William Bailey – Wikipedia, wolna encyklopedia

William Bailey
Ilustracja
Od lewej: Maurice Schilles, Karl Neumer i William Bailey
Data i miejsce urodzenia

6 kwietnia 1888
Londyn

Data i miejsce śmierci

12 lutego 1971
Chiswick

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Wielka Brytania
Mistrzostwa świata
złoto Kopenhaga 1909 Sprint (A)
złoto Bruksela 1910 Sprint (A)
złoto Rzym 1911 Sprint (A)
złoto Berlin 1913 Sprint (A)
brąz Antwerpia 1920 Sprint

William James "„Bill”" Bailey (ur. 6 kwietnia 1888 w Londynie, zm. 12 lutego 1971 w Chiswick) – brytyjski kolarz torowy, pięciokrotny medalista mistrzostw świata.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy sukces w karierze William Bailey osiągnął w 1909 roku, kiedy zdobył złoty medal w sprincie indywidualnym amatorów podczas mistrzostw świata w Kopenhadze. W zawodach tych bezpośrednio wyprzedził Niemca Karla Neumera oraz Francuza Maurice'a Schillesa. W tej samej konkurencji Bailey zwyciężał jeszcze trzykrotnie, na: mistrzostwach świata w Brukseli (1910), mistrzostwach w Rzymie (1911) oraz mistrzostwach w Berlinie (1913). Po przerwie spowodowanej I wojną światową powrócił do kolarstwa w 1920 roku przeszedł na zawodowstwo. Właśnie w 1920 roku Brytyjczyk zdobył swój ostatni medal - na mistrzostwach świata w Antwerpii zajął trzecie miejsce w sprincie, za Australijczykiem Robertem Spearsem i Szwajcarem Ernstem Kaufmannem. W 1908 roku William Bailey wystartował na igrzyskach olimpijskich w Londynie odpadł w eliminacjach sprintu, a rywalizacji w wyścigu na 5 km nie ukończył. Ponadto trzykrotnie zdobywał tytuł mistrza Wielkiej Brytanii w sprincie (1909, 1912 i 1913).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]