Nekropolia – Wikipedia, wolna encyklopedia

Nekropolia Chaukundi w Karaczi
Cmentarz Wojskowy na Powązkach w Warszawie

Nekropolia, nekropola (gr. νεκρόπολις nekropolis, miasto umarłych) – starożytny lub wczesnochrześcijański cmentarz usytuowany w pobliżu miasta albo inny stary cmentarz o dużej powierzchni, zwłaszcza taki, na którym pochowani są członkowie znanych rodów i ludzie sławni[1].

Okazałe nekropolie z gigantycznymi grobowcami (piramidy, mastaby) zakładano w Egipcie i w Chinach. W starożytnej Grecji i Cesarstwie Rzymskim ciągnęły się one wzdłuż dróg (na przykład wzdłuż Via Appia).

Nekropolie mogły mieć formy:

  • podziemne – katakumby
  • naziemne – jako zgrupowanie grobowców, mauzoleów
  • grzebalne – o grobach wykopanych w ziemi i oznaczonych nagrobkami
  • skalne.

Obecnie terminu tego używa się także w odniesieniu do nowożytnego lub nawet współczesnego cmentarza otoczonego szczególnym kultem[1].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Hasło nekropolia. Słownik języka polskiego PWN. [dostęp 2017-11-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-10-24)].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]