Włodzimierz Czacki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	17 sierpnia 1879
Konsekrator	Flavio Chigi
Współkonsekratorzy	Angelo Bianchi; Placido Petacci

Włodzimierz Czacki
	Kardynał prezbiter
Kraj działania	Francja
Data i miejsce urodzenia	16 kwietnia 1834 ; Poryck
Data i miejsce śmierci	8 marca 1888 ; Rzym
	Nuncjusz apostolski we Francji
Okres sprawowania	1879–1882
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	30 listopada 1867
Nominacja biskupia	12 sierpnia 1879; tytularny arcybiskup Salaminy
Sakra biskupia	17 sierpnia 1879
Kreacja kardynalska	25 września 1882; Leon XIII
Kościół tytularny	Santa Pudenziana
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Włodzimierz Czacki h. Świnka^[1] (ur. 16 kwietnia 1834 w Porycku na Wołyniu, zm. 8 marca 1888 w Rzymie) – dyplomata watykański, poeta, publicysta; od 1851 roku przebywał w Rzymie.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Wiktora Kazimierza Czackiego i Pelagii z Sapiehów. Wnuk Tadeusza Czackiego.

30 listopada 1867 przyjął święcenia kapłańskie z rąk arcybiskupa Aleksandra Franchiego i został osobistym sekretarzem papieża Piusa IX. 12 sierpnia 1879 został prekonizowany arcybiskupem Salaminy i nuncjuszem papieża Leona XIII w Paryżu. 17 sierpnia 1879 otrzymał sakrę w rzymskim kościele św. Ludwika z rąk kard. Flawiusza Chigi. Tenże sam papież mianował go 25 września 1882 kardynałem i 15 marca 1883 otrzymał tytuł prezbitera Santa Pudenziana. Od 31 marca 1879 Baliw Wielkiego Krzyża Łaski Magistralnej Zakonu Maltańskiego^[1]^[2]. Pochowany 10 marca 1888 na cmentarzu Campo Verano. 25 marca 1982 przeniesiono szczątki zmarłego do kościoła tytularnego św. Pudenziany.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b Zakon Maltański w Polsce. Stefan K. Kuczyński (red.). Warszawa: DiG, 2000, s. 197.
↑ Tadeusz Wojciech Lange, Szpitalnicy, Joannici, Kawalerowie Maltańscy, Warszawa 1999, s. 144.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Dzieła Włodzimierza Czackiego w bibliotece Polona

[zmp-1] Zakon Maltański w Polsce. Stefan K. Kuczyński (red.). Warszawa: DiG, 2000, s. 197.

[2] Tadeusz Wojciech Lange, Szpitalnicy, Joannici, Kawalerowie Maltańscy, Warszawa 1999, s. 144.

[1]

[2]

Zmarli kardynałowie	Zbigniew Oleśnicki (1439) Aleksander mazowiecki (1440) Fryderyk Jagiellończyk (1493) Stanisław Hozjusz (1561) Jerzy Radziwiłł (1583) Bernard Maciejowski (1604) Jan Albert Waza (1629) Jan Kazimierz Denhoff (1686) Michał Stefan Radziejowski (1686) Jan Aleksander Lipski (1737) Mieczysław Ledóchowski (1875) Włodzimierz Czacki (1882) Albin Dunajewski (1890) Jan Duklan Puzyna (1901) Edmund Dalbor (1919) Aleksander Kakowski (1919) August Hlond (1927) Adam Stefan Sapieha (1946) Stefan Wyszyński (1953) Bolesław Kominek (1973) Bolesław Filipiak (1976) Władysław Rubin (1979) Franciszek Macharski (1979) Józef Glemp (1983) Andrzej Maria Deskur (1985) Henryk Gulbinowicz (1985) Kazimierz Świątek (1994) Adam Kozłowiecki (1998) Zenon Grocholewski (2001) Marian Jaworski (2001) Stanisław Nagy (2003)
Zmarli byli kardynałowie	Wincenty Kot (1441); zrezygnował z godności kardynalskiej 2 października 1447 Jan Kazimierz Waza (1646); zrezygnował z godności kardynalskiej 6 lipca 1648 Karol Wojtyła (1967); wybrany na papieża w 1978
Żyjący kardynałowie bez uprawnień elektorskich	Stanisław Dziwisz (2006)
Żyjący kardynałowie elektorzy	Stanisław Ryłko (2007) Kazimierz Nycz (2010) Konrad Krajewski (2018) Grzegorz Ryś (2023)