French
DeutschSłobódka (rejon brasławski) – Wikipedia, wolna encyklopedia
 Kościół Opatrzności Bożej w Słobódce | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Populacja (2009) • liczba ludności |
|
| Nr kierunkowy | +375-021 |
| Kod pocztowy | 211977 |
Położenie na mapie obwodu witebskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
Położenie na mapie Polski w 1939  | |
 55°43′05″N 27°07′23″E/55,718056 27,123056 | |
Słobódka (biał Слабо́дка) – agromiasteczko na Białorusi, w rejonie brasławskim obwodu witebskiego, 10 km od Brasławia. Inna nazwa miejscowości to Słobódka Zawierska.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Miasto królewskie położone było w końcu XVIII wieku w powiecie brasławskim województwa wileńskiego[2].
Za II RP siedziba wiejskiej gminy Słobódka.
W latach 1921–1945 miasteczko leżało w Polsce, w województwie nowogródzkim[3] (od 1926 w województwie wileńskim[4]), w powiecie brasławskim, w gminie Słobódka[5][6].
Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 592 osoby, 450 było wyznania rzymskokatolickiego, 1 ewangelickiego a 141 mojżeszowego. Jednocześnie 470 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową, 31 białoruską, 87 żydowską a 4 inną. Było tu 115 budynków mieszkalnych[5]. W 1931 w 145 domach zamieszkiwało 848 osób[6].
Wierni należeli do miejscowej parafii rzymskokatolickiej. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Brasławiu i Okręgowy w Wilnie; mieścił się tu urząd pocztowy który obsługiwał znaczną część terenu gminy[7].
Słobódka stanowiła garnizon macierzysty batalionu KOP „Słobódka” i placówki wywiadowczej KOP nr 12.
W 1921 do Słobódki został skierowany do pracy Józef Czechowicz, polski poeta awangardowy dwudziestolecia międzywojennego.
W wyniku napaści ZSRR na Polskę we wrześniu 1939 miejscowość znalazła się pod okupacją sowiecką. Od czerwca 1941 roku pod okupacją niemiecką. W 1944 miejscowość została ponownie zajęta przez wojska sowieckie i włączona do Białoruskiej SRR.
Od 1991 w składzie niepodległej Białorusi.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Słobódka (73), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 805.
- Stanisław Szałygo, Tajemnica dzwonów. spotkania-na-wschodzie.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-21)].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu witebskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
- ↑ Вялікі гістарычны атлас Беларусі Т.2, Mińsk 2013, s. 75.
- ↑ Dz.U. z 1921 r. nr 16, poz. 93
- ↑ Dz.U. z 1926 r. nr 6, poz. 29
- ↑ a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 13.
- ↑ a b Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 13.
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 1561.