French
DeutschPolska Żegluga Morska – Wikipedia, wolna encyklopedia
 Biurowiec PAZIM w Szczecinie, główna siedziba PŻM | |
| Państwo | |
|---|---|
| Adres | 70-419 Szczecin |
| Data założenia | 2 stycznia 1951 |
| Forma prawna | |
| Dyrektor | Andrzej Wróblewski |
| Udziałowcy | |
| Nr KRS | |
| Zatrudnienie | 2247 (2022)[1] |
Położenie na mapie Szczecina  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
 53°25′58″N 14°33′20″E/53,432778 14,555556 | |
| Strona internetowa | |
Polska Żegluga Morska (PŻM, też Polsteam, Polish Steamship Company) – szczecińskie, państwowe przedsiębiorstwo armatorskie; najstarsze w Polsce, posiadające własną flotę składającą się z 55 statków o łącznej nośności ok. 2,2 mln ton[2].
Historia[edytuj | edytuj kod]
 | Ta sekcja od 2024-04 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
PŻM powstała w 1951, w wyniku likwidacji dwóch przedwojennych armatorów Gdynia–Ameryka Linie Żeglugowe (GAL) oraz Żeglugi Polskiej (ŻP) i od początku działalności skupiła się na uprawianiu żeglugi trampingowej. Na początku swego istnienia flota PŻM liczyła 11 statków o łącznej nośności 27 000 ton[3][4].
.JPG)
Pierwszymi jednostkami armatora były parowce zbudowane w 1926 we francuskiej stoczni Navals Francais w Blainville. Były to: SS Wilno, SS Kraków, SS Toruń, SS Poznań, SS Katowice[5]. Inne jednostki, które znalazły się we flocie PŻM to: kabotażowiec MS Narew (310 DTW) zbudowany w Niemczech w 1938, MS Elbląg (1699 DTW) zbudowany w 1944; pod zarząd armatora zostały też oddane cztery statki z serii B-30, tj. SS Sołdek, SS Jedność Robotnicza, SS Pstrowski i SS Brygada Makowskiego zbudowane w latach 1949–1950 w Stoczni Gdańskiej[4].
W pierwszych latach działalności PŻM wysyłała swoje statki w relacjach bliskiego i średniego zasięgu, tj. w rejony Bałtyku oraz mórz Północnego i Śródziemnego. Głównymi towarami były eksportowane: węgiel, drewno i nawozy, a importowane: rudy żelaza. Były to w dużej większości przewozy w żegludze trampowej, lecz armator od roku 1951 posiadał trzy regularne linie: Szczecin – Sztokholm, Szczecin – Londyn – Rouen i Szczecin – Hamburg – Rotterdam – Antwerpia[4].
Jako bezpośrednia (w prostej linii) spadkobierczyni tradycji Żeglugi Polskiej, przedwojennego polskiego armatora – PŻM to najstarsze polskie przedsiębiorstwo armatorskie.
PŻM specjalizuje się głównie w przewozach masowych, jednak posiada także cztery promy, które obsługują połączenia Polski ze Szwecją (linie Świnoujście – Ystad i Świnoujście – Trelleborg).
W połowie pierwszej dekady XXI wieku PŻM rozpoczęła program odnowy tonażu, wprowadzając od 2008 roku kilkadziesiąt nowych masowców budowanych w Chinach.
Najnowszy program inwestycyjny, powstały w 2022 roku, zakłada budowę 12 bliźniaczych statków typu laker-max, o nośności 37,000 dwt. każdy. Będą one wschodzić do eksploatacji co kwartał w latach 2024-26. Pierwszy z nich m/s "Polsteam Dąbie" został odebrany ze stoczni w styczniu 2024 r. Statki te są konstrukcyjnie przystosowane do wpływania na Wielkie Jeziora Amerykańskie, gdzie PŻM od lat 80. XX w. jest jednym ze światowych liderów, jeśli chodzi o jednostki oceaniczne.
Flota[edytuj | edytuj kod]
Przedsiębiorstwo posiada 55 statków (2024), są to masowce (51 jednostek), i 4 promy (MF Polonia, MF Gryf, MF Wolin, MF Skania zarządzane przez spółkę-córkę Unity Line) o łącznej nośności (DWT) ponad 2,2 mln ton. PŻM przewozi rocznie ok. 14 mln ton ładunków.
Grupa masowców podzielona jest na podgrupy w zależności od wielkości. PŻM dysponuje masowcami dwóch grup : 8 typu panamax o nośności 80,000-82,000 ton (np. m/s „Tatry”) oraz 43 typu handysize o nośności od 30,000 do 40,000 ton. (np. m/s „Szczecin”).
Kolejną podgrupą w sektorze jednostek typu handysize są tzw. jeziorowce (laker-max). PŻM ma obecnie 17 takich jednostek. Statki te przystosowane są wymiarami (199,99 m długości i szerokość 23,70 m), do szerokości śluz i kanałów Wielkich Jezior Amerykańskich, dla którego to rynku są budowane.
Liczba pracowników PŻM[6][edytuj | edytuj kod]
Dyrektorzy naczelni, zarządcy komisaryczni[10][edytuj | edytuj kod]
- 1951 – Izydor Dryżał
- 1951 – Adam Kupryński
- 1952–1954 – Marian Gronowicz
- 1954–1955 – Mieczysław Skorupiński
- 1955–1956 – Herman Burau
- 1956–1957 – Gerard Kryska
- 1957 – kpt. Juliusz Bilewicz
- 1957–1963 – Witold Małecki
- 1963–1964 – kpt. Jerzy Dyrowicz
- 1964–1969 – Ryszard Karger
- 1969–1976 – Tadeusz Żyłkowski
- 1976–1985 – Ryszard Karger
- 1986–1991 – Mieczysław Andruczyk
- 1991–1994 – Franciszek Makarewicz
- 1994–1998 – Janusz Lembas
- 1998–1999 – Paweł Brzezicki, kierownik
- 1999–2004 – Paweł Brzezicki
- 2004–2005 – Andrzej Cieśliński, kierownik
- 2005–2016 – Paweł Jeremi Szynkaruk
- 2017–2019 – Paweł Brzezicki, zarządca komisaryczny
- 2019–2020 – Maria Skubniewska, kierownik tymczasowy
- od 2020 – Andrzej Wróblewski, dyrektor[11]
Siedziba[edytuj | edytuj kod]
Armator mieścił się początkowo w Szczecinie przy ul. Wyszaka[12], następnie przy ul. Małopolskiej 44 (1952-1992), obecnie przy placu Rodła 8 (od 1992).
Zdjęcia[edytuj | edytuj kod]
-
MS Armia Krajowa – statek PŻM -
MS Maciej Rataj – statek PŻM podczas remontu w stoczni -
MS Rega – statek PŻM -
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Lista 500. „Rzeczpospolita”.
- ↑ PŻM: Flota. [dostęp 2020-10-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-09)].
- ↑ Firma z długą historią. „Bryza. Biuletyn informacyjny PŻM”, s. 1, 2010.
- ↑ a b c 60 lat PŻM – Trudne początki. „Obserwator morski”, s. 17, 2010. ISSN 1899-5373.
- ↑ Jan Piwowoński: Flota spod biało-czerwonej. Warszawa: Nasza Księgarnia, 1989, s. 17. ISBN 83-10-08902-3.
- ↑ Czesława Christowa: Czynniki funkcjonowania i rozwoju przedsiębiorstw żeglugowych na przykładzie Grupy Polskiej Żeglugi Morskiej, Zeszyty Naukowe Nr 12 (84) Akademii Morskiej Szczecin 2007.
- ↑ 90. Różne informacje uzupełniające [online], marynistyka.pl [dostęp 2020-02-17] (pol.).
- ↑ https://web.archive.org/web/20200216001646/https://www.polsteam.com/zatrudnienie.
- ↑ Lista 500. „Rzeczpospolita”.
- ↑ Krzysztof Gogol, Bohdan Huras: Polska Żegluga Morska. Album Floty 1951–2014, Portamare Pomorska Oficyna Wydawniczo-Reklamowa Gdynia 2014, s. 495.
- ↑ Polska Żegluga Morska ma nowego dyrektora | PortalMorski.pl [online], www.portalmorski.pl [dostęp 2020-07-09] (pol.).
- ↑ 65 lat Polskiej Żeglugi Morskiej, Obserwator Morski ze stycznia 2016.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Czesława Christowa: Czynniki funkcjonowania i rozwoju przedsiębiorstw żeglugowych na przykładzie Grupy Polskiej Żeglugi Morskiej, Zeszyty Naukowe Nr 12 (84) Akademii Morskiej Szczecin 2007
- Krzysztof Gogol, Bohdan Huras: Polska Żegluga Morska. Album Floty 1951–2014, Portamare Pomorska Oficyna Wydawniczo-Reklamowa Gdynia 2014, wyd. II, 620 s., ISBN 978-83-62022-52-6.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
