French
DeutschRick Mitchell – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Pełne imię i nazwisko | Richard Charles Mitchell | ||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 24 marca 1955 | ||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce śmierci | 30 maja 2021 | ||||||||||||||||||||||||
| Obywatelstwo | |||||||||||||||||||||||||
| Wzrost | 183 cm | ||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Rick Mitchell, właśc. Richard Charles Mitchell (ur. 24 marca 1955 w Sydney[1], zm. 30 maja 2021 w Brisbane[2]) – australijski lekkoatleta, srebrny medalista letnich igrzysk olimpijskich w 1980 w Moskwie w biegu na 400 metrów.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Zajął 6. miejsce w finale biegu na 400 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1976 w Montrealu. Na tych samych igrzyskach zakwalifikował się do ćwierćfinału biegu na 200 metrów, w którym nie wystąpił oraz odpadł w eliminacjach sztafety 4 × 400 metrów[1].
Zwyciężył w biegu na 400 metrów, wyprzedzając Josepha Coombsa z Trynidadu i Tobago i Glenna Bogue z Kanady, a także zdobył brązowy medal w sztafecie 4 × 400 metrów, która biegła w składzie: John Higham, Chum Darvall, Garry Brown i Mitchell, na igrzyskach Wspólnoty Narodów w 1978 w Edmonton[3].
Zdobył srebrny medal w biegu na 400 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1980 w Moskwie, ulegając jedynie Wiktorowi Markinowi ze Związku Radzieckiego, a wyprzedzając Franka Schaffera z Niemieckiej Republiki Demokratycznej[1]. Na igrzyskach Wspólnoty Narodów w 1982 w Brisbane wywalczył dwa srebrne medale: w biegu na 400 metrów (za Bertem Cameronem z Jamajki, a przed swym kolegą z reprezentacji Australii Garym Minihanem) oraz w sztafecie 4 × 400 metrów (w składzie: Minihan, John Fleming, Greg Parker i Mitchell)[3]. Na swych trzecich igrzyskach olimpijskich w 1984 w Los Angeles Mitchell wystąpił tylko w sztafecie 4 × 400 metrów, która w finale zajęła 4. miejsce mimo osiągnięcia czasu 2:59,70[1], który do tej pory (październik 2020) jest rekordem Australii i Oceanii[4].
Był mistrzem Australii w biegu na 400 metrów w 1975/1976, 1976/1977 i 1979/80, wicemistrzem na tym dystansie w 1973/1974, 1974/1975 i 1977/1978 oraz brązowym medalistą w biegu na 200 metrów w 1980/1981 i w biegu na 400 metrów w 1983/1984[5].
Oprócz rekordów w sztafecie 4 × 400 metrów Mitchell był również czterokrotnym rekordzistą Australii w biegu na 400 metrów do czasu 44,84 s, uzyskanego 30 lipca 1984 w Moskwie[6].
Zmarł 30 maja 2021 roku w Brisbane w wieku 66 lat. Przyczyną śmierci był rak prostaty[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Rick Mitchell [online], olympedia.org [dostęp 2020-10-09] (ang.).
- ↑ a b Michael Gleeson, Olympic trailblazer Rick Mitchell dies aged 66 [online], The Sydney Morning Herald, 31 maja 2021 [dostęp 2021-06-01] (ang.).
- ↑ a b Richard Charles Mitchell [online], thecgf.com.com [dostęp 2020-10-09] (ang.).
- ↑ Men Outdoor Occeanian Records [online], World Athletics [dostęp 2020-10-09] (ang.).
- ↑ Richard 'Rick' MITCHELL (Vic) Male b. 24 Mar 1955 [online], Australian Athletics [dostęp 2020-10-09] (ang.).
- ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 27. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Rick Mitchell w bazie World Athletics (ang.) [dostęp 9 października 2020].
|
Do 1966 bieg odbywał się na dystansie 440 jardów (402,336 metra); Flaga obok nazwiska oznacza narodowość zwycięzcy, inną niż australijska.