Arnoszt z Pardubic – Wikipedia, wolna encyklopedia

Arnoszt z Pardubic
Arnošt z Pardubic;
Ilustracja
Nagrobek Arnosta z Pardubic w kolegiacie Wniebowzięcia NMP w Kłodzku
Herb duchownego
Data i miejsce urodzenia

25 marca 1297
Kłodzko

Data i miejsce śmierci

30 czerwca 1364
Roudnice nad Labem

Miejsce pochówku

Kłodzko

Arcybiskup metropolita praski
Okres sprawowania

1344–1364

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Nominacja biskupia

1343

Sakra biskupia

brak danych

Stary, zniszczony nagrobek Arnoszta z Pardubic w bocznej nawie kłodzkiego kościoła

Arnoszt z Pardubic, znany też jako Ernest z Pardubic (czes.: Arnošt z Pardubic; ur. 25 marca 1297, zm. 30 czerwca 1364) – katolicki biskup i pierwszy arcybiskup praski działający w XIV wieku.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 25 marca prawdopodobnie w Kłodzku jako najstarszy spośród czterech synów rycerza Arnoszta z Hostinki, pana na Pardubicach, królewskiego burgrabiego w Kłodzku i jego żony Adeli (Adlički)[1]. Pierwsze nauki pobierał w szkole parafialnej prowadzonej przez joannitów przy kościele pw. św. Jana w Kłodzku[1]. Po kolejne udał się do szkoły klasztornej benedyktynów w Broumovie, a następnie do szkoły partykularnej przy katedrze św. Wita w Pradze[1].

Przez 14 lat studiował prawo i teologię we Włoszech na Uniwersytecie Bolońskim i Uniwersytecie Padewskim[1]. W 1338 powrócił do Czech, by przyjąć godność dziekana kapituły w Sadskiej i kanonika kapituły św. Wita w Pradze. Rok później został dziekanem tej drugiej. W 1343 został mianowany biskupem, a w 1344 arcybiskupem Pragi[1].

Był sprawnym administratorem: w listopadzie 1344 rozpoczął budowę katedry św. Wita (w triforium jej chóru został sportretowany przez budowniczego Piotra Parlera). Przyczynił się do powstania Uniwersytetu Karola w Pradze w 1348 – pierwszej uczelni wyższej na północ od Alp i na wschód od Renu[1]. Był też jego pierwszym kanclerzem. Z jego inicjatywy zostały ogłoszone w 1349 r. tzw. Statuty Arnoszta z Pardubic, które regulowały funkcjonowanie Kościoła w Królestwie Czeskim. Jego formacja duchowa była bliska augustianizmowi. Miał wielu współpracowników wśród kanoników regularnych i dla tego zakonu założył klasztory w Kłodzku, Rokycanach i w Jaromierzu. W rodowych Pardubicach rozpoczął budowę zamku i nakazał wznieść kościół Zwiastowania Marii Panny.

Był również zręcznym dyplomatą. W 1346 zabiegał w Awinionie o zatwierdzenie wyboru Karola IV Luksemburskiego na króla rzymskiego i prowadził rokowania w sprawie jego koronacji na cesarza[1]. 2 września 1347 koronował Karola IV na króla Czech. Podczas konklawe w 1352 i 1362 występował jako poważny kandydat na papieża.

Arnoszt z Pardubic zmarł 30 czerwca 1364 na swoim zamku w Roudnicy nad Labem. Został pochowany w kościele pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Kłodzku[1]. W prezbiterium stanął jego nagrobek powstały w kręgu Petera Parlera w latach 1370–1375. Na tumbie z czerwonego marmuru znajduje się rzeźba przedstawiająca arcybiskupa wykonana z białego marmuru. W 1468 dwukrotnie wyciekła z nagrobka oleista ciecz o niezwykłej woni, a w połowie XVI wieku zaczął on pękać. W 1861 mocno zniszczony zabytek przeniesiono do północnej nawy, gdzie znajduje się do dziś. W 1870 rzeźbiarz Johann Janda wykonał pomnik Arnoszta z Pardubic ustawiony w nawie głównej[1]. W 1960 przeniesiono go do nawy północnej.

Pamięć i legenda[edytuj | edytuj kod]

Arnoszt jest obecnie uważany za patrona miasta Pardubice, w którym rozpoczął budowę tamtejszego zamku i kazał wznieść kościół Zwiastowania Marii Panny. Jego postać w tym mieście przypomina marmurowy relief autorstwa Františka Zuzky wmurowany w 1940, a znajdujący się w prezbiterium kościoła św. Bartłomieja. 23 września 2004 z okazji 640-lecia śmierci arcybiskupa aulę Uniwersytetu Pardubickiego nazwano Aulą Arnoszta z Pardubic.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i Zdzisław Szczepaniak: Arnošt z Pardubic. W: Janusz Laska, Mieczysław Kowalcze: Popularna encyklopedia ziemi kłodzkiej. T. 1 (A–J). Kłodzko-Nowa Ruda: Kłodzkie Towarzystwo Oświatowe, 2009, s. 18–20. ISBN 978-83-60478-90-5.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Anna Fastnacht-Stupnicka Od św. Jadwigi do Marka Hłaski. Niezwykłe losy wybitnych ludzi na Dolnym Śląsku, Oficyna Wydawnicza „Atut”, Wrocław 2006, ISBN 978-83-7432-189-1.
  • Bogusław Czechowicz, Nagrobek i historiografia. O niektórych treściach i funkcjach pomników nagrobnych z XIV–XIX wieku, [w:] O sztuce sepulkralnej na Śląsku. Materiały z sesji Oddziału Wrocławskiego Stowarzyszenia Historyków Sztuki, 25–26 października 1996 roku, Wrocław 1997, s. 177–202, ISBN 83-905667-7-X.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]