جنبش ضد هسته‌ای - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

تجمع ۱۲۰۰۰۰ تن در مخالفت با فعالیت‌های هسته‌ای در پی حادثه تری مایل آیلند در بن آلمان ۱۴ اکتبر ۱۹۷۹.[۱]

جنبش ضد هسته‌ای به جنبش‌های اجتماعی مخالف فعالیت‌های هسته‌ای گفته می‌شود. این جنبش‌ها بیشتر بر موضوعات استفاده از جنگ‌افزارهای هسته‌ای و محیط زیست تمرکز دارند.[۲][۳]

گروه‌های مهم ضد هسته‌ای که با فن‌آوری هسته‌ای مختلف مخالف هستند، عبارتند از: کمپین خلع سلاح هسته ای، دوستان زمین، صلح سبز، پزشکان بین‌المللی برای پیشگیری از جنگ هسته‌ای، اقدام صلح و خدمات اطلاعات و منابع هسته‌ای. هدف اولیه این جنبش خلع سلاح هسته‌ای بود، اما این هدف از اواخر دهه ۱۹۶۰به مخالفت با هرگونه استفاده از انرژی هسته‌ای گسترش یافت. بسیاری از گروه‌های ضد هسته‌ای مخالف انرژی هسته‌ای و سلاح‌های هسته‌ای هستند. شکل‌گیری اغلب احزاب اجتماعی و سیاسی سبز در دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ نتیجه مستقیم سیاست ضد هسته‌ای بود.[۴][۵]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. Herbert P. Kitschelt. Political Opportunity and Political Protest: Anti-Nuclear Movements in Four Democracies British Journal of Political Science, Vol. 16, No. 1, 1986, p. 71.
  2. Fox Butterfield. Professional Groups Flocking to Antinuclear Drive, The New York Times, March 27, 1982.
  3. William A. Gamson and Andre Modigliani. Media Coverage and Public Opinion on Nuclear Power بایگانی‌شده در ۲۴ مارس ۲۰۱۲ توسط Archive.today, American Journal of Sociology, Vol. 95, No. 1, July 1989, p. 7.
  4. «International Encyclopedia of Environmental Politics Edited ByJohn Barry, E. Gene Frankland». کاراکتر line feed character در |عنوان= در موقعیت 53 (کمک)
  5. «International encyclopedia of environmental politics».

پیوند به بیرون[ویرایش]