Szalla – Wikipedia, wolna encyklopedia

Szalla, Szella (arab. شالة, fr. Chellah) - rozległy kompleks starożytnych i średniowiecznych ruin na przedmieściach Rabatu, na skarpie powyżej doliny rzeki Bu Rakrak, otoczony murami obronnymi.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwszymi osadnikami na tych terenach byli prawdopodobnie Fenicjanie, jednak do naszych czasów zachowały się tylko pozostałości rzymskiego miasta znanego jako Sala Colonia. Miasto to jako jedno z pierwszych uznało władzę arabskiej dynastii Mulaja Idrisa w Maroku. W 1154 roku zostało jednak opuszczone, a jego mieszkańcy przenieśli się na drugą stronę rzeki, nad brzeg morza, który przesunął się od czasów starożytnych o kilka kilometrów na zachód. Powstało w ten sposób istniejące do dziś miasto Sala.

W kolejnych wiekach na miejscu opuszczonej osady istniała królewska nekropola, gdzie chowano władców począwszy od czasów dynastii Almohadów. Najwięcej zabytków pochodzi jednak z czasów sułtana Abu al-Hassana (1331-1351), który wzniósł tu mury i okazałą główną bramę. Na terenie kompleksu dobrze zachowany jest minaret dawnego meczetu, wzniesionego przez kalifa Abu Jusufa na sto lat przed Abu al-Hassanem.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Maroko, seria: Praktyczny przewodnik, Wydawnictwo Pascal, Bielsko-Biała 2006, str. 312-313