Tobin Heath – Wikipedia, wolna encyklopedia

Tobin Powell Heath
Ilustracja
Heath w meczu dla Portland Thorns
Data i miejsce urodzenia

29 maja 1988
Basking Ridge, New Jersey, Stany Zjednoczone

Wzrost

168

Pozycja

pomocnik

Informacje klubowe
Klub

Arsenal

Numer w klubie

17

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2004–2005 New Jersey Wildcats 7 (1)
2007 Hudson Valley Quickstrike Lady Blues 5 (5)
2009 Pali Blues 6 (1)
2010 Atlanta Beat 3 (0)
2011 Sky Blue FC 12 (0)
2012 New York Fury 1 (0)
2013–2014 Paris Saint-Germain 24 (6)
2013–2020 Portland Thorns 32 (4)
2020–2021 Manchester United 8 (4)
2021– Arsenal 9 (2)
W sumie: 107 (23)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2008– Stany Zjednoczone 118 (15)
  1. ↑ Aktualne na: 5 czerwca 2016. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
  2. ↑ Aktualne na: 4 czerwca 2016.
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie
brąz Tokio 2020
Multimedia w Wikimedia Commons

Tobin Powell Heath (ur. 29 maja 1988 w Morristown) – amerykańska profesjonalna piłkarka. Jest dwukrotną mistrzynią olimpijską oraz srebrną i złotą medalistką Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej Kobiet grającą dla Reprezentacji Narodowej USA. Według Amerykańskiej Federacji Piłki Nożnej, Heath ma „prawdopodobnie największe umiejętności spośród zawodniczek USA”[1]. Zazwyczaj gra jako skrzydłowa lub ofensywna pomocniczka. Była pierwszą zawodniczką wybraną w drafcie nieistniejącej już amerykańskiej ligi Women’s Professional Soccer w 2010 roku. Obecnie gra w drużynie Portland Thorns FC uczestniczącej w rozgrywkach National Women's Soccer League (NWSL).

Wczesne życie i edukacja[edytuj | edytuj kod]

Heath urodziła się w Morristown w New Jersey jako córka Jeffa i Cindy Heath. Dorastała w Basking Ridge. Ma młodszego brata Jeffreya i dwie starsze siostry – Perry i Katie. Heath przyznaje, że jest bardzo dumną i pobożną wyznawczynią wiary chrześcijańskiej[2][3].

Heath ukończyła Ridge High School w Basking Ridge gdzie grała w pikę nożną w 2006 roku. Grała również w drużynie PDA Wildcats, która zwyciężyła Klubowe Mistrzostwa Krajowe w 2003 roku.

Heath uplasowała się na drugim miejscu pośród nowych zawodniczek rocznika 2006 według magazynu Soccer Buzz. Została wybrana do drużyny roku magazynu Parade w latach 2003, 2004 i 2005. Inne wyróżnienia, które otrzymała w tym czasie to: zawodniczka roku Gatorade New Jersey, zawodniczka jedenastki roku Newark Star Ledger's i zawodnika roku Newark Star-Ledger's New Jersey.

North Carolina Tar Heels[edytuj | edytuj kod]

Tobin Heath po meczu mistrzostw kraju w SAS Soccer Park w Cary, NC w niedzielę, 3 grudnia 2006.

Heath zobowiązała się do pójścia na Uniwersytet Karoliny Północnej (UNC) już w pierwszej klasie szkoły średniej i nie grała w drużynie szkolnej podczas ostatniego roku nauki, zamiast tego trenując z chłopcami[4]. Jako pierwszoroczniak należała do drużyny reprezentującej UNC w mistrzostwach kraju w 2006 roku. Była w pierwszym składzie 22 meczów z 23, które rozegrała dla Tar Heels jako lewa pomocniczka strzelając cztery bramki i zaliczając dziewięć asyst. Jako studentka drugiego roku miała na koncie pięć asyst oraz dwie bramki i została wybrana do ogólnokrajowej jedenastki przez NSCAA (National Soccer Coaches Association of America) oraz jedenastki Konferencji Atlantyckiej ACC[4]. W kolejnym roku przysłużyła się swojej drużynie ośmioma bramkami i ośmioma asystami, co pozwoliło im wywalczyć tytuł NCAA[4].

Ostatni rok gry dla Tar Heels zakończyła z pięcioma bramkami i dziesięcioma asystami oraz kolejnym tytułem mistrzowskim. Została wybrana do jedenastki turnieju oraz zajęła drugie miejsce w rywalizacji o Hermann Trophy – nagrodę przyznawaną najlepszemu piłkarzowi akademickiemu[4].

Heath zakończyła swoją karierę na Uniwersytecie Karoliny Północnej z 19 golami i 32 asystami. Pomogła w zdobyciu mistrzostwa NCAA w latach 2006, 2008 i 2009 oraz czterech tytułów Konferencji Atlantyckiej. Grała z numerem 98 na koszulce. Trener drużyny uniwersyteckiej Anson Dorrance przyznał, że Heath woli „założyć siatę” przeciwnikowi niż dryblować obok niego. Tobin Heath's ukończyła na Uniwersytecie Karoliny Północnej kierunek Komunikacja.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Women’s Professional Soccer, 2010–11[edytuj | edytuj kod]

W roku 2010, została jako pierwsza wybrana w drafcie ligi Women’s Professional Soccer do zespołu Atlanta Beat. Wychodziła na boisko w podstawowej jedenastce w pierwszych trzech występach dla klubu, jednak w trzecim meczu doznała kontuzji kostki co uniemożliwiło jej granie w dalszej części sezonu 2010.[5][6]

10 grudnia 2010 roku Heath wraz z koleżankami z drużyny – Eniolą Aluko i Angie Kerr została wymieniona do klubu Sky Blue FC w zamian za czwarty i ósmy wybór w drafcie WPS w 2011 roku i "przyszłe rozważania w 2012."[7] Heath wystąpiła w dwunastu meczach dla Sky Blue, rozpoczynając trzy z nich.[6] Drużyna skończyła sezon podstawowy na piątym miejscu z 5 wygranymi, 4 remisami i 9 przegranymi[8].

New York Fury, 2012[edytuj | edytuj kod]

Heath podczas meczu przeciwko FCF Juvisy 23 marca 2013 r.

Po zawieszeniu ligi WPS w 2012 roku Tobin Heath dołączyła do New York Fury w WPSL Elite League[9]. Rozegrała tam jeden mecz po wyleczeniu kontuzji kostki, której doznała na początku sezonu a następnie została powołana do drużyny narodowej[10].

Paris Saint-Germain (PSG), 2013–2014[edytuj | edytuj kod]

W 2013 roku, Heath podpisała półroczny kontrakt z Paris Saint-Germain grającym w najwyższej lidze francuskiej – Division 1 Féminine[11]. Zdobyła pięć bramek w dwunastu występach dla klubu[12].

Portland Thorns FC, 2013–obecnie[edytuj | edytuj kod]

Nowo utworzona liga National Women’s Soccer League (NWSL) ogłosiła 11 stycznia 2013 roku, że Heath jest jedną z siedmiu zawodniczek przydzielonych do Portland Thorns FC na początkowy roster w ramach alokacji zawodniczek[13]. W lipcu 2013, po zakończeniu sezonu z PSG dołączyła do drużyny pomagając jej zakończyć rozgrywki na trzecim miejscu. Thorns wygrało Puchar NWSL 2013 po pokonaniu w finale Western New York Flash 2:0. Heath strzeliła w tym meczu z rzutu wolnego zwycięską bramkę[14][15]. Została wybrana MVP meczu finałowego[16].

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

Reprezentacje młodzieżowe[edytuj | edytuj kod]

Heath grała w reprezentacji U-16 w latach 2003–2004, w drużynie U-17 w latach 2004–05 i w reprezentacji U-20 na Mistrzostwach Świata Kobiet 2006 w Rosji. Była jedną z pięciu zawodniczek powołanych do drużyny nie uczestnicząc w kwalifikacjach do turnieju i zarazem jedną z najmłodszych na Mistrzostwach. Heath zakończyła swoją karierę w reprezentacji U-20 z 14 meczami i dwoma bramkami na koncie. Była podstawową zawodniczką zespołu, który zdobył srebro na Igrzyskach Panamerykańskich w Brazylii w 2007 roku.

Debiut w drużynie seniorskiej, 2008[edytuj | edytuj kod]

Heath pierwszy raz wystąpiła w zespole seniorskim 18 stycznia 2008 roku w meczu przeciwko Finlandii w Pucharze Czterech Narodów. Była rezerwową na Igrzyskach Olimpijskich 2008 jako najmłodsza zawodniczka w drużynie (20 lat). Wystąpiła w trzech meczach i zdobyła z drużyną złoty medal. W samym 2008 roku zagrała ogółem w 17 meczach i zdobyła dwa pierwsze gole dla reprezentacji – pierwszy w meczu z Chinami podczas Algarve Cup[17].

Heath zdobyła tytuł 2009 U.S. Soccer Young Female Athlete of the Year i rozegrała dwa mecze reprezentacyjne, oba przeciwko Kanadzie w lipcu 2009. W 2010 nie występowała z powodu kontuzji kostki doznanej na początku sezonu WPS[1].

Mistrzostwa Świata Kobiet 2011[edytuj | edytuj kod]

Heath zadebiutowała na Mistrzostwach Świata w Piłce Nożnej Kobiet w wieku 23 lat podczas Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej Kobiet 2011 w Niemczech, wchodząc na drugą połowę meczu fazy grupowej z Kolumbią[18]. Zagrała w sumie w czterech meczach: z Kolumbią, Brazylią, Francją oraz z Japonią. W finale była jedną z zawodniczek wybranych do wykonywania rzutów karnych, jej strzał został zablokowany przez japońską bramkarkę[19]

Igrzyska Olimpijskie Londyn 2012[edytuj | edytuj kod]

Heath była częścią drużyny olimpijskiej, rozgrywając wszystkie sześć meczów, cztery z nich od pierwszej do ostatniej minuty. Zaliczyła trzy asysty – przeciwko Francji, Kolumbii i Nowej Zelandii. Przeciwko Francji, w 66 minucie zbiegła z lewego skrzydła z piłką otrzymaną od Megan Rapinoe i posłała podanie do Alex Morgan która zdobyła ostatniego gola w meczu ustalając wynik na 4:2. Przeciwko Kolumbii rozegrała serię podań z Wambach zaliczając drugą asystę. Trzecią asystę zaliczyła w ćwierćfinale przeciwko Nowej Zelandii – w 87 minucie długie podanie z lewego skrzydła zostało zamienione w bramkę przez Sydney Leroux doprowadzając do wyniku 2:0.

Heath (w środku) świętująca wygraną w Mistrzostwach Świata 2015 na paradzie zwycięzców w Nowym Jorku, lipiec 2015

Mistrzostwa Świata Kobiet 2015[edytuj | edytuj kod]

Heath była zawodniczką podstawowego składu drużyny narodowej podczas Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej Kobiet w Kanadzie, rozpoczynając w pierwszej jedenastce pięć z siedmiu meczów zespołu oraz w jednym wchodząc z ławki[20]. W finale mistrzostw Heath była jedną z trzech zawodniczek, które strzeliły gole, zdobywając swojego w 54 minucie po asyście Morgan Brian[21].

Bramki w karierze reprezentacyjnej [edytuj | edytuj kod]

Data Miejsce Rywal Skład Minuta Asysta/podanie Zawody
1
 2008-03-05[22] Albufeira  Chiny 45.w. 46' (z. Tarpley) 47 bez asysty Algarve Cup: Group B
2
 2008-04-04[23] Juárez  Jamajka 45.w. 46' (z. Lloyd) 95+ Lauren Holiday Olimpiada: kwalifikacje: grupa A
3
 2011-11-19[24] Glendale  Szwecja 45.w. 46' (z. Rodriguez) 81 Alex Morgan towarzyski 
4
 2012-01-20[25] Vancouver  Dominikana 45.z. 46' (w. Rodriguez) 30 Heather O’Reilly Olimpiada: kwalifikacje: grupa B
5
 2012-01-27[26] Vancouver  Kostaryka 63.z. 63' (w. Morgan) 16 Shannon Boxx Olimpiada: kwalifikacje: półfinał
6
 2012-06-16[27] Halmstad  Szwecja 45.w. 46' (z. O'Reilly) 56 Abby Wambach Volvo Winners Cup
7
 2012-10-23[28] East Hartford  Niemcy 28.w. 63' (z. O'Reilly) 67 Alex Morgan towarzyski
8
 2013-04-09[29] The Hague  Holandia 90.Start 36 Sydney Leroux towarzyski
9
 2014-09-18[30] Rochester  Meksyk 46.off 46' (on O'Reilly) 44 Amy Rodriguez towarzyski
10
 2014-10-17[31] Chicago  Gwatemala cały mecz 7 Sydney Leroux Mistrzostwa Świata: kwalifikacje: grupa A
11
 57 Carli Lloyd
12
 2015-07-05[32] Vancouver  Japonia 79.z. 79' (w. Wambach) 54 Morgan Brian Mistrzostwa Świata: finał

Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

College[edytuj | edytuj kod]

Uniwersytet Karoliny Północnej[edytuj | edytuj kod]

  • Mistrzostwo NCAA: 2006, 2008, 2009

Reprezentacja[edytuj | edytuj kod]

Liga[edytuj | edytuj kod]

  • Mistrzostwo NWSL: 2013

Indywidualnie[edytuj | edytuj kod]

  • NWSL 2013 Championship MVP
  • PSG Best Player of the Year (Le Prix des Supporters): 2013
  • U.S. Soccer Young Female Athlete of the Year (1): 2009
  • NCAA All-American First-Team (2): 2007, 2009
  • ACC Conference First-Team (3): 2007, 2008, 2009

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Poza piłką nożną Heath lubi uprawiać wiele sportów takich jak tenis czy surfowanie, oraz chętnie spędza czas na świeżym powietrzu gdy tylko może[34][35]. Tobin dostała imię po swojej prababci[36].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b "Tobin Heath".
  2. ↑ "Player Bio: Tobin Heath – North Carolina Official Athletic Site". tarheelblue.cstv.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-01-28)]..
  3. ↑ "Faith and Family Night: Tobin Heath".
  4. ↑ a b c d "Tobin Heath U.S. Soccer Player Bio".
  5. ↑ Purdy, Jacqueline (9 August 2010).
  6. ↑ a b T. Heath, [w:] baza Soccerway (zawodnicy) [dostęp 2021-01-02].
  7. ↑ "Women's Professional Soccer :: Beat Trade Three Players for Three Picks".
  8. ↑ "Standings". womensprosoccer.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-10-17)]..
  9. ↑ "NEW YORK FURY SIGN TOBIN HEATH FOR WPSL ELITE LEAGUE SEASON".
  10. ↑ "New York Fury 2012 Stats". wpsl.info. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-10)]..
  11. ↑ "Tobin Heath to play for PSG until May". nwslnews.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-03)]..
  12. ↑ "MEGAN RAPINOE, TOBIN HEATH MATCH UP POSSIBLE". nwslsoccer.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-01)]..
  13. ↑ "NWSL Announces Allocation of 55 National Team Players to Eight Clubs". ussoccer.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-03-04)]..
  14. ↑ Golazo de Tobin Heath.
  15. ↑ Arnold, Geoffrey C. (31 August 2013).
  16. ↑ Hays, Graham (8 September 2013).
  17. ↑ "Women's Professional Soccer :: Atlanta Beat :: News :: 2010 WPS Draft Day Preview".
  18. ↑ "Studio 90 Extra Time: Tobin Heath, Pt. 1".
  19. ↑ "United States lose to Japan in penalties 3–1".
  20. ↑ "WNT Matches".
  21. ↑ "AND THAT’S 5!. [dostęp 2015-10-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-07)].
  22. ↑ "U.S. Women Defeat China, 4–0, To Open 2008 Algarve Cup". ussoccer.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-13)]..
  23. ↑ "U.S. Women Defeat Jamaica, 6–0, to Open Olympic Qualifying; Wambach Scores Twice at USA is Through to Semifinals". ussoccer.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-26)]..
  24. ↑ "U.S. Women's National Team Ties Sweden in Front of Record Crowd to Round Out 2011". ussoccer.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-23)]..
  25. ↑ "U.S. Women’s National Team Opens 2012 CONCACAF Olympic Women’s Qualifying With Record Performance in 14–0 Rout of Dominican Republic". ussoccer.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-24)]..
  26. ↑ "U.S. Women’s National Team Qualifies for 2012 London Olympics with 3–0 Victory Against Costa Rica". ussoccer.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-31)]..
  27. ↑ "WNT Earns 3–1 Win on the Road against Sweden".
  28. ↑ "WNT and Germany Play to 2–2 Draw at Rentschler Field". ussoccer.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-26)]..
  29. ↑ "U.S. Women’s National Team Defeats Netherlands 3-1 in International Friendly at The Hague". ussoccer.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-11)]..
  30. ↑ "U.S. WNT Defeats Mexico 4-0 in Final Tune-Up for CONCACAF Women’s Championship".
  31. ↑ "WNT Takes Control of Group A with 5-0 Victory against Guatemala".
  32. ↑ "U.S.WNT 5-2 Japan: wins World Cup".
  33. ↑ "Lloyd-inspired USA crowned in style". fifa.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-07)]..
  34. ↑ "Studio 90 Extra Time: Tobin Heath, Pt. 1".
  35. ↑ "Studio 90 Extra Time: Tobin Heath, Pt. 2".
  36. ↑ YouTube [online], youtube.com [dostęp 2017-11-20] (fr.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

skład Arsenal W.F.C.
  • Aktualny na dzień 2 września 2021
Skład reprezentacji Stanów Zjednoczonych na Igrzyskach Olimpijskich 2020

Stany Zjednoczone

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tobin_Heath&oldid=72206831”