Szkło (osiedle) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Szkło
ilustracja
Herb
Herb
Państwo

 Ukraina

Obwód

 lwowski

Powierzchnia

4,6 km²

Populacja (2020)
• liczba ludności
• gęstość


6071
116 os./km²

Nr kierunkowy

380 3259

Kod pocztowy

81051

Położenie na mapie obwodu lwowskiego
Mapa konturowa obwodu lwowskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Szkło”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Szkło”
Ziemia49°57′11″N 23°32′35″E/49,953056 23,543056

Szkło (ukr. Шкло) – osiedle typu miejskiego na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, rejon jaworowski, na Płaskowyżu Tarnogrodzkim, nad rzeką Szkło. 6072 mieszkańców (2020)[1], w 2001 było ich 5286[2].

Znajduje tu się przystanek kolejowy Bodrist, położony na linii Zatoka - Jaworów.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Wieś do roku 1772 w ziemi jaworowskie (województwo ruskie) w I Rzeczypospolitej, w latach 1772- 1918 w powiecie jarosławskim w austriackiej prowincji Galicja. Do 17 września 1939 w powiecie jaworowskim, województwie lwowskim w II RP. W II Rzeczypospolitej miejscowość była siedzibą gminy wiejskiej Szkło.

Z końcem XVIII w. notował Ewaryst Andrzej, hr. Kuropatnicki w swym "Opisaniu królestw Galicyi i Lodomeryi": Wieś papiernią i wodami mineralnemi sławna, przy których najporządniejsze w całej Galicyi są łaźnie[3]. Szkło było znanym uzdrowiskiem już w okresie panowania króla Jana III Sobieskiego, który wraz z małżonką korzystał tu z kąpieli w źródłach siarczanych.

Pod koniec XIX grupa domów w we wsi nosiła nazwę Zazule[4].

W okresie walk polsko-ukraińskich w 1918 w miejscowości tej (oraz w pobliskim lesie Grabnik) Ukraińcy rozstrzelali 17 wziętych do niewoli rannych polskich żołnierzy[5].

W miejscowości tej w 1871 urodził się Karol Krauss - polski dowódca wojskowy, generał brygady Wojska Polskiego II RP.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Чисельність наявного населення України на 1 січня 2020 року. (ukr.).
  2. Liczby ludności miejscowości obwodu lwowskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 5 grudnia 2001 roku. (ukr.).
  3. Ewaryst Andrzej Kuropatnicki: "Geografia albo dokładne opisanie królestw Galicyi i Lodomeryi", Przemyśl 1786, s. 36
  4. Zazule 1.) grupa domów w we wsi Szkło, powiat jaworowski, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 505.
  5. Florentyna Rzemieniuk, Unici Polscy 1596-1949, Siedlce 1998, s. 198

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]