Letnie Igrzyska Olimpijskie 1908 – Wikipedia, wolna encyklopedia

IV Letnie Igrzyska Olimpijskie
Ilustracja
IO 1904

IO 1912

Stolica igrzysk

Londyn
 Wielka Brytania

Liczba ekip

23

Liczba sportowców

2035 (1999 mężczyzn i 36 kobiet)

Liczba konkurencji

110 w 22 dyscyplinach

Otwarcie

27 kwietnia 1908

Oficjalne otwarcie

Edward VII (król)

Zamknięcie

31 października 1908

Stadion

White City Stadium

IV Letnie Igrzyska Olimpijskie (oficjalnie Igrzyska IV Olimpiady) rozpoczęły się w Londynie 27 kwietnia 1908.

Igrzyska zostały zachowane w pamięci ludzi jako wielkie wydarzenie. Olimpiadę zorganizowano w sposób profesjonalny, choć organizatorzy mieli bardzo mało czasu na jej przygotowanie. W Londynie zaprezentowały się 22 reprezentacje narodowe. W zawodach wzięło udział 1971 mężczyzn i 37 kobiet – łącznie 2008 sportowców. Rozegrano 110 konkurencji w 24 dyscyplinach. Igrzyska zostały otwarte przez króla Wielkiej Brytanii Edwarda VII. Igrzyska przeniesiono z Rzymu, ponieważ Włochy zrezygnowały z roli gospodarza.

Rywalizację podzielono na część letnią i jesienną, gdy rozegrano łyżwiarstwo, boks i zawody w sportach zespołowych. Program sportowy został rozbudowany aż do 24 dyscyplin, m.in. tak egzotycznych jak jeu de paume, lacrosse, rackets czy sport motorowodny, które po tym debiucie już nigdy nie wróciły do programu olimpijskich zmagań. Po otwarciu igrzysk i defiladzie ekip zaczęły się protesty i skandale. Zabrakło flag Szwecji, USA i Finlandii (która wówczas była częścią Imperium Rosyjskiego). Amerykanie w proteście spalili publicznie kukłę brytyjskiego lwa.

Mimo że w 1908 roku Polska nie istniała, to w Londynie wystartował Polak. Skoczek na trampolinie Jerzy Gajdzik (George William Gaidzik) wystąpił w barwach USA, zdobywając brązowy medal w skokach do wody.

Igrzyska londyńskie okazały się imprezą udaną, cieszącą się dużym zainteresowaniem publiczności. Cechą charakterystyczną tych igrzysk był stadion – White City. Mający 80 tysięcy miejsc obiekt był wyjątkowy: publiczność mogła jednocześnie oglądać zawody w lekkoatletyce, pływaniu czy piłce nożnej, dzięki temu, że trybuny otaczały wszystkie boiska oraz bieżnie. Jest to jedyny taki stadion w historii igrzysk. Zawody jednak miały kilka błędów, które w obecnych czasach nigdy nie zdarzyłyby się. Sędziami zawodów byli prawie wyłącznie Brytyjczycy, co powodowało liczne kwestionowanie ich wyroków.

Państwa uczestniczące[edytuj | edytuj kod]

Uczestnicy

Na Igrzyskach w Londynie pojawiło się 2 debiutantów: Finlandia i Turcja.

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Terminarz[edytuj | edytuj kod]

   ●    Ceremonia otwarcia    ●    Eliminacje    ●    Finały    ●    Ceremonia zamknięcia
Konkurencja Kwie. Maj Cz. Lipiec Sierpień Październik
27 28 29 30 1 6 7 8 9 10 11 22 18 21 6 7 8 9 10 11 13 14 15 16 17 18 20 21 22 23 24 25 27 28 29 30 31 10 11 28 29 19 20 22 23 24 26 27 28 29 30 31
Boks
Gimnastyka
Hokej na trawie
Jeu de paume
Kolarstwo
Lacrosse
Lekkoatletyka
Łucznictwo
Łyżwiarstwo figurowe
Piłka nożna
Piłka wodna
Pływanie
Polo
Przeciąganie liny
Rackets
Rugby union
Skoki do wody
Sporty motorowodne
Strzelectwo


Szermierka
Tenis ziemny
Wioślarstwo


Zapasy
Żeglarstwo
Finisz biegu maratońskiego - na metę wbiega Włoch Dorando Pietri, który potem zostaje zdyskwalifikowany za pomoc trenerów i kibiców w przekroczeniu linii mety
Medal olimpijski z igrzysk 1908 roku

Statystyka medalowa[edytuj | edytuj kod]

Klasyfikacja medalowa
Lp. Państwo złoto srebro brąz razem
1  Wielka Brytania 56 51 38 145
2  Stany Zjednoczone 23 12 12 47
3  Szwecja 8 6 11 25
4  Francja 5 5 9 19
5  Cesarstwo Niemieckie 3 5 5 13
6  Węgry 3 4 2 9
7  Kanada 3 3 10 16
8  Norwegia 2 3 3 8
9  Włochy 2 2 0 4
10  Belgia 1 5 2 8
Zobacz pełną klasyfikację medalową

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. W 1908 roku Wielkie Księstwo Finlandii wchodziło w skład Imperium Rosyjskiego i nie startowało pod własną flagą.
  2. W 1908 roku Islandia wchodziła w skład Danii (była duńskim terytorium autonomicznym)