Zygmunt Albík z Uničova – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zygmunt Albík z Uničova
	Arcybiskup Metropolita Praski
Data i miejsce urodzenia	1358 ; Uničov
Data i miejsce śmierci	27 lipca 1427 ; Węgry
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Nominacja biskupia	29 października 1411
Sakra biskupia	brak danych
	Multimedia w Wikimedia Commons

Zygmunt Albík z Uničova (ur. 1358 w Uničovie, zm. 27 lipca 1427 w Budzie) – czeski lekarz, duchowny katolicki, arcybiskup metropolita praski w latach 1412–1413.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studiował sztuki wyzwolone na Uniwersytecie w Pradze, gdzie uzyskał kolejno tytuły: bakałarza (1382 r.), licencjata i magistra (dwa ostatnie 1385 r.). W 1387 r. w Pradze rozpoczął studia prawnicze zakończone dwa lata później uzyskaniem tytułu bakałarza dekretów. W późniejszym okresie musiał studiować medycynę ponieważ ok. 1399 r. jest wzmiankowany jako doktor medycyny. Już wcześniej, ok. 1396 r., został osobistym lekarzem króla Wacława IV, który ok. 1400 r. nobilitował Zygmunta Albíka. Po dalszych studiach uzyskał licencjat dekretów i w 1404 r. został najwyższym lekarzem nadwornym. W czasie leczenia kładł nacisk na higienę i odpowiednią dietę. Swoje poglądy zawarł w książce „Regimen pro conservatione sanitatis”. W 1398 r. udało mu się wyleczyć ciężko chorego króla.

Po śmierci arcybiskupa Zbyňka Zajíce z Hasenburka kapituła praska pod wpływem Wacława IV wybrała go 29 października 1411 r. na arcybiskupa. Pod wpływem dworu królewskiego nie podjął żadnych działań przeciw Janowi Husowi. We wrześniu 1412 r. papież Jan XXIII rzucił klątwę na Husa i obłożył Pragę interdyktem. W tej sytuacji Zygmunt Albík zrezygnował z urzędu i przekazał go Konrádowi z Vechty. Decyzję tę zatwierdził papież i mianował 10 lutego 1413 r. Albíka biskupem tytularnym Cezarei Nadmorskiej. W 1416 r. został także proboszczem wyszehradzkim. Po wybuchu wojen husyckich opuścił Pragę. Mieszkał kolejno w Ołomuńcu, Brnie i dłużej we Wrocławiu. W 1425 r. został wezwany do Budy, gdzie został nadwornym lekarzem Zygmunta Luksemburskiego. Zmarł podczas wyprawy wojennej.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Milan M. Buben, Encyklopedie českých a moravských sídelních biskupů, Praha 2000, s. 9–11.

Biskupi prascy (973–1344)	Thietmar (Dětmar, Dietmar) (973–982) Wojciech Sławnikowic (Vojtěch, Adalbert) (982–996) Strachkwas Chrystian (elekt) (996) Thiadag (998–1017) Ekkhard (Ekkehard, Ekhard, Helicardus) (1017–1023) Hyza (Hyzo, Hizzo, Izzo) (1023–1030) Severus (Šebíř) (1030–1067) Jaromir Gebhart (Gebehard, Jaromír) (1068–1089) Kosmas (1090–1098) Herman (Heřman) (1099–1122) Meinhard (Menhart) (1122–1134) Jan I (1134–1139) Sylwester (Silvestr) (elekt, zrezygnował) (1139–1140) Otto (Ota) (1140–1148) Daniel I (1148–1167) Gothard (Goltpold, Hotart, Gotpold) (elekt) (1168) Bedřich z Puttendorfu (1168–1179) Valentin (Veliš) (1179–1182) Henryk Brzetysław (Jindřich Břetislav) (książę Czech) (1182–1197) Daniel II (Milík z Talmberka) (1197–1214) Andrzej (Ondřej) (1214–1224) Peregrin (Pelhřim z Vartenberka) (1124–1125) Budislav (Budivoj, Budilov) (1225–1226) Jan II (1226–1236) Bernhard Kaplíř ze Sulevic (Buchard) (1236–1240) Mikołaj z Riesenburgu (Mikuláš z Reisenburku) (1240–1258) Jan III z Dražic (1258–1278) Tobiasz z Bechyně (Tobiáš z Bechyně) (1278–1296) Řehoř Zajíc z Valdeka (1296–1301) Jan IV z Dražic (1301–1343) Arnoszt z Pardubic (1343–1344)
Arcybiskupi prascy (1344–1471)	Arnoszt z Pardubic (1344–1364) Jan Očko z Vlašimi (1364–1379) Jan z Jenštejna (1379–1396) Olbram ze Škvorce (Volfram ze Škvorce) (1369–1402) Mikuláš Puchník z Černic (elekt) (1402) Zbyněk Zajíc z Hasenburka (1403–1411) Zygmunt Albík z Uničova (1411–1412) Konrád z Vechty (1413–1431) Jan Rokycana (Jan z Rokycan) (1435–1471)
Arcybiskupi prascy (od 1561)	Antonín Brus z Mohelnice (1561–1580) Martin Medek (1581–1590) Zbyněk Berka z Dubé (1592–1606) Karel z Lamberka (1607–1612) Jan Lohelius (1612–1622) Ernst Adalbert von Harrach (1623–1667) Jan Vilém Libštejnský (1667–1668) Matouš Ferdinand Sobek z Bílenberka (1669–1675) Jan Bedřich z Valdštejna (1675–1694) Jan Josef Breuner (1695–1710) Franz Ferdinand von Kuenburg (1713–1731) Daniel Josef Mayer (1732–1733) Jan Adam Vratislav z Mitrovic (1733–1733) Jan Mořic Gustav Manderscheid–Blankenheim (1733–1763) Antonín Petr Příchovský z Příchovic (1764–1793) Vilém Florentin Salm (1793–1810) Václav Leopold Chlumčanský (1815–1830) Alois Josef Krakovský z Kolowrat (1831–1833) Andrzej Alojzy Ankwicz (1834–1838) Alois Josef Schrenk (1838–1849) Friedrich Josef von Schwarzenberg (1850–1885) Franz von Schönborn (1885–1899) Lev Skrbenský z Hříště (1899–1916) Pavel Huyn (1916–1919) František Kordač (1919–1931) Karel Kašpar (1931–1941) Josef Beran (1946–1969) František Tomášek (1977–1991) Miloslav Vlk (1991–2010) Dominik Duka (2010–2022) Jan Graubner (od 2022)