Spółgłoska językowo-wargowa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Spółgłoska językowo-wargowa
◌̼
Jednostka znakowa

◌​̼

Unikod

◌ U+033c

UTF-8 (hex)

◌ cc bc

Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Spółgłoski językowo-wargowe lub linguolabialne lub apikolabialne – spółgłoski artykułowane przez zetknięcie czubka języka z górną wargą. W międzynarodowym alfabecie fonetycznym są oznaczane przez znaki dla odpowiednich spółgłosek dziąsłowych ze znakiem diakrytycznym (np. [] to bezdźwięczna językowo-wargowa spółgłoska zwarta)[1]

Są dość rzadkie w językach świata. Funkcjonują w językach Melanezji (np. w języku v'enen taut) i Amazonii (np. w języku umotina).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Peter Roach: A Little Encycloedia of Phonetics. [w:] University of Reading [on-line]. s. 5. [dostęp 2019-02-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-18)]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]