اریدو - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

اریدو
اریدو در عراق واقع شده
اریدو
موقعیت در عراق
موقعیتتل ابوشهرین، استان ذی‌قار، عراق
منطقهمیان‌رودان
نوعسکونتگاه
محدوده۱۰ هکتار (۲۵ جریب فرنگی)
تاریخ
ساخته‌شدهحدود ۵۴ سده پیش از میلاد
رهاشدهحدود سده هشتم پیش از میلاد

اریدو محلی باستانی در جنوب میان‌رودان است. اریدو را قدیمی‌ترین شهر جنوب میان‌رودان و هم‌چنین قدیمی‌ترین شهر دنیا می‌دانند.[۱] این شهر بر طبق تحقیقات باستان‌شناسی در ۵۴۰۰ پیش از میلاد به عنوان اولین سکونتگاه سومریان بنا نهاده شد.

فرهنگ و تمدن اریدو

[ویرایش]

اریدو در دوازده کیلومتری جنوب غربی شهر اور قرار داشت و جنوبی‌ترین شهر در مجموعه شهرهای سومری بود که پیرامون آن معابد و نیایشگاه‌ها توسعه یافته بودند. اریدو در ساحل خلیج فارس و در دهانه رود فرات از نخستین شهرهای جهان بود که سه فرهنگ متفاوت در آنجا ترکیب شده بود:

  • کشاورزان دوره عبید که در کلبه‌های آجری گلی می‌زیستند و از سامانهٔ آبیاری استفاده می‌کردند.
  • چوپان‌های سامی‌نژاد که در چادرهای سیاه زندگی می‌کردند و گوسفند و بز می‌چراندند.
  • مردمان ماهیگیر که در مسکن‌های نی‌ساز در تالاب‌ها می‌زیستند و احتمالاً نیای سومریان بودند.

در افسانه‌های سومری، اریدو منزلگاه ایزدی به نام انکی به‌شمار می‌آید و گفته می‌شد که انکی اریدو را بنا کرد.

منابع

[ویرایش]
  1. Leick, Gwendolyn (2002), "Mesopotamia: The Invention of the City" (Penguin)

پیوند به بیرون

[ویرایش]