Spółgłoska nosowa tylnojęzykowo-miękkopodniebienna bezdźwięczna – Wikipedia, wolna encyklopedia

Spółgłoska nosowa tylnojęzykowo-miękkopodniebienna bezdźwięczna
Numer IPA 119 402B
ŋ̊
Jednostka znakowa

ŋ​̊

Unikod

U+014b U+030a

UTF-8 (hex)

c5 8b cc 8a

Inne systemy
X-SAMPA N_0
IPA Braille ⠫⠈⠫
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Spółgłoska nosowa tylnojęzykowo-miękkopodniebienna bezdźwięczna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych. W międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA oznaczanej symbolem: ŋ̊. Symbol ten pochodzi od znaku ⟨ŋ⟩ (Spółgłoska nosowa tylnojęzykowo-miękkopodniebienna) i znaku diakrytycznego oznaczającego bezdźwięczność. Odpowiednik w X-SAMPA to N_0.

Artykulacja[edytuj | edytuj kod]

Opis[edytuj | edytuj kod]

W czasie artykulacji podstawowego wariantu [ŋ]:

Przykłady[edytuj | edytuj kod]

Przykłady w wybranych językach:

Język Słowo IPA Znaczenie Uwagi
Język birmański[1] ငှါ [ŋ̊á] 'pożyczyć'
Język yupik środkowy calisteńguciquq [aˈlistəˈŋ̊uɪquq] 'będzie pracownikiem'
Język farerski onkur [ˈɔŋ̊kʰʊɹ] 'ktokolwiek' Alofon głoski /n/ przed głoskami welarnymi z przydechem.
Język walijski[2] fy nghot [və ŋ̊ɔt] 'moja kurtka' Nosowa mutacja /k/.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Peter Ladefoged, Ian Maddieson, The Sounds of the World's Languages, Oxford: Blackwell, 1996 (ang.).
  2. Glyn E. Jones, Welsh Phonology: Selected Readings, Cardiff: University of Wales Press, 1984, s. 40–64 (ang.).