Władysław Jakubiak – Wikipedia, wolna encyklopedia

Władysław Jakubiak

kanonier
Data i miejsce urodzenia	16 kwietnia 1916 Nowogród
Data i miejsce śmierci	2 września 1939 Westerplatte
Przebieg służby
Lata służby	do 1939
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	14 Dywizjon Artylerii Konnej, Wojskowa Składnica Tranzytowa (Westerplatte)
Główne wojny i bitwy	obrona Westerplatte †
Odznaczenia

Władysław Jakubiak (ur. 16 kwietnia 1916 w Nowogrodzie, zm. 2 września 1939 na Westerplatte) – kanonier Wojska Polskiego II RP, członek załogi Wojskowej Składnicy Tranzytowej na Westerplatte w wojnie obronnej 1939.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Władysław Jakubiak urodził się w Nowogrodzie Łomżyńskim w Białostockiem jako syn Stanisława i Władysławy. Służbę wojskową odbywał w 14 dywizjonie artylerii konnej w Białymstoku, skąd został skierowany na Westerplatte 30 lipca 1939. Walczył tam w składzie wydzielonego z 14 dak działonu, obsługiwał na stanowisku zamkowego armatę wz. 02/26. Zginął wskutek wybuchu bomby przy koszarach. Jego symboliczny nagrobek znajduje się na Cmentarzyku Poległych na Westerplatte.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

• 1945 Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (pośmiertnie)

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

• Ostatnia załoga Westerplatte

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Stanisława Górnikiewicz-Kurowska: Westerplatczycy. Gdańsk: Marpress, 1999, s. 102. ISBN 83-87291-53-6.