده‌است.^[۱]^[۲]^[۳]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

↑ "Technology Roadmap Update for Generation IV Nuclear Energy Systems" (PDF). January 2014. Archived from the original (PDF) on 25 June 2014.
↑ "New material promises 120-year reactor lives". www.world-nuclear-news.org. Retrieved 8 June 2017.
↑ "Advanced Nuclear Power Reactors | Generation III+ Nuclear Reactors - World Nuclear Association". www.world-nuclear.org. Retrieved 8 June 2017.

پیوند به بیرون[ویرایش]

Nuclear Reactors Knowledge Base, IAEA
Advanced Nuclear Power Reactors بایگانی‌شده در ۶ فوریه ۲۰۱۰ توسط Wayback Machine, World Nuclear Association, May 2008

[1] "Technology Roadmap Update for Generation IV Nuclear Energy Systems" (PDF). January 2014. Archived from the original (PDF) on 25 June 2014.

[2] "New material promises 120-year reactor lives". www.world-nuclear-news.org. Retrieved 8 June 2017.

[3] "Advanced Nuclear Power Reactors | Generation III+ Nuclear Reactors - World Nuclear Association". www.world-nuclear.org. Retrieved 8 June 2017.

[۱]

[۲]

[۳]