French
DeutschStefan Perkowicz – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Podsekretarz stanu w Ministerstwie Żeglugi | |
| Okres | od 1 sierpnia 1966 |
| Podsekretarz stanu w Ministerstwie Handlu Zagranicznego i Gospodarki Morskiej | |
| Okres | od 10 kwietnia 1974 |
| Ambasador PRL w Japonii | |
| Okres | od 6 stycznia 1976 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
  | |
Stefan Perkowicz (ur. 30 kwietnia 1923 w Warszawie, zm. 10 października 2002[1]) – polski ekonomista, żeglugowiec, podsekretarz stanu w Ministerstwie Żeglugi (1966–1974) i Ministerstwie Handlu Zagranicznego i Gospodarki Morskiej (1974–1976) oraz ambasador w Japonii (1976–1980).
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Juliusza i Heleny. Do 1939 uczęszczał do szkoły powszechnej. Od lutego do sierpnia 1940 pracował jako robotnik rolny. Następnie, do stycznia 1945, jako pomocnik magazyniera i pomoc biurowa w przedsiębiorstwie handlowym „Alois Zeidler” w Kutnie. Kontynuował naukę w liceum w trybie tajnym. W marcu 1945 rozpoczął studia na Akademii Handlowej w Poznaniu, gdzie uzyskał dyplom w grudniu 1948. Równolegle pracował jako pomoc biurowa w Hurtowni Papieru w Poznaniu. W czerwcu 1948 został członkiem Polskiej Partii Robotniczej, zaś w grudniu Polskiej Zjednoczonej Partii Robotnicza. Po studiach wyjechał do Szczecina, gdzie po krótkim okresie pracy w Centrali Zbytu Węgla, od połowy 1948 do 1950 był kierownikiem sekcji w Oddziale Przedsiębiorstwa Handlu Zagranicznego „DAL-SPOŁEM”. Od 1950 pracował w szczecińskim oddziale Przedsiębiorstwa Żeglugowego Gdynia-Ameryka Linie Żeglugowe (przekształconego w 1951 w Polską Żeglugę Morską, PŻM). Do maja 1955 kierował tam żeglugą trampową. Następnie został kierownikiem sekcji eksploatacji do Chińsko-Polskiego Przedsiębiorstwa Maklerów Okrętowych (Chipolbrok) w Tiencinie. W lutym 1956 został skierowany do utworzenia polsko-cejlońskiej spółki maklerskiej w Kolombo. Do lipca 1961 pełnił tam funkcję dyrektora zarządzającego i przedstawiciela Polskich Linii Oceanicznych. We wrześniu 1961 wrócił do Polski. Od grudnia 1961 do lutego 1964 był kierownikiem Działu Zachodnio-Afrykańskiego PŻM w Szczecinie, a od 2 marca 1964 do lipca 1966 dyrektorem Zakładu Eksploatacji Żeglugi Trampowej PŻM. W 1970 uzyskał tytuł magistra ekonomii na Politechnice Szczecińskiej. Od 1 sierpnia 1966 do 10 kwietnia 1974 pełnił funkcję podsekretarza stanu w Ministerstwie Żeglugi. Od 10 kwietnia 1974 do stycznia 1976 podsekretarz stanu w Ministerstwie Handlu Zagranicznego i Gospodarki Morskiej. Od 6 stycznia 1976 do 8 grudnia 1980 był ambasadorem nadzwyczajny i pełnomocnym PRL w Cesarstwie Japonii, akredytowanym także na Filipinach. Od 29 grudnia 1980 do lipca 1981 na stanowisku dyrektora Departamentu Morskiego w Ministerstwie Handlu Zagranicznego i Gospodarki Morskiej[2].
W 1962 został członkiem Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Afrykańskiej, a następnie Polskiego Komitetu Solidarności z Narodami Azji, Afryki i Ameryki Łacińskiej[2].
Wraz z żoną Wiesławą Perkowicz odznaczony w 1998 Medalem za Długoletnie Pożycie Małżeńskie[3]. W 1955 otrzymał Medal 10-lecia Polski Ludowej[4].
Pochowany na Cmentarzu Komunalnym Północnym w Warszawie[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Wyszukiwarka cmentarna [online], Warszawskie cmentarze [dostęp 2021-10-27].
- ↑ a b Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej [online], katalog.bip.ipn.gov.pl [dostęp 2021-10-27].
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 4 lutego 1998 r. o nadaniu odznaczeń (M.P. z 1998 r. nr 16, poz. 242).
- ↑ Obwieszczenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 listopada 1955 r. (M.P. z 1955 r. nr 104, poz. 1411).