Stanisław Markiewicz (żołnierz) – Wikipedia, wolna encyklopedia
podchorąży | |
Data i miejsce urodzenia | 1916 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 1941 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Główne wojny i bitwy |
Stanisław Markiewicz (ur. 1916, zm. 1941) – polski działacz ruchu ludowego, żołnierz Batalionów Chłopskich.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w 1916 r. we wsi Stodoły w rodzinie chłopskiej. Po ukończeniu gimnazjum w Sandomierzu, służbę wojskową odbył w szkole podchorążych. Brał udział w wojnie obronnej w 1939 r. W 1940 wstąpił do Batalionów Chłopskich. W organizacji gromadził broń, organizował placówki i rozwijał sieć łączności BCh. Prowadził również kolportaż konspiracyjnej prasy ludowej. Początkowo był komendantem BCh rejonu "Powiśle". Natomiast z początkiem 1941 został mianowany komendantem obwodu BCh Sandomierz. W grudniu 1941 został aresztowany w Janopolu przez granatowa policję i zatrzymany w areszcie w Lasocinie[1]. Zginął w czasie próby ucieczki, zastrzelony przez policjantów[2]. Po jego śmierci aresztowane został również dwie jego siostry będące łączniczkami w BCh i wywiezione do obozu koncentracyjnego[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Praca zbiorowa 1989 ↓, s. 258.
- ↑ Praca zbiorowa 2010 ↓, s. 177.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Praca zbiorowa: Słownik biograficzny działaczy ruchu ludowego. Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1989.
- Praca zbiorowa: Z dziejów policji polskiej w latach 1919-1945. Kielce: TKN, 2010.