Sykoraks (księżyc) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sykoraks
	; Zdjęcia ukazujące ruch Sykoraks na tle gwiazd
Planeta	Uran
Odkrywca	Brett Gladman, Philip Nicholson, Joseph Burns i John Kavelaars
Data odkrycia	6 września 1997
Tymczasowe oznaczenie	S/1997 U2
	Charakterystyka orbity
Półoś wielka	12 179 400 km
Mimośród	0,5219
Okres obiegu	1 288,38 d
Nachylenie do ekliptyki	159,420°
Długość węzła wstępującego	263,034°
Argument perycentrum	20,103°
Anomalia średnia	266,583°
	Własności fizyczne
Średnica równikowa	150 km
Średnia gęstość	1,5 g/cm³
Albedo	0,04
Jasność obserwowana; (z Ziemi)	20,8m
	Multimedia w Wikimedia Commons

Sykoraks (Uran XVII) – największy nieregularny, zewnętrzny księżyc Urana. Został odkryty 6 września 1997 roku przez Bretta Gladmana, Philipa D. Nicholsona, Josepha A. Burnsa i Johna J. Kavelaarsa przy pomocy 200-calowego teleskopu Hale’a^[3]. W tym samym czasie został też odkryty mniejszy księżyc Kaliban^[3]. Nazwa Sykoraks pochodzi od imienia matki Kalibana ze sztuki Burza Williama Szekspira^[3].

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Promień orbity Sykoraks wynosi w przybliżeniu 12,2 miliona km, a księżyc ma średnicę ok. 150 km, co czyni go największym księżycem nieregularnym Urana. Oszacowania rozmiarów są oparte na widocznej jasności księżyca i na założeniu, że jego albedo wynosi około 0,04. Sykoraks jest zbudowana najprawdopodobniej z mieszanki skał i lodu, a jej niezwykły czerwony kolor sugeruje, że jest to przechwycony obiekt Pasa Kuipera.

Księżyc porusza się ruchem wstecznym, a jego orbita jest mocno nachylona względem ekliptyki. Podobieństwo składników orbity sugeruje, że Sykoraks wraz z mniejszymi księżycami Setebosem i Prosperem tworzy grupę o przypuszczalnie wspólnym pochodzeniu. Jednak przeczy temu fakt, że księżyce te są szare, w odróżnieniu od czerwonej Sykoraks^[3].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

chronologiczny wykaz odkryć planet, planet karłowatych i ich księżyców w Układzie Słonecznym

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Planetary Satellite Mean Orbital Parameters. Jet Propulsion Laboratory, 2013-08-23. [dostęp 2016-02-12]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d Planetary Satellite Physical Parameters. Jet Propulsion Laboratory, 2015-02-19. [dostęp 2016-02-12]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d Sycorax. [w:] Solar System Exploration [on-line]. NASA. [dostęp 2018-12-25]. (ang.).

[ssd-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Planetary Satellite Mean Orbital Parameters. Jet Propulsion Laboratory, 2013-08-23. [dostęp 2016-02-12]. (ang.).

[physical-2] Planetary Satellite Physical Parameters. Jet Propulsion Laboratory, 2015-02-19. [dostęp 2016-02-12]. (ang.).

[solar-3] Sycorax. [w:] Solar System Exploration [on-line]. NASA. [dostęp 2018-12-25]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

wewnętrzne (13)	Kordelia Ofelia Bianka Kresyda Desdemona Julia Porcja Rozalinda Kupid Belinda Perdyta Puk Mab
główne (5)	Miranda Ariel Umbriel Tytania Oberon
nieregularne (10)	Francisco Kaliban S/2023 U 1 Stefano Trinkulo Sykoraks Margaret Prospero Setebos Ferdynand