آلمانی بالای نو - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

آلمانی بالای نو
Neuhochdeutsch
زبان بومی درآلمان، اتریش، لوکزامبورگ، لیختن‌اشتاین، سوئیس، هلند
شمار گویشوران
(بدون برآورد دسترسی)
گونه‌های نخستین
الفبای آلمانی
وضعیت رسمی
زبان رسمی در
اتریش، آلمان، لیختن‌اشتاین، لوکزامبورگ، سوئیس، بلژیک; اتحادیه اروپا; نامیبیا تا ۱۹۹۰.
کدهای زبان
ایزو ۱–۶۳۹de
ایزو ۲–۶۳۹ger (B)
deu (T)
ایزو ۳–۶۳۹deu
گلاتولوگmode1258[۱]
نگاره‌ای از گستردگی زبان آلمانی نو.

آلمانی بالای نو (Neuhochdeutsch) واپسین دوره از تاریخ زبان آلمانی است که از سده هفدم آغاز و تاکنون ادامه داشته‌است. مهم‌ترین ویژگی این دوره توسعه آلمانی معیار و معیارسازی گویش‌های گفتاری است.[۲]به همین دلیل گاه از آلمانی بالای نو به عنوان هم‌معنی آلمانی معیار استفاده می‌شود.

منابع[ویرایش]

  1. Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "Modern High German". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology. {{cite book}}: Invalid |display-editors=4 (help)
  2. Besch & Wolf 2009, p. 227.