سوخت هستهای به موادی گفته میشود که میتوان از آنها برای تولید انرژی هستهای استفاده کرد. تاکنون رایجترین سوخت هستهای، مواد شکافتپذیر مانند اورانیوم و پلوتونیوم بودهاند که از چرخه سوخت هستهای بدست میآیند. برخی مواد مانند دوتریوم و تریتیوم و هلیوم۳ که در فرایند همجوشی هستهای بکار میروند نیز به عنوان سوخت هستهای در نظر گرفته شدهاند.
تولید سوخت هسته ای[ویرایش]
برای تولید سوخت هستهای اورانیوم غنی شده به یک کارخانه تولید سوخت منتقل شده و در آنجا به پودر اورانیوم دیاکسید تبدیل می شود. در مرحله بعد این پودر فشرده می شود تا گلوله های سوخت کوچکی ایجاد شود و برای تولید ماده سرامیکی سخت گرم می شود.
سوخت هستهای برای اولین بار در سال در شال ۱۹۰۴ توسط جیمز چادویک یه جود امد و رفته رفته جای سوخت های تجدید پذیر را در سرتا سر دنیا گرفت.