Edward Leamington Nichols – Wikipédia, a enciclopédia livre

Edward Leamington Nichols
Edward Leamington Nichols
Nascimento 14 de setembro de 1854
Leamington Spa
Morte 10 de novembro de 1937 (83 anos)
West Palm Beach
Nacionalidade Estados Unidos Estadunidense
Alma mater Universidade de Göttingen
Prêmios Medalha Elliott Cresson (1927)[1], Prêmio Rumford (1928), Medalha Frederic Ives (1929)
Orientador(es)(as) Hermann von Helmholtz
Orientado(a)(s) Ernest Fox Nichols
Tese 1879: Ueber das von glühendem Platin ausgestrahlte Licht: Ein Beitrag zur allgemeinen Ausstrahlungslehr

Edward Leamington Nichols (Leamington Spa, 14 de setembro de 1854West Palm Beach, 10 de novembro de 1937) foi um físico estadunidense.

Nichols estudou na Universidade Cornell e também na Universidade de Leipzig, Universidade de Berlim e Universidade de Göttingen, onde doutorou-se em 1879.

Trabalhou no laboratório de Thomas Edison, em Menlo Park. Foi professor de física e química na Universidade Central de Kentucky, em 1881, professor de física e astronomia na Universidade de Kansas, em 1883, e em 1887 professor de física na Universidade Cornell.

Nichols foi membro da United States National Academy of Sciences, presidente da Associação Americana para o Avanço da Ciência, em 1907, e presidente da American Physical Society, em 1907/1908.

Foi condecorado com o Prêmio Rumford, em 1928.

E. L. Nichols e o Physical Review[editar | editar código-fonte]

Obituários[editar | editar código-fonte]

Obras[editar | editar código-fonte]

Referências

  1. «Laureates» (pdf) (em inglês). The Franklin Institute. Consultado em 1 de julho de 2015. Cópia arquivada em 1 de julho de 2015 

Ligações externas[editar | editar código-fonte]