Teoria typów – Wikipedia, wolna encyklopedia

Teoria typów – klasa systemów formalnych w informatyce teoretycznej i logice matematycznej, w których każdy termin ma typ, a operacje są ograniczone do terminów określonego typu[1]. Teoria typów może służyć jako alternatywa dla teorii zbiorów jako podstawy dla całej matematyki. Teoria typów jest ściśle związana z systemami typów (i częściowo pokrywa się z nimi), które są funkcją języków programowania zmniejszającą liczby błędów. Dwie najbardziej znane teorie typów to typ rachunku λ Alonzo Churcha i intuicyjna teoria typów Per Martina-Löfa.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. William M. Farmer, The Seven Virtues of Simple Type Theory, Journal of Applied Logic, Vol. 6, No. 3. (September 2008), pp. 267–286.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]