Wenera 6 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wenera 6
Inne nazwy	2V (V-69) No. 331
Zaangażowani	ZSRR
Indeks COSPAR	1969-002A
Rakieta nośna	Mołnia 8K78M
Miejsce startu	Bajkonur, Kazachska SRR
Cel misji	Wenus
	Orbita (docelowa, początkowa)
Okrążane ciało niebieskie	Słońce
Perycentrum	0,71 au
Apocentrum	0,98 au
Okres obiegu	285 d
Nachylenie	2°
	Czas trwania
Początek misji	10 stycznia 1969 (05:51:52 UTC)
Data lądowania	17 maja 1969
	Wymiary
Masa całkowita	1128 kg
	Multimedia w Wikimedia Commons

Wenera 6 (ros. Венера) – trzecia udana radziecka sonda kosmiczna przeznaczona do badania Wenus, o budowie analogicznej do Wenery 5.

Przebieg i rezultaty misji[edytuj | edytuj kod]

Wenera 6 została wystrzelona 10 stycznia 1969 z kosmodromu Bajkonur w Kazachskiej SRR, pięć dni po Wenerze 5. Do Wenus dotarła 17 maja tego samego roku (dzień po Wenerze 5). Sonda posiadała lądownik o masie 405 kg, który dokonał bezpośrednich pomiarów w atmosferze planety. Aparatura badawcza lądownika została włączona na wysokości około 50 km nad średnim poziomem gruntu. Pomiar temperatury i ciśnienia odbył się praktycznie na takim samym poziomie atmosfery jak w przypadku Wenery 5. W przypadku Wenery 6 ostatnia zarejestrowana wartość (27 atm) odpowiadała wysokości tylko 10-12 km. Świadczyło to o dużych różnicach wzniesień terenu, dochodzących do kilkunastu km. Uzyskano również podobne wartości składu atmosfery. Lądownik uległ zniszczeniu na wysokości 10-12 km^[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Mark Wade: Venera 2V (V-69). Encyclopedia Astronautica. [dostęp 2013-07-17]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Space 40 (cz.)
↑ Olgierd Wołczek: Loty międzyplanetarne. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1980, s. 242-243.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Edward J. Pokorny, Rodzina Słońca, Nasza Księgarnia, Warszawa 1975

[astronautica-1] Mark Wade: Venera 2V (V-69). Encyclopedia Astronautica. [dostęp 2013-07-17]. (ang.).

[space40-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Space 40 (cz.)

[3] Olgierd Wołczek: Loty międzyplanetarne. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1980, s. 242-243.

[1]

[2]

[3]

Program Wenera (1961-1983)	Tiażołyj sputnik Wenera 1 Sputnik 19 Sputnik 20 Sputnik 21 Wenera 2 Wenera 3 Kosmos 96 Wenera 4 Kosmos 167 Wenera 5 Wenera 6 Wenera 7 Kosmos 359 Wenera 8 Kosmos 482 Wenera 9 Wenera 10 Wenera 11 Wenera 12 Wenera 13 Wenera 14 Wenera 15 Wenera 16
Program Wenera-D (2029-)	Wenera-D (2029)

Przeloty	Mariner 2 5 10 Wenera 4 5 6 7 8 11 12 13 14 Pioneer Venus 1 2 Magellan Akatsuki IKAROS
Orbitery	Wenera 9 10 15 16 Magellan Venus Express Akatsuki
Próbniki balonowe	Wega 1 2
Lądowniki	Wenera 7 8 11 12 13 14 Wega 1 2
Przyszłe misje	Shukrayaan-1 (2024?) DAVINCI+ (2028–30) VERITAS (2028–30) Wenera-D (2029) EnVision (2031)