2014 UEFA Şampiyonlar Ligi finali - Vikipedi

2014 UEFA Şampiyonlar Ligi finali
Etkinlik2013-14 UEFA Şampiyonlar Ligi
Real Madrid, uzatmalar sonucunda 4-1 kazandı.
Tarih24 Mayıs 2014
YerIşık Stadyumu, Lizbon
UEFAÁngel Di María
(Real Madrid)
TaraftarlarcaSergio Ramos
(Real Madrid)[1]
HakemBjörn Kuipers (Hollanda)
Seyirci60.976[2]
Hava durumuParçalı bulutlu
17 °C (63 °F)
%51 nem[3]
2013 2015

2014 UEFA Şampiyonlar Ligi finali, 2013-14 UEFA Şampiyonlar Ligi sezonunun şampiyonunu belirleyen, toplamda 59. organizasyon UEFA Şampiyonlar Ligi adını aldıktan sonra ise 22. final karşılaşması. Final maçı Portekiz'in Lizbon şehrinde Işık Stadyumu'nda oynandı.[4] Bu maç 1967 Şampiyon Kulüpler Kupası finalinden sonra Lizbon'da oynanan ikinci finaldir.

Real Madrid son şampiyon Bayern Münih takımını toplamda 5-0'lık skorla eleyerek finale yükseldi.[5] Atlético Madrid ise İngiliz ekibi Chelsea takımını toplamda 3-1'lik skorla eleyerek finalde mücadele etme hakkı kazandı.[6]

Normal süresi 1-1 tamamlanan maçta, Real Madrid uzatmalarda bulduğu 3 gol ile rakibini 4-1 mağlup ederek onuncu kez Şampiyonlar Ligi şampiyonluğunu kazandı. Ayrıca 2014 UEFA Avrupa Ligi finalini kazanan bir başka İspanyol ekibi Sevilla takımıyla 2014 UEFA Süper Kupası'nda karşılaşmaya hak kazanırken, 2014 FIFA Kulüpler Dünya Kupası'na UEFA'yı temsilen yarı finalden katılma hakkını elde etti.

Arka plan[değiştir | kaynağı değiştir]

İki Madrid takımının mücadele edeceği 2014 finali, aynı şehirden iki takımın karşılaştığı ilk Şampiyonlar Ligi finali olma özelliğini taşımaktadır. Bu final, Real Madrid ve Valencia arasında oynanan 2000 finalinden sonra iki İspanyol takımının karşı karşıya geldiği ikinci finaldir. Aynı zamanda, 2003 (İtalya), 2008 (İngiltere), 2013 (Almanya) finallerinden sonra aynı ülkeden iki takımın mücadele ettiği beşinci finaldir.

Real Madrid, organizasyonun son şampiyonu Bayern Münih karşısında yarı finalde oynadığı iki maç sonunda toplam 5-0'lık skorla rakibini eleyerek on iki yıl aradan sonra on üçüncü kez finale yükseldi. Organizasyon tarihinde dokuzuncu kez şampiyon olarak bir rekora imza attığı 2002 yılından bu yana Şampiyonlar Ligi'nde ilk defa finale yükseldi.[7] Önceleri 1956, 1957, 1958, 1959, 1960, 1966, 1998, 2000 ve 2002 yıllarında finalde kazanırken, 1962, 1964 ve 1981 yıllarında ise kupayı son maçta kaybetti.[8] Bu final aynı zamanda, iki Kupa Galipleri Kupası finali (1971 ve 1983 yıllarında kaybedilen) ve iki UEFA Kupası finali (1985 ve 1986 yıllarında kazanılan) ile birlikte mücadele edeceği toplamda 17. UEFA kulüp yarışması finalidir.[9] Real Madrid teknik direktörü Carlo Ancelotti'nin, Milan takımıyla 2003 ve 2007 yıllarındaki zaferleri ve 2005 yılında kaybettiği final ile birlikte toplamda dördüncü Şampiyonlar Ligi finali oldu. Ancelotti daha önce Alex Ferguson, Marcello Lippi ve Miguel Muñoz tarafından paylaşılan rekora da ortak oldu.[10] Ancelotti Real Madrid ile kupayı kazanarak, Bob Paisley'den sonra turnuvada üç şampiyonluk kazanan ikinci teknik direktör oldu. Ayrıca Ernst Happel, Ottmar Hitzfeld, José Mourinho ve Jupp Heynckes'ten sonra iki farklı kulüple zafere ulaşan beşinci teknik adam unvanına da ulaşmayı başardı.

Atlético Madrid, 2012 şampiyonu Chelsea'yi toplamda 3-1 yenerek kırk yıl aradan sonra ilk defa Şampiyonlar Ligi'nde finale ulaştı.[11] Daha önce Internazionale takımı 38 yıllık final aralığı ile (1972-2010) en uzun bekleyen takım konumundaydı.[12] Atlético Madrid, daha önce 1974 yılında organizasyonda final oynadı ve Alman temsilcisi Bayern Münih takımına kaybetti.[13] Atlético Madrid, üç Kupa Galipleri Kupası (1962 yılında kazanılan ve 1963 ve 1986 yılında kaybedilen) ve iki Avrupa Ligi finalinde (2010 ve 2012 yıllarında kazanılan) mücadele etti. 2012 yılındaki en son Avrupa Ligi şampiyonluğu mevcut teknik Diego Simeone ile kazanıldı. Atlético Madrid, bu maçı kaybederek, daha önce Juventus, Ajax, Bayern Münih ve Chelsea takımlarının ulaştığı Üç büyük UEFA kulüp turnuvasını kazanan takımlar arasına katılma şansını yitirdi.

Avrupa kupalarında oynanan önceki tek Madrid derbisi'nde, Real Madrid 1958-59 Şampiyon Kulüpler Kupası Yarı final'inde 2-1 yendiği maçın rövanşında Atlético'ya 1-0 mağlup olmasına rağmen, gol averajı ile rakibini toplamda 2-2'lik skorla eleyerek finale yükselmişti.[14] 2013-14 sezonunda, Atletico Madrid, La Liga'da karşılaştığı Real Madrid'i deplasmanda 1-0 yenerken kendi evinde 2-2 berabere kaldı. Real Madrid ise Copa del Rey yarı finalinde Atletico Madrid'i ilk maçta kendi evinde 3-0, ikinci maçta ise deplasmanda 2-0'lık sonuçlarla toplamda 5-0 mağlup ederek elemiş ve finale yükselmişti.

Stadyum[değiştir | kaynağı değiştir]

Işık Stadyumu ilk kez UEFA Şampiyonlar Ligi finaline ev sahipliği yaptı.

20 Mart 2012 tarihinde Türkiye'de yapılan UEFA yürütme kurulu toplantısında, Portekiz'in Lizbon şehrinde bulunan Işık Stadyumu'nun 2014 finaline ev sahipliği yapacağı açıklandı.[15][16] 2003 yılından bu yana Benfica takımının iç saha maçlarına ev sahipliği yapan stadyumu, 2004 Avrupa Futbol Şampiyonası için yeniden inşa edildi ve final de dahil olmak üzere toplam beş karşılaşmada kullanıldı. 2003 yılında 65.000 kapasiteli şu anki stadyumun yapılması için yıkılan orijinal Estádio da Luz, Werder Bremen'in Monaco'yu 2-0 mağlup ettiği 1992 Kupa Galipleri Kupası finaline ve Anderlecht'in Benfica ile 1-1 berabere kalarak kupayı kazandığı 1983 UEFA Kupası finali rövanş karşılaşmasına ev sahipliği yapmıştı.[17]

1967'de Ulusal Stadyum'da Celtic'in Internazionale'yi 2-1 mağlup ettiği karşılaşma, Lizbon'da oynanan son Avrupa Kupası finaliydi. CSKA Moskova'nın Sporting takımını 3-1 mağlup ederek şampiyonluğa ulaştığı, 2005 UEFA Kupası finalide Lizbon'da bulunan José Alvalade Stadyumu'nda oynanmıştı.[17]

Final yolu[değiştir | kaynağı değiştir]

Not: Aşağıdaki sonuçlarda finalist takımların skorları ilk sırada yazılmıştır.

İspanya Real Madrid Tur İspanya Atlético Madrid
Rakip Sonuç Grup aşaması Rakip Sonuç
Türkiye Galatasaray 6-1 (D) 1. Maç Rusya Zenit Saint Petersburg 3-1 (E)
Danimarka Kopenhag 4-0 (E) 2. Maç Portekiz Porto 2-1 (D)
İtalya Juventus 2-1 (E) 3. Maç Avusturya Austria Wien 3-0 (E)
İtalya Juventus 2-2 (D) 4. Maç Avusturya Austria Wien 4-0 (D)
Türkiye Galatasaray 4-1 (E) 5. Maç Rusya Zenit Saint Petersburg 1-1 (D)
Danimarka Kopenhag 2-0 (D) 6. Maç Portekiz Porto 2-0 (E)
B Grubu kazananı
Takım O G B M AG YG Av. P
İspanya Real Madrid 6 5 1 0 20 5 +15 16
Türkiye Galatasaray 6 2 1 3 8 14 -6 7
İtalya Juventus 6 1 3 2 9 9 0 6
Danimarka Kopenhag 6 1 1 4 4 13 −9 3
Final sıralamaları G Grubu kazananı
Takım O G B M AG YG Av. P
İspanya Atlético Madrid 6 5 1 0 15 3 +12 16
Rusya Zenit Petersburg 6 1 3 2 5 9 -4 6
Portekiz Porto 6 1 2 3 4 7 -3 5
Avusturya Austria Wien 6 1 2 3 5 10 -5 5
Rakip Top. 1. maç 2. maç Eleme aşaması Rakip Top. 1. maç 2. maç
Almanya Schalke 04 9-2 6-1 (D) 3-1 (E) Son 16 İtalya Milan 5-1 1-0 (D) 4-1 (E)
Almanya Borussia Dortmund 3-2 3-0 (E) 0-2 (D) Çeyrek final İspanya Barcelona 2-1 1-1 (D) 1-0 (E)
Almanya Bayern Münih 5-0 1-0 (E) 4-0 (D) Yarı final İngiltere Chelsea 3-1 0-0 (E) 3-1 (D)

Maç öncesi[değiştir | kaynağı değiştir]

Eski Portekiz millî takım oyuncusu olan ve Real Madrid'in 2002 yılında Şampiyonlar Ligi'ni kazanan kadrosunda yer alan Luís Figo'nun final maçının resmi elçisi olduğu açıklandı.[18] UEFA, grup kuralarının çekildiği 29 Ağustos 2013 tarihinde organizasyonun görsel kimliğini açıkladı.[19]

Biletlerin uluslararası satış kısmı 10-21 Mart 2014 tarihleri arasında gerçekleşti. Dört kategorideki bilet fiyatları 390, €280, €160 ve €70 olarak açıklandı.[20] Her iki kulüp için on yedi biner adet bilet ayrıldı. Geri kalan otuz dört bin bilet ise Portekizlilere ve sponsorlar için ayrıldı.[21]

Hakemler[değiştir | kaynağı değiştir]

Maçı yönetecek hakemler UEFA tarafından 7 Mayıs 2014 tarihinde açıklandı. Karşılaşmada düdük çalacak hakem Hollanda'dan Björn Kuipers olurken, yardımcı hakemler ise Sander van Roekel (Hollanda) ve Erwin Zeinstra (Hollanda) oldu. Pol van Boekel (Hollanda) ve Richard Liesveld (Hollanda) ise ilave yardımcı hakem olarak atandı.[22] Maçın dördüncü hakemi Cüneyt Çakır (Türkiye), yedek asistan hakem ise Angelo Boonman (Hollanda) olarak açıklandı.[23]

2006 yılından bu yana FIFA hakemi olan Kuipers, finalden önce kariyerinde toplam 68 Avrupa Kupası maçında düdük çaldı. 2013-14 sezonunda Şampiyonlar Ligi'nde 4, Avrupa Ligi'nde 3 karşılaşmada görev yaptı. Daha önce 2011 UEFA Süper Kupası ve 2013 Avrupa Ligi finalinde maç yönetti. Kuipers, Şampiyonlar Ligi finallerinde daha önce düdük çalan, Leo Horn, Charles Corver ve Dick Jol'den sonra görev yapan dördüncü Hollandalı oldu.[23]

Maç[değiştir | kaynağı değiştir]

Takım seçimi[değiştir | kaynağı değiştir]

Real Madrid oyuncusu Xabi Alonso, yarı final ikinci maçında gördüğü sarı kart sebebiyle final maçında cezalı durumda bulunan tek oyuncuydu.[24] Atlético Madrid oyuncusu Arda Turan ise sakatlığı sebebiyle 18 kişilik kadroda yer almadı. Bunun yanında maçtan önce sakatlığı bulunan Diego Costa son anda ilk on birde kendine yer buldu. Atlético takım kaptanı Gabi, bir maçlık cezanın ardından bu maçta tekrar ilk on birde şans buldu.

Detaylar[değiştir | kaynağı değiştir]

24 Mayıs 2014
19.45 WEST
Real Madrid İspanya 4-1 (uz.) İspanya Atlético Madrid
Ramos Gol 90+3'
Bale Gol 110'
Marcelo Gol 118'
Ronaldo Gol 120' (pen.)
Rapor Gol 36' Godín
Real Madrid
Atletico Madrid
GK 1 İspanya Iker Casillas (K)
RB 15 İspanya Dani Carvajal
CB 2 Fransa Raphaël Varane 120+2. dakikada sarı kart gördü 120+2'
CB 4 İspanya Sergio Ramos 27. dakikada sarı kart gördü 27'
LB 5 Portekiz Fábio Coentrão 59. dakikada oyundan çıktı 59'
CM 19 Hırvatistan Luka Modrić
CM 6 Almanya Sami Khedira 45+1. dakikada sarı kart gördü 45+1' 59. dakikada oyundan çıktı 59'
CM 22 Arjantin Ángel Di María
RW 11 Galler Gareth Bale
ST 9 Fransa Karim Benzema 79. dakikada oyundan çıktı 79'
LW 7 Portekiz Cristiano Ronaldo 120. dakikada sarı kart gördü 120'
Yedekler:
GK 25 İspanya Diego López
DF 3 Portekiz Pepe
DF 12 Brezilya Marcelo 118. dakikada sarı kart gördü 118' 59. dakikada oyuna girdi 59'
DF 17 İspanya Álvaro Arbeloa
MF 23 İspanya Isco 59. dakikada oyuna girdi 59'
MF 24 İspanya Asier Illarramendi
FW 21 İspanya Álvaro Morata 79. dakikada oyuna girdi 79'
Teknik direktör:
İtalya Carlo Ancelotti
GK 13 Belçika Thibaut Courtois
RB 20 İspanya Juanfran 74. dakikada sarı kart gördü 74'
CB 23 Brezilya João Miranda 53. dakikada sarı kart gördü 53'
CB 2 Uruguay Diego Godín 119. dakikada sarı kart gördü 119'
LB 3 Brezilya Filipe Luís 83. dakikada oyundan çıktı 83'
RM 8 İspanya Raúl García 27. dakikada sarı kart gördü 27' 66. dakikada oyundan çıktı 66'
CM 14 İspanya Gabi (K) 100. dakikada sarı kart gördü 100'
CM 5 Portekiz Tiago
LM 6 İspanya Koke 86. dakikada sarı kart gördü 86'
FW 9 İspanya David Villa 73. dakikada sarı kart gördü 73'
FW 19 İspanya Diego Costa 9. dakikada oyundan çıktı 9'
Yedekler:
GK 1 İspanya Daniel Aranzubia
MF 4 İspanya Mario Suárez
FW 7 İspanya Adrián López Álvarez 9. dakikada oyuna girdi 9'
MF] 11 Uruguay Cristian Rodríguez
DF 12 Belçika Toby Alderweireld 83. dakikada oyuna girdi 83'
MF 21 Brezilya Diego
MF 24 Arjantin José Sosa 66. dakikada oyuna girdi 66'
Teknik direktör:
Arjantin Diego Simeone

UEFA maçın adamı:
Arjantin Ángel Di María (Real Madrid)
Taraftarlarca maçın adamı:
İspanya Sergio Ramos (Real Madrid)[1]
Yardımcı hakemler:
Sander van Roekel (Hollanda)
Erwin Zeinstra (Hollanda)
Dördüncü hakem:
Cüneyt Çakır (Türkiye)
Ek yardımcı hakemler:
Pol van Boekel (Hollanda)
Richard Liesveld (Hollanda)
Yedek asistan hakem:
Angelo Boonman (Hollanda)

Maç kuralları[25]

  • 90 dakika.
  • Gerektiğinde 30 dakikalık uzatma.
  • Skor eşitliğinde penaltı atışları.
  • Yedi yedek oyuncu.
  • En fazla üç oyuncu değişikliği.

İstatistikler[değiştir | kaynağı değiştir]

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ a b "Madrid finally fulfil Décima dream" (İngilizce). UEFA.com. 24 Mayıs 2014. 6 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mayıs 2014. 
  2. ^ a b "Full-time report" (PDF). UEFA.com (İngilizce). UEFA. 24 Mayıs 2014. 25 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 24 Mayıs 2014. 
  3. ^ "Tactical lineups" (PDF). UEFA.com (İngilizce). UEFA. 24 Mayıs 2014. 25 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 24 Mayıs 2014. 
  4. ^ "Lisbon to stage 2014 UEFA Champions League final". UEFA.com (İngilizce). UEFA. 20 Mart 2012. 13 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Nisan 2014. 
  5. ^ "Bayern Munich 0 Real Madrid 4". BBC Sport (İngilizce). 29 Nisan 2014. 18 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Nisan 2014. 
  6. ^ "Atletico Madrid finalde!". Sporx. 30 Nisan 2014. 2 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Nisan 2014. 
  7. ^ "Bayern Munich 0 Real Madrid 4". BBC Sport (İngilizce). 29 Nisan 2014. 18 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Nisan 2014. 
  8. ^ "Madrid's European Cup finals" (İngilizce). UEFA.com (Avrupa Futbol Federasyonları Birliği). 29 Nisan 2014. 5 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Mayıs 2014. 
  9. ^ "UCL fast facts: Bayern Munich v Real Madrid" (İngilizce). SBS. 30 Nisan 2014. 2 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Mayıs 2014. 
  10. ^ "Fourth Champions League final for Ancelotti" (İngilizce). Real Madrid. 30 Nisan 2014. 18 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Mayıs 2014. 
  11. ^ "Chelsea 1 Atlético Madrid 3" (İngilizce). BBC Sport. 11 Mart 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Nisan 2014. 
  12. ^ "UCL fast facts: Chelsea v Atletico Madrid" (İngilizce). SBS. 1 Mayıs 2014. 2 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Mayıs 2014. 
  13. ^ "Atlético's previous European Cup final" (İngilizce). UEFA.com (Avrupa Futbol Federasyonları Birliği). 30 Nisan 2014. 1 Ağustos 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Mayıs 2014. 
  14. ^ "Fancy meeting you here: Europe's local derbies" (İngilizce). UEFA.com (Avrupa Futbol Federasyonları Birliği). 30 Nisan 2014. 4 Mart 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Mayıs 2014. 
  15. ^ "UEFA Executive Committee agenda for Istanbul meeting" (İngilizce). UEFA.com (Avrupa Futbol Federasyonları Birliği). 9 Mart 2012. 14 Mayıs 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Mayıs 2014. 
  16. ^ "Lisbon to stage 2014 UEFA Champions League final" (İngilizce). UEFA.com (Avrupa Futbol Federasyonları Birliği). 20 Mart 2012. 19 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Nisan 2014. 
  17. ^ a b "Finals in Lisbon" (İngilizce). UEFA.com. 1 Nisan 2014. 5 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Mayıs 2014. 
  18. ^ "Figo embarks on ambassadorial role" (İngilizce). UEFA.com (Avrupa Futbol Federasyonları Birliği). 29 Ağustos 2013. 29 Ocak 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Mayıs 2014. 
  19. ^ "Lisbon visual identity unveiled" (İngilizce). UEFA.com (Avrupa Futbol Federasyonları Birliği). 29 Ağustos 2013. 29 Ocak 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Mayıs 2014. 
  20. ^ "Lisbon final tickets go on international sale" (İngilizce). UEFA.com (Avrupa Futbol Federasyonları Birliği). 10 Mart 2014. 20 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Mayıs 2014. 
  21. ^ "Finale 25 gün kala fiyatlar 'çılgın'laştı!". Sporx.com. 2 Mayıs 2014. 9 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Mayıs 2014. 
  22. ^ "Cüneyt Çakır dev finalde". Sabah.com.tr. 7 Mayıs 2014. 8 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2014. 
  23. ^ a b "ŞL finalinin hakemleri! ÇAKIR da var!." Sporx. 7 Mayıs 2014. 8 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2014. 
  24. ^ "Real Madrid's Xabi Alonso And The 21 Other Players To Miss The Champions League Final Via Suspension" (İngilizce). caughtoffside.com. 1 Mayıs 2014. 20 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Mayıs 2014. 
  25. ^ "Regulations of the UEFA Champions League 2013/14" (PDF). Nyon: UEFA. Mart 2013. 19 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 1 Mayıs 2013. 
  26. ^ a b c d "Team statistics" (PDF). UEFA.com (İngilizce). UEFA. 24 Mayıs 2014. 25 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 24 Mayıs 2014. 

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]